การแปลเพื่อการสื่อสารข้ามวัฒนธรรม

Translation for Cross Cultural Communication

ศึกษาคำจำกัดความและวัตถุประสงค์ของการแปลสื่อในรูปแบบต่างๆ การประยุกต์ใช้ ทฤษฎี ระเบียบวิธี และกลวิธีการแปลสำหรับแปลสื่อ ประเภทต่างๆ โดยมุ่งเน้นบริบทการสื่อสารระหว่างวัฒนธรรม
เพื่อให้นักศึกษาแปลสื่อในรูปแบบต่างๆ การประยุกต์ใช้ ทฤษฎี ระเบียบวิธี และกลวิธีการแปลสำหรับแปลสื่อ ประเภทต่างๆ โดยมุ่งเน้นบริบทการสื่อสารระหว่างวัฒนธรรมได้
Study definitions and purposes of translation in different mediums, implementation of translation theories, methodology and strategies in different forms of medias with emphasis on cross-cultural communication contexts
ศึกษาคำจำกัดความและวัตถุประสงค์ของการแปลสื่อในรูปแบบต่างๆ การประยุกต์ใช้ ทฤษฎี ระเบียบวิธี และกลวิธีการแปลสำหรับแปลสื่อ ประเภทต่างๆ โดยมุ่งเน้นบริบทการสื่อสารระหว่างวัฒนธรรม
อย่างน้อย 1 ชั่วโมงต่อสัปดาห์หรือแล้วแต่ความต้องการของนักศึกษา
1.1 คุณธรรม จริยธรรมที่ต้องพัฒนา 
1. มีทัศนคติที่ดี เรารพศักดิ์ศรีและคุณค่าความเป็นมนุษย์ 2. มีวินัย ตรงต่อเวลา และปฏิบัติตามวัฒนธรรมองค์กรที่ดี 3. มีความรับผิดชอบต่อตนเองและสังคม
1. สอดแทรกหลักจรรยาบรรณทางวิชาการหรือหรือวิชาชีพด้านการแปลในเนื้อหารายวิชา 2. จัดกิจกรรมในรายวิชาเพื่อส่งเสริมให้นักศึกษามีจิตสาธารณะและตระหนักในคุณค่าของคุณธรรม จริยธรรม  3. สร้างวัฒนธรรมองค์กรโดยมีผู้สอนเป็นแบบอย่างที่ดี เพื่อปลูกฝักให้นักศึกษามีระเบียบวินัย ตรงต่อเวลา มีความรับผิดชอบต่อตนเองและสังคม มีจรรยาบรรณและวิชาชีพ 4. ส่งเสริมให้นักศึกษาเข้าร่วมกิจกรรมต่างๆ ทั้งภายในมหาวิทยาลัยและชุมชนเพื่อเรียนรู้หน้าที่ของการเป็นผู้นำและการเป็นสมาชิกของกลุ่ม เคารพในคุณค่าศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์
1.  การสังเกตุพฤติกรรมการเข้าร่วมกิจกรรมในรายวิชาที่ส่งเสริมให้นักศึกษามีจิตสาธารณะและตระหนักนคุณค่าของคุณธรรม จริยธรรม 2. บันทึกแลติดตามการตรงต่อเวลาในการเข้าชั้นเรียนการส่งงานตามกำหนด ระยะเวลาที่มอบหมาย และการเข้าร่วมกิจกรรม 3. การประเมินตนเอง และการประเมินโดยเพื่อนร่วมชั้นเรียน 4. ประเมินผลงานโดยตรวจสอบการคัดลอกผลงานการเขียนทางวิชาการ
1. จดจำและออกเสียงภาษาอังกฤษและ หรือ ภาษาต่างประเทษได้อย่างถูกต้อง 3. เปรียบเทียบการใช้ภาษาอังกฤษในวัฒนธรรมที่หลากหลายได้ 5. สรุปใจความและประเด็นสำคัญจากสิ่งที่ฟังและอ่านได้ถูกต้อง 6. ตีความ วิเคราะห์ วิจารณ์ และแสดงความคิดเห็นด้านภาษาและวัฒนธรรมอย่างสร้างสรรค์ 7. ประเมินความเหมาะสมของการใช้วัจนภาษา และอวัจนภาษาเพื่อการสื่อสารในบริบทวัฒนธรรมข่ามชาติได้
1. จัดรูปแบบการเรียนการสอนที่หลากหลายโดยเน้นผู้เรียนเป็นสำคัญตามลักษณะของรายวิชา และเนื้อหาสาระของรายวิชานั้นๆ 2. จัดกิจกรรมให้นักศึกษาได้ประยุกต์ใช้ความรู้ในการฝึกปฏิบัติในสภาพแวดล้อมจริงและสถานการณ์จำลอง 3. จัดให้มีการเรียนรู้จากสถานการณ์จริง โดยการศึกษาดูงาน หรือการเชิญผู้เชียวชาญมาเป็นวิทยากรให้ความรู้ 4. มอบหมายงานให้นักศึกษาค้นคว้าเพิ่มเติม นำเสนอ และถ่ายทอกความรู้แก่เพื่อนร่วมชั้นเรียนหรือผู้สนใจทั่วไป 5. ศึกษาเรียนