โภชนาการเบื้องต้น

Principles of Nutrition

เมื่อนักศึกษาเรียนรายวิชานี้แล้ว นักศึกษามีสมรรถนะที่ต้องการในด้านต่าง ๆ  ดังนี้ 1.1  มีความรู้เกี่ยวกับความหมายและความสำคัญของอาหารและโภชนาการ 1.2  เข้าใจการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมการบริโภคอาหาร 1.3  ทราบถึงลักษณะของอาหารหลัก 5 หมู่  1.4  ทราบถึงชนิดและหน้าที่ของสารอาหารและสมดุลสารอาหารแต่ละชนิด 1.5  มีเข้าใจโรคที่เกิดจากสภาวะทุพโภชนาการ
เพื่อให้นักศึกษามีความรู้เกี่ยวกับความหมาย และความสำคัญของโภชนาการต่อสุขภาพ พฤติกรรมการกินอาหาร การจำแนกอาหารเป็นหมู่ อาหารหลัก 5 หมู่ ชนิดของสารอาหาร และโรคที่เกิดจากการกินไม่ได้ เพื่อเป็นพื้นฐานการเรียนในวิชาอื่นที่เกี่ยวข้อง ทั้งนี้ ควรมีการเปลี่ยนแปลงตัวอย่างการคำนวณรายการอาหาร ให้สอดคล้องกับภาวะโภชนาการของนักศึกษาแต่ละคนที่เป็น และลักษณะอาหารที่มีมากในท้องถิ่นด้วย
ศึกษาความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับอาหาร และโภชนาการ การเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมการบริโภคอาหาร อาหารหลัก 5 หมู่ ชนิดและหน้าที่ของสารอาหาร การประเมินภาวะโภชนาการ การขาดสารอาหารและโรคที่เกิดจากโภชนาการผิดปกติ
ทุกวันพุธเวลา 13.00 - 16.30 น. ห้องพักครูหลักสูตรธุรกิจอาหารและโภชนาการ  Line กลุ่ม ธุรกิจอาหารและโภชนาการ
แสดงออกถึงการมีวินัย ขยัน อดทน ตรงต่อเวลาและความรับผิดชอบต่องานที่ได้รับมอบหมาย 
- สอนแบบบรรยายพร้อมสอดแทรกคุณธรรมที่เกี่ยวข้องกับโภชนาการ - ทำการเช็คชื่อทุกครั้งก่อนเข้าเรียน - ทำกิจกรรมตอบคำถามท้ายชั่วโมงโดยถามความรู้ทางด้านโภชนการสังเกตดูพฤติกรรมว่ามีความสนใจมากน้อยเพียงใด
- พฤติกรรมการเข้าเรียน และส่งงานที่ได้รับมอบหมายตามขอบเขตที่ให้และตรงเวลา - ประเมินผลการนำเสนอรายงานที่มอบหมาย
อธิบายทฤษฎีและหลักการปฏิบัติในเนื้อหาเกี่ยวกับโภชนาการในปัจจุบัน บูรณาการความรู้ทางวิชาชีพกับความรู้ในศาสตร์อื่นๆที่เกี่ยวข้อง
- บรรยาย  คำนวณ และมอบหมายให้คำนวณภาวะโภชนาการ - รายงานผลการคำนวณโดยใช้โปรแกรมคอมพิวเตอร์มาช่วยในการประมวลผล - การนำเทคนิคการสอนแบบ Active leaning มาใช้ร่วมจัดกิจกรรมเพื่อให้เกิดการสอนแบบสองทาง
- ทดสอบย่อย สอบกลางภาค สอบปลายภาค ด้วยข้อสอบที่เน้นการวัดหลักการและทฤษฎี - ประเมินจากการคำนวณ - ผลคะแนนการตอบคำถามท้ายบทเรียน
ปฏิบัติจากการประยุกต์ความรู้ และมีความคิดริเริ่มสร้างสรรค์ทั้งทางด้านวิชาการหรือวิชาชีพที่เกี่ยวข้องกับโภชนาการ นำความรู้เกี่ยวกับธุรกิจอาหารและโภชนาการมาคิดและใช้อย่างเป็นระบบ
 
- การมอบให้นักศึกษาคำนวณภาวะโภชนาการของแต่ละบุคคล วิเคราะห์และแก้ไขปัญหา - ฝึกปฏิบัติคำนวณพลังงานที่ควรได้รับในแต่ละวัน - วิเคราะห์ภาวะโภชนาการของแต่ละบุคคลนำเสนอ  ในการปรับให้เหมาะสมกับภาวะโภชนาการ
- สอบกลางภาคและปลายภาค  - วัดผลจากการนำเสนอผลงาน - สังเกตผลรายงาน
ส่งเสริมการทำงานเป็นทีมและแก้ไขข้อขัดแย้งได้อย่างเหมาะสม ประยุกต์ใช้ความรู้ในศาสตร์ทางโภชนาการมาช่วยเหลือสังคมในประเด็นที่เหมาะสม
- จัดทำการคำนวณพลังงานและให้เพื่อนที่ทำได้เข้าช่วยเหลือเพื่อนที่ทำไม่ได้ -  มอบหมายงานรายกลุ่มและรายบุคคล เช่น คำนวณพลังงานที่ได้จากอาหารประเภทต่างๆ
- ประเมินตนเอง - ประเมินจากผลการคำนวณ
- เลือกใช้วิธีการและเครื่องมือหรือโปรแกรมที่มีอยู่ในปัจจุบันต่อการทำงานที่เกี่ยวกับธุรกิจอาหารและโภชนาการ - ประยุกต์ใช้เทคโนโลยีเพื่อแก้ไขปัญหาที่เกี่ยวข้องกับธุรกิจอาหาร และโภชนาการโดยใช้ระบบเทคโนโลยีสารสนเทศหรือสถิติประยุกต์ที่เกี่ยวข้องอย่างสร้างสรรค์
- การคำนวณค่าดัชนีมวลกายของแต่ละบุคคล (BMI) - การคำนวณสารอาหารแต่ละประเภทโดยใช้ตารางแสดงคุณค่าทางโภชนาการ - ใช้สื่อการสอนแบบ Active learning โดยใช้โปรแกรม Kahoot เข้ามาใช้ในการตอบคำถามท้ายบทเรียน
- ประเมินจากผลการคำนวณในหัวข้อที่เกี่ยวข้อง เช่นการคำนวนพลังงาน - ประเมินจากคะแนนท้ายบทเรียนหลังจากทำ Active learning โดยใช้โปรแกรม Kahoot
แผนที่แสดงการกระจายความรับผิดชอบมาตรฐานผลการเรียนรู้จากหลักสู่รายวิชา (Curriculum Mapping)
กลุ่มวิชา คุณธรรมจริยธรรม ความรู้ ทักษะทางปัญญา ทักษะความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและความรับผิดชอบ
ลำดับ รหัสวิชา ชื่อวิชา การทำงานร่วมกับผู้อื่น รู้จักอาหาร 5 หมู่ รู้จักสารอาหารประเภทต่างๆ รู้จักกโรคที่เกิดภาวะโภชนาการไม่ปกติ ประเมินสาเหตุของอาการทุพโภชนาการ การทำงานเป็นกลุ่ม
1 BSCFN108 โภชนาการเบื้องต้น
กิจกรรมที่ ผลการเรียนรู้ * วิธีการประเมินผลนักศึกษา สัปดาห์ที่ประเมิน สัดส่วนของการประเมินผล
1 ด้านคุณธรรม จริยธรรม การเข้าชั้นเรียน การแต่งกาย การตรงต่อเวลา การแสดงความคิดเห็นในชั้นเรียน ตลอดภาคการศึกษา 10%
2 ด้านความรู้ สอบคำนวณ สอบกลางภาค สอบปลายภาค 3 9 13 17 5% 20% 5% 20%
3 ด้านทักษะทางปัญญา การนำเสนอ 1 12 5% 5%
4 ด้านความสัมพันธ์ความรับผิดชอบ การนำเสนองานกลุ่ม 14 10%
5 ด้านการวิเคราะห์เชิงตัวเลข การสื่อสาร รายงานการคำนวณ 17 20%
- กองโภชนาการ.  2530.  ตารางแสดงคุณค่าอาหารไทยในส่วนที่กินได้ 100 กรัม.  กรุงเทพฯ:  กอง            โภชนาการ กรมอนามัย  กระทรวงสาธารณสุข. - คณะกรรมการจัดทำข้อกำหนดสารอาหารที่ควรได้รับประจำวันสำหรับคนไทย.  2546.  ปริมาณสารอาหารอ้างอิงที่ควรได้รับประจำวันสำหรับคนไทย พ.ศ. 2546.  ฉบับปรับปรุงครั้งที่ 3.  กรุงเทพฯ:  กองโภชนาการ กรมอนามัย  กระทรวงสาธารณสุข. -  อัจฉรา  ดลวิทยาคุณ. (2556).  พื้นฐานโภชนาการ.  พิมพ์ครั้งที่ 2.  กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
- Boyle, Marie A.  1989.  Personal Nutrition.  United States of America : West publishing           Company
Brown, Judith E.  2005.  Nutrition Now.  Fourth Edition.  United States of America :
         Wadworld/Thomson Learning Inc.  
การประเมินประสิทธิผลรายวิชานี้ ที่จัดทำโดยนักศึกษา ได้จัดกิจกรรมในการนำแนวคิดและความเห็นจากนักศึกษาได้ดังนี้ 1.1 รายงานผลการคำนวณ 1.2 ความสนใจและตั้งใจในการทำงาน 1.3 ผลการเรียนของนักศึกษา 1.4 แบบประเมินผู้สอน และแบบประเมินรายวิชา
กลยุทธ์ในการประเมินการสอนในรายวิชานี้ ดูผลจากผลการประเมินผู้สอนของนักศึกษาจากเวบไซต์สำนักทะเบียนและนำข้อมูลที่ได้มาดำเนินการปรับปรุงหรือเพิ่มประสิทธิภาพการสอนต่อไป
หลังจากทราบผลการประเมินการสอนในข้อ  2 จึงมีการปรับปรุงการสอน โดยการจัดกิจกรรมในการระดมสมอง และหาข้อมูลเพิ่มเติมในการปรับปรุงการสอน  ดังนี้ 2.1   การสอนจากการร่วมกิจกรรมหรือจัดกิจกรรมทางด้านโภชนาการต่างๆ 2.2   การคำนวณพลังงานที่ควรได้รับโดยให้นักศึกษาหากรณีศึกษาจากบุคคลใกล้ชิด เพื่อจะได้เห็นสภาพปัญหาจริงที่เกิดขึ้นจากบุคคลในครอบครัว เป็นต้น
ในระหว่างกระบวนการสอนรายวิชา มีการทวนสอบผลสัมฤทธิ์ในรายหัวข้อ ตามที่คาดหวังจากการเรียนรู้ในวิชา ได้จาก การสอบถามนักศึกษา หรือการสุ่มตรวจผลงานของนักศึกษา รวมถึงพิจารณาจากผลการ ทดสอบย่อย และหลังการออกผลการเรียนรายวิชา มีการทวนสอบผลสัมฤทธิ์โดยรวมในวิชาได้ดังนี้ 4.1  การทวนสอบการให้คะแนนจากการสุ่มตรวจผลงานของนักศึกษาโดยอาจารย์อื่น หรือผู้ทรงคุณวุฒิ ที่ไม่ใช่อาจารย์ผู้รับผิดชอบหลักสูตร 4.2   ดูจากผลการประเมินการอาจารย์ในรายวิชาโภชนาการของนักศึกษาในแต่ละปีว่ามีคะแนนต่ำกว่า 3.5 หรือไม่พร้อมทั้งดำเนินการปรับปรุงในกรณีที่ระดับคะแนนต่ำกว่าที่กำหนดโดยผู้รับผิดชอบหลักสูตรร่วมกันพิจารณาการปรับปรุงดังกล่าว
จากผลการประเมิน และทวนสอบผลสัมฤทธิ์ประสิทธิผลรายวิชา  ได้มีการวางแผนการปรับปรุงการสอนและรายละเอียดวิชา  เพื่อให้เกิดคุณภาพมากขึ้น  ดังนี้ 5.1   ปรับปรุงรายวิชาทุก5 ปีหรือตามข้อเสนอแนะและผลการทวนสอบมาตรฐานผลสัมฤทธิ์ตามข้อ 4 5.2   เปลี่ยนหรือสลับอาจารย์ผู้สอน เพื่อให้นักศึกษามีมุมมองในเรื่องการประยุกต์ความรู้นี้กับปัญหาที่เกิดขึ้นจริง