การบริหารจัดการการผลิตพืชเพื่อธุรกิจ

Crop Production Management for Agribusiness

1. สามารถอธิบายกระบวนการผลิตพืชและมาตรฐานสินค้าที่ผลิตเพื่อธุรกิจ
2. สามารถอธิบายการบริหารจัดการฟาร์มโดยเฉพาะฟาร์มขนาดใหญ่
3. สามารถอธิบายการจัดการผลผลิตหลังการเก็บเกี่ยว
4. สามารถอธิบายการจัดกลุ่มและรวมกลุ่มเกษตรกรผู้ผลิต และการสร้างเครือข่ายผู้ผลิตและผู้เกี่ยวข้อง
5. อธิบายการวบรวมผลผลิตระบบการขนส่งสินค้าเกษตร และความรู้ทางธุรกิจ
1. เพื่อให้นักศึกษาสามารถพัฒนาศักยภาพองค์ความรู้ด้านการบริหารจัดการการผลิตพืชเพื่อธุรกิจ เพื่อให้สอดคล้องต่อการเปลี่ยนแปลงของเทคโนโลยีและสถานการณ์ที่เหมาะสม
2. เพื่อให้เนื้อหาที่สร้างและพัฒนาคนในศตวรรษที่ 21 และการผลิตกําลังคนมีความเชี่ยวชาญเฉพาะทางและมีทักษะที่ปฏิบัติได้จริงตามความต้องการของประเทศ ซึ่งหลักสูตรจะมุ่งเน้นการสร้างองค์ความรู้และนวัตกรรมด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีเพื่อขับเคลื่อนประเทศให้มีความสามารถในการแข่งขัน
ศึกษาการจัดกลุ่มและรวมกลุ่มเกษตรกรผู้ผลิต การสร้างเครือข่ายผู้ผลิตและผู้เกี่ยวข้อง เช่น สหกรณ์การเกษตร บริษัท เป็นต้น การบริหารจัดการฟาร์มโดยเฉพาะฟาร์มขนาดใหญ่ การจัดการผลผลิตหลังการเก็บเกี่ยว การรวบรวมผลผลิตระบบการขนส่งสินค้าเกษตร และความรู้ทางธุรกิจ เช่น การจัดทำบัญชี การจัดการองค์กรธุรกิจ การวางแผนธุรกิจ ฯลฯ มีการศึกษานอกสถานที่
The study of farmer alliance for production, building network of production groups and related units, i.e., cooperatives, companies, etc., farm management, management for postharvest produces, compiling and transportation of produces, and knowledge on business, i.e., accounting, business plan, etc.   This course includes a study visit
3.1 อาจารย์ประจำรายวิชา ให้คำปรึกษาตามตารางผู้สอน
3.2 อาจารย์จัดเวลาให้คำปรึกษาเป็นรายบุคคล หรือรายกลุ่มตามความต้องการ 2 ชั่วโมง/สัปดาห์(เฉพาะรายที่ต้องการ)
ยบุคคล หรือรายกลุ่มตามความต้องการ 2 ชั่วโมง/สัปดาห์(เฉพาะรายที่ต้องการ)
 1.1.1 มีจิตสำนึกสาธารณะและตระหนักในคุณค่าและคุณธรรมจริยธรรมเสียสละและ ซื่อสัตย์สุจริต
˜ 1.1.2 มีวินัย ขยัน อดทน ตรงต่อเวลาและความรับผิดชอบต่อตนเอง สังคมและสิ่งแวดล้อม
˜ 1.1.3 มีจรรยาบรรณทางวิชาการหรือวิชาชีพ
™ 1.1.4 สามารถจัดการปัญหาทางคุณธรรม จริยธรรมเชิงวิชาการหรือวิชาชีพที่ซับซ้อนโดยสามารถวางแผนจัดลำดับความสำคัญได้ ™ 
1.2.1 ปลูกฝังให้นักศึกษามีระเบียบวินัยโดยเน้นการเข้าเรียน สม่ำเสมอและตรงเวลา มีความรับผิดชอบ โดยในการทำงานกลุ่มนั้นต้องฝึกให้รู้หน้าที่ของการเป็นผู้นำกลุ่มและการเป็นสมาชิกกลุ่มมีการรับฟังความคิดเห็นของผู้อื่น
1.2.2 ปลูกฝังให้นักศึกษามีความซื่อสัตย์โดยต้องไม่กระทำการทุจริตในการสอบหรือนำผลงานของผู้อื่นมาเป็นของตนเอง
1.2.3 อาจารย์ผู้สอนสอดแทรกเรื่องคุณธรรมจริยธรรม กฎระเบียบและข้อบังคับต่างๆ ขององค์กรและสังคม รวมถึงการสร้างให้มีความตระหนักในสิ่งแวดล้อมและส่วนรวม 
1.2.4 จัดกิจกรรมส่งเสริมคุณธรรมจริยธรรม เช่น การยกย่องนักศึกษาที่ทำดีทำประโยชน์แก่ส่วนรวมเสียสละ
1.3.1 ประเมินจากการรับผิดชอบในงานการส่งงานตามกำหนดระยะเวลาที่มอบหมายและการเข้าร่วมกิจกรรม
1.3.2 ประเมินจากการเข้าร่วมกิจกรรมเพื่อส่วนรวมและสร้างประโยชน์แก่สังคม
1.3.3 ไม่ทุจริตในการสอบและคัดลอกงานผู้อื่นมาเป็นของตน
1.3.4 ประเมินจากการยอมรับฟังความคิดเห็นของผู้อื่น และมีเหตุผลในการวินิจฉัยปัญหา
2.1.1 มีความรู้และความเข้าใจเกี่ยวกับหลักการและทฤษฎีที่สำคัญในเนื้อหา
˜2.1.2 สามารถเชื่อมโยงทฤษฎีความรู้ ความเข้าใจ เข้ากับงานวิจัยและการปฏิบัติทางวิชาชีพอย่างลึกซึ้ง
š 2.1.3 สามารถสร้างความรู้ใหม่ๆ ตลอดจนสามารถประยุกต์ นำไปใช้ให้เกิดประโยชน์ต่อสังคม
š2.1.4 มีความรู้และตระหนักในระเบียบข้อบังคับที่ใช้อยู่ในสภาพแวดล้อมของระดับชาติและนานาชาติที่อาจมีผลกระทบต่อวิชาชีพ
2.2.1 ใช้การสอนที่เน้นผู้เรียน โดยการสอนบรรยายแบบร่วมมือกันเรียนรู้ สื่อสารสองทาง (Co-Operative Learning)
2.2.2. ให้นักศึกษาเรียนรู้เพิ่มเติมด้วยตนเองจากหนังสือ ตำราและสื่อสารสนเทศ เพื่อให้สามารถนำความรู้มา สรุป อภิปราย ทำรายงานเป็นรายบุคคล และการนำเสนอรายงานสัมมนา พร้อมตอบข้อซักถามได้
2.2.3 มีการเรียนรู้จากสถานการณ์จริงโดยการศึกษาดูงานหรือเชิญผู้เชี่ยวชาญที่มีประสบการณ์ตรงมาเป็นวิทยากรพิเศษเฉพาะเรื่อง
2.3.1 การทดสอบย่อย
2.3.2 การสอบกลางภาคเรียนและปลายภาคเรียน
2.3.3 ประเมินจากรายงานที่นักศึกษาจัดทำ หรือการนำเสนอรายงานในชั้นเรียน/โครงการที่นำเสนอ
3.1.1 มีทักษะในการนำความรู้มาวิเคราะห์และสังเคราะห์ประเด็นหรือปัญหาที่ซับซ้อนได้อย่างสร้างสรรค์เป็นระบบ
š3.1.2 สามารถพัฒนาความคิดใหม่ๆ โดยบูรณาการความรู้ที่ศึกษาตลอดถึงการใช้เทคนิคการวิจัยในสาขากับความรู้ในศาสตร์อื่นๆ ที่เกี่ยวข้อง
3.2.1 กระบวนการสืบค้น (Inquiry Process) โดยกรณีศึกษาทางการประยุกต์เทคโนโลยีสารสนเทศ
3.2.2 การสอนโดยใช้ปัญหาเป็นฐาน (Problem Based Learning: PBL) และให้นักศึกษาทำงานและอภิปรายกลุ่ม
3.2.3 การสอนแบบบรรยาย ฝึกตอบปัญหาในชั้นเรียนและการแสดงความคิดเห็นต่อปัญหาและความสำคัญของหัวข้อที่นักศึกษาสนใจศึกษา และระดมสมองในการวิเคราะห์และแก้ไขปัญหา ให้นักศึกษามีโอกาสปฏิบัติจริง
3.3.1 ประเมินจากการตอบปัญหาและการแสดงความคิดเห็นในชั้นเรียน เป็นรายบุคคล
3.3.2 ประเมินจากการนำเสนอรายงานในชั้นเรียนการทดสอบโดยใช้แบบทดสอบหรือสัมภาษณ์ เป็นต้น
4.1.1 มีมนุษย์สัมพันธ์ และมารยาทสังคมที่ดี
š 4.1.2 สามารถแก้ไขปัญหาทางวิชาชีพที่มีความซับซ้อนหรือความยุ่งยากระดับสูงได้ด้วยตนเองสามารถตัดสินใจในการดำเนินงานด้วยตนเอง
˜ 4.1.3 สามารถประเมินตนเองได้รวมทั้งวางแผนในการปรับปรุงตนเองให้มีประสิทธิภาพในการปฏิบัติงานระดับสูงได้
˜ 4.1.4 มีภาวะความเป็นผู้นำและผู้ตามสามารถทำงานเป็นหมู่คณะรวมทั้งแก้ไขข้อขัดแย้งได้อย่างเหมาะสม
˜ 4.1.5 สามารถใช้ความรู้ในศาสตร์มาช่วยเหลือสังคมในประเด็นที่เหมาะสม
4.2.1 การสอนโดยมีการทำงานเป็นกลุ่มการทำงานที่ต้องประสานงานกับผู้อื่นข้ามหลักสูตร หรือต้องค้นคว้าหาข้อมูลจากการสัมภาษณ์บุคคลอื่น หรือผู้มีประสบการณ์โดยมีความคาดหวังในผลการเรียนรู้ด้านทักษะความสัมพันธ์ระหว่างตัวบุคคลและความสามารถในการรับผิดชอบ
4.2.2 สอดแทรกวิธีการพัฒนาทักษะความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและความรับผิดชอบให้นักศึกษา เช่น การทำงานร่วมกับผู้อื่นได้เป็นอย่างดี ความรับผิดชอบต่องานที่ได้รับมอบหมาย ปรับตัวเข้ากับสถานการณ์และวัฒนธรรมองค์กรที่ไปปฏิบัติงานได้เป็นอย่างดี มีมนุษย์สัมพันธ์ที่ดีกับผู้ร่วมงานในองค์กรและกับบุคคลทั่วไป และภาวะผู้นำ
4.3.1 ประเมินจากงานที่ได้รับมอบหมายให้ปฏิบัติตามสภาพจริง
4.3.2 ประเมินจากพฤติกรรมและการแสดงออกของนักศึกษาในการนำเสนอรายงานกลุ่มในชั้นเรียนและสังเกตจากพฤติกรรมที่แสดงออกในการร่วมกิจกรรมต่างๆและความครบถ้วนชัดเจนตรงประเด็นของข้อมูล
5.1.1 ทักษะในการใช้ข้อมูลทางคณิตศาสตร์และสถิติในการศึกษาค้นคว้าสรุปและเสนอแนะแก้ไขปัญหาในด้านต่าง ๆ ได้อย่างมีประสิทธิภาพ
˜ 5.1.2 สามารถนำเสนอรายงานทั้งในรูปแบบที่เป็นทางการและไม่เป็นทางการผ่านสิ่งตีพิมพ์ทางวิชาการและวิชาชีพ รวมทั้งวิทยานิพนธ์หรือโครงการค้นคว้าที่สำคัญ
˜ 5.1.3 สามารถสืบค้น ศึกษา วิเคราะห์ และประยุกต์ใช้เทคโนโลยีเพื่อแก้ไขปัญหาอย่างเหมาะสม
š5.1.4 สามารถใช้ภาษาไทยและต่างประเทศเพื่อการสื่อสาร และใช้เทคโนโลยีสารสนเทศได้อย่างมีประสิทธิภาพ
5.2.1 กระบวนการสืบค้น (Inquiry Process) และการสอนแบบบรรยายเชิงปฏิบัติ
5.2.2 จัดกิจกรรมการเรียนรู้ในรายวิชาต่างๆ ให้นักศึกษาได้วิเคราะห์สถานการณ์จำลองและสถานการณ์เสมือนจริงแล้วนำเสนอการแก้ปัญหาที่เหมาะสมเรียนรู้เทคนิคการประยุกต์เทคโนโลยีสารสนเทศในหลากหลายสถานการณ์
5.1.1 ความก้าวหน้าของผลงานเขียนทางวิชาการที่ค้นคว้าจากเทคโนโลยีสารสนเทศ ที่ให้ปฏิบัติตามหัวข้อในแผนการสอน
5.2.2 ประเมินจากเทคนิคการนำเสนอโดยใช้ทฤษฎีการเลือกใช้เครื่องมือทางเทคโนโลยีสารสนเทศหรือคณิตศาสตร์และสถิติที่เกี่ยวข้อง
5.3.3 ประเมินจากความสามารถในการอธิบายถึงข้อจำกัด เหตุผลในการเลือกใช้เครื่องมือต่างๆ การอภิปรายกรณีศึกษาต่างๆ ที่ได้มีการนำเสนอต่อชั้นเรียน
ไม่มี
ไม่มี
ไม่มี
แผนที่แสดงการกระจายความรับผิดชอบมาตรฐานผลการเรียนรู้จากหลักสู่รายวิชา (Curriculum Mapping)
กลุ่มวิชา 1. คุณธรรม จริยธรรม 2. ความรู้ 3. ทักษะทางปัญญา 4. ทักษะความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและความรับผิดชอบ 5. ทักษะในการวิเคราะห์เชิงตัวเลข การสื่อสาร และการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศ
ลำดับ รหัสวิชา ชื่อวิชา 1. มีจิตสำนึกสาธารณะและตระหนักในคุณค่าและคุณธรรมจริยธรรมเสียสละและ ซื่อสัตย์สุจริต 2. มีวินัยขยัน อดทน ตรงต่อเวลาและความรับผิดชอบต่อตนเองสังคมและสิ่งแวดล้อม 3. จรรยาบรรณทางวิชาการและวิชาชีพ 4. สามารถจัดการปัญหาทางคุณธรรม จริยธรรมเชิงวิชาการหรือวิชาชีพที่ ซับซ้อนโดยสามารถวางแผนจัดลำดับความสำคัญได้ 5. เคารพสิทธิและรับฟังความคิดเห็นของผู้อื่นรวมทั้งเคารพในคุณค่าและ ศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์ 6. เคารพกฎระเบียบและข้อบังคับต่างๆ ขององค์กรและสังคม 1. มีความรู้และความเข้าใจเกี่ยวกับหลักการและทฤษฎีที่สำคัญในเนื้อหา 2. สามารถเชื่อมโยงทฤษฎีความรู้ ความเข้าใจ เข้ากับงานวิจัยและการปฏิบัติทางวิชาชีพอย่างลึกซึ้ง 3. สามารถสร้างความรู้ใหม่ๆ ตลอดจนสามารถประยุกต์ นำไปใช้ให้เกิดประโยชน์ต่อสังคม 4. มีความรู้และตระหนักในระเบียบข้อบังคับที่ใช้อยู่ในสภาพแวดล้อมของระดับชาติและนานาชาติที่อาจมีผลกระทบต่อวิชาชีพ 1. มีทักษะในการนำความรู้มาวิเคราะห์และสังเคราะห์ประเด็นหรือปัญหาที่ซับซ้อนได้อย่างสร้างสรรค์เป็นระบบ 2. สามารถพัฒนาความคิดใหม่ๆ โดยบูรณาการความรู้ที่ศึกษา ตลอดถึงการใช้เทคนิคการวิจัยในสาขากับความรู้ในศาสตร์อื่นๆ ที่เกี่ยวข้อง 1. มีมนุษยสัมพันธ์ และมารยาทสังคมที่ดี 2. สามารถแก้ไขปัญหาทางวิชาชีพที่มีความซับซ้อนหรือความยุ่งยากระดับสูงได้ด้วยตนเองสามารถตัดสินใจในการดำเนินงานด้วยตนเอง 3. สามารถประเมินตนเองได้รวมทั้งวางแผนในการปรับปรุงตนเองให้มีประสิทธิภาพในการปฏิบัติงานระดับสูงได้ 4. มีภาวะความเป็นผู้นำและผู้ตามสามารถทำงานเป็นหมู่คณะรวมทั้งแก้ไขข้อขัดแย้งได้อย่างเหมาะสม 5. สามารถใช้ความรู้ในศาสตร์มาช่วยเหลือสังคมในประเด็นที่เหมาะสม 1. มีทักษะในการใช้ข้อมูลทางคณิตศาสตร์และสถิติในการศึกษาค้นคว้าสรุปและเสนอแนะแก้ไขปัญหาในด้านต่างๆ ได้อย่างมีประสิทธิภาพ 2. สามารถนำเสนอรายงานทั้งในรูปแบบที่เป็นทางการและไม่เป็นทางการผ่านสิ่งตีพิมพ์ทางวิชาการและวิชาชีพ 3. สามารถสืบค้น ศึกษา วิเคราะห์และประยุกต์ใช้สารสนเทศและเทคโนโลยีเพื่อแก้ไขปัญหาอย่างเหมาะสม 4. สามารถใช้ภาษาไทยและต่างประเทศเพื่อการสื่อสาร และใช้เทคโนโลยีสารสนเทศได้อย่างมีประสิทธิภาพ
1 MSCPT103 การบริหารจัดการการผลิตพืชเพื่อธุรกิจ
กิจกรรมที่ ผลการเรียนรู้ * วิธีการประเมินผลนักศึกษา สัปดาห์ที่ประเมิน สัดส่วนของการประเมินผล
1 2.1, 2.2, 2.3, 2.5 1) สอบกลางภาค (หน่วยที่ 1-4) 2) สอบปลายภาค (หน่วยที่ 5-9) 10, 17 35%, 35%
2 2.1, 2.2, 2.3, 2.4, 2.5 1) การนำเสนองานวิจัยและรายงาน 2) การทำงานกลุ่มและผลงานที่ได้รับมอบหมาย ตลอดภาคการศึกษา และ 16 20%
3 2.1, 2.4 1) การเข้าชั้นเรียน 2) การแสดงความคิดเห็นในชั้นเรียน ตลอดภาคการศึกษา 10%
1. กระทรวงเกษตรและสหกรณ์. (2560). ยุทธศาสตร์เกษตรและสหกรณ์ ระยะ 20 ปี (พ.ศ. 2560–2579).
       https://waa.inter.nstda.or.th/stks/pub/2017/20171121-moac-thailand-4.pdf. (20 มิถุนายน 2567).
2. สำนักงานเศรษฐกิจการเกษตร. (2567). ข้อมูลเศรษฐกิจการเกษตร. https://www.oae.go.th/ (20 มิถุนายน 2567).
3. วิริยะ คล้ายแดง. 2561. เกษตรแปลงใหญ่. สืบค้นใน https://cdc.parliament.go.th/ewtadmin/ ewt/parliament_parcy/ewt_dl_link.php?nid=51649&filename=house2554 (20 มิถุนายน 2567).
4. สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2561) . ยุทธศาสตร์ชาติ 20 ปี พ.ศ. 2561-2580.
       https://drive.google.com/file/d/1XSBMp8OCsauJqECOB-XZLB91-cRrNsEV/view สำนักงานมาตรฐานเกษตรอินทรีย์ (มกท). (2567). มาตรฐาน. (20 มิถุนายน 2567).
5. ฐิติรัตน์ มีมาก ฉัตยาพร เสมอใจ และคมกฤช ปิติฤกษ์. 2552. การจัดการธุรกิจขนาดย่อม. กรุงเทพฯ : ซีเอ็ดยูเคชั่น.
6. นิพนธ์ พัวพงศกร บุญจิต ฐิตาภิวัฒนกุล สุเมธ องกิตติกุล ชัยสิทธิ์ อนุชิตวรวงศ์ ชลัท ทัพประเสริฐ สุวรรณา ตุลยวศินพงศ์ นิภา            ศรีอนันต์ เศก เมธาสุรารักษ์ กัมพล ปั้นตะกั่ว และมาเรียม กรีมี. 2553. รายงานฉบับสมบูรณ์ โครงการศึกษาแนวทางการจัดการห่วงโซ่อุปทาน และโลจิสติกส์ของสินค้าเกษตร ภายใต้โครงการการศึกษาวิจัยตลอดจนติดตามประเมินผลเพื่อเสนอแนวทางนโยบายการปรับโครงสร้างภาคการผลิต การค้า และการลงทุน. สถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย. สืบค้นใน: https://tdri.or.th/wp-content/uploads/2012/09/a148.pdf. (20 มิถุนายน 2567).
7. ธวัชชัย รัตน์ชเลส วิลาวัณย์ คำปวน และธีรนุช เจริญกิจ.  2556. มะม่วง การผลิตและเทคโนโลยีหลังการเก็บเกี่ยว. ศูนย์นวัตกรรมหลังการเก็บเกี่ยว สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา, เชียงใหม่.  836 หน้า.
8. โรจน์ลักษณ์ ปรีชา   มนัสชัย จึงตระกูล คมสันติ์ ศรีคงเพ็ชร และวัชรพงศ์ รัชตเวชกุล. มปป.  ก้าวสู่บริบทใหม่ของอุตสาหกรรมอ้อยและน้ำตาลไทย. สำนักงานภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ธนาคารแห่งประเทศไทย. สืบค้นใน: (20 มิถุนายน 2567).
9. ศานิต สวัสดิกาญจน์. 2557. พืชอุตสาหกรรม. กรุงเทพฯ : โอเดียนสโตร์.
10. พิทยา สรวมศิริ. มปป. บทที่ 12 พืชอุตสาหกรรม (INDUSTRIAL CROPS). สืบค้นใน: https://mis.agri.cmu.ac.th%2Fcourse%2Fcourse_lecture_download.asp. (20 มิถุนายน 2567).
11. ดนัย บุณยเกียรติ และนิธิยา รัตนาปนนท์.  2548.  การปฏิบัติภายหลังการเก็บเกี่ยวผักและผลไม้.  สำนักพิมพ์โอเดียนสโตร์, กรุงเทพมหานคร. 236 น.
12. โรจน์ลักษณ์ ปรีชา   มนัสชัย จึงตระกูล  คมสันติ์ ศรีคงเพ็ชร  และวัชรพงศ์ รัชตเวชกุล. มปป.  ก้าวสู่บริบทใหม่ของอุตสาหกรรมอ้อยและน้ำตาลไทย. สำนักงานภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ธนาคารแห่งประเทศไทย. สืบค้นใน: (20 มิถุนายน 2567).
13. ศานิต สวัสดิกาญจน์. 2557. พืชอุตสาหกรรม. กรุงเทพฯ : โอเดียนสโตร์.
14. ส่วนเศรษฐกิจรายสาขา ศูนย์วิจัยเศรษฐกิจ ธุรกิจและเศรษฐกิจฐานราก. Industry Update: อุตสาหกรรมอาหารและเครื่องดื่ม . สืบค้นใน: www.gsb.or.th/getattachment/d3c44486-b58d-4df5-adcc-5254c9c69579/food_61_62.aspx.
15. สำนักงานส่งเสริมวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม. 2552. รายงานสถานการณ์วิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมปี 2552 และแนวโน้มปี 2553. สรุปผลการศึกษา SMEs ประเทศไทย: บทบาทเชิงเศรษฐกิจ สังคม และวัฒนธรรม. สืบค้นใน: www.sme.go.th/upload/mod_download/Chapter7-20171024122055.pdf. (12 มิถุนายน 2562).
16. สำนักงานมาตรฐานเกษตรอินทรีย์ (มกท). (2567). มาตรฐาน. https://actorganic-cert.or.th/standard.
17.สำนักงานมาตรฐานสินค้าเกษตรและอาหารแห่งชาติ. (2567). พระราชบัญญัติมาตรฐานสินค้าเกษตร.
       https://www.acfs.go.th/#/attachfile-multi2/standard-act. (20 มิถุนายน 2567).
18. เบญจมาศ อยู่ประเสริฐ ยุพา อินทราเวช ทิวา แซมเพชร จิระนุช ชาญณรงค์กุล ประยูร แก้วปลอด ยอดธงไชย รอดแก้ว ศันสนีย์ นิติธรรมยง และรัตนาพร เลิศชู. 2559. AEK102 การพัฒนาองค์กรเกษตรกร วิสาหกิจชุมชนและเครือข่าย. สืบค้นใน: www.k-station.doae.go.th/doc/AEK_102.pdf, (5 กรกฎาคม 2559).
19. Brown, C.A.  (2011). Understanding Food: Principles and Preparation (4th Ed.).  Boston, USA : Cengage.
20. Chen, M. and Blankenship, R.E.  (2011).  Expanding the solar spectrum used by photosynthesis. Trends in Plant Science, 16, 427-431John, P.J. and  Jacob,  P.  2008. A Handbook on Postharvest Management of Fruits and Vegetables. Daya Publishing House, Delhi.  147 p.
21. Fellows, P.J. 2009. Food Processing Technology. 3rd edition. Cambridge: Woodhead Publishing.
22. Hounsome, N. and Hounsome, B.  2011.  Biochemistry of vegetables: major classes of primary (Carbohydrates, amino acids, fatty acids, vitamins, and organic Acids) and secondary metabolites (terpenoids, phenolics, alkaloids, and sulfur-containing compounds) in vegetables.  in N. Sinha, H. Hui, E. Özgül Evranuz, M. Siddiq and J. Ahmed. (eds.), Handbook of Vegetables and Vegetable Processing. Blackwell Publishing Ltd, USA.
23. Minatel, I.O., Borges, C.V., Ferreira, H.A., Chen, C.O., & Lima, G.P.  2017.  Phenolic compounds: Functional properties, impact of processing and bioavailability.  IntechOpen.  Retrieved from https://www.intechopen.com/books/phenolic-compounds-biological-activity/phenolic-compounds-functional-properties-impact-of-processing-and-bioavailability, May 1, 2020.
24. Postharvest Management of Vegetables. n.d..  Postharvest fundamentals : Vegetable Physiology : Structure and Composition. Retrieved from https://www.postharvest.net.au/postharvest-fundamentals/vegetable-physiology/structure-and-composition/.
25. Radovich, T.J.K.  2011.  Biology, Biochemistry, Nutrition, Microbiology, and Genetics, pp. 3-22.  in N. Sinha, H. Hui, E. Özgül Evranuz, M. Siddiq and J. Ahmed. (eds.), Handbook of Vegetables and Vegetable Processing.  USA: Blackwell Publishing Ltd.
26. Valero, D. and Serrano, M.  2010.  Postharvest Biology and Technology for Preserving Fruit Quality.  USA: CRC Press, Taylor & Francis Group.
เอกสารด้านธุรกิจการเกษตร การลงทุนด้านการเกษตรและอุตสาหกรรมการเกษตร
คำสำคัญ Agri -  business, Agricultural system
ให้นักศึกษาทุกคนประเมินผลการสอนช่วงหลังการสอนในรายวิชา ซึ่งรวมถึง วิธีการสอน การจัดกิจกรรมใน และนอกห้องเรียน สิ่งสนับสนุนการเรียนการสอน ซึ่งมีผลกระทบต่อการเรียนรู้ รวบรวมผลการประเมินไปวิเคราะห์ผลการเรียนของนักศึกษา
ด้านกระบวนการนำผลการประเมินผลไปปรับปรุง ทำโดยรวบรวมปัญหาข้อเสนอแนะเพื่อปรับปรุงร่วมกับอาจารย์ผู้รับผิดชอบหลักสูตรและคณะ  โดยกำหนดให้ผู้สอนนำไปปรับปรุงและรายงานผลต่อไป
2.1 การประเมินผลโดยนักศึกษาในแต่ละรายวิชา
2.2 การสังเกตการณ์ของผู้รับผิดชอบหลักสูตร/หัวหน้าสาขาวิชา และ/หรือทีมผู้สอน
3.1 รวบรวมข้อเสนอแนะ/ข้อมูล จากการประเมินผลจากนักศึกษา และ/หรือมีการประชุมอาจารย์ผู้สอน เพื่อหารือปัญหาการเรียนรู้ของนักศึกษาและร่วมกันหาแนวทางแก้ไข
3.2 วิเคราะห์ทบทวนข้อมูลข้างต้น โดยคณะอาจารย์ผู้สอน ผู้รับผิดชอบหลักสูตร/คณะกรรมการบริหารหลักสูตร
3.3 เสนอการปรับปรุงหลักสูตรและแผนกลยุทธ์
สาขาวิชามีคณะกรรมการประเมินการสอนทำหน้าที่ทวนสอบผลสัมฤทธิ์ของนักศึกษาในรายวิชาโดยการสุ่มประเมินข้อสอบและความเหมาะสมของการให้คะแนน ทั้งคะแนนดิบและระดับคะแนน ของรายวิชา 60% ของรายวิชาทั้งหมดในความรับผิดชอบของสาขาวิชา ภายในรอบเวลาหลักสูตร
สาขาวิชามีระบบการทบทวนประสิทธิผลของรายวิชา โดยพิจารณาจากผลการประเมินการสอนโดยนักศึกษา คณะกรรมการประเมินการสอนและอาจารย์ผู้สอน หลังการทบทวนประสิทธิผลของรายวิชา อาจารย์ผู้สอนทบทวนเนื้อหาที่สอนและกลยุทธ์การสอนที่ใช้ แนวทางการปรับปรุงและพัฒนารายวิชา เสนอต่อผู้รับผิดชอบ/อาจารย์ประจำหลักสูตร พิจารณาสรุปวางแผนพัฒนาปรับปรุงรายวิชาต่อไป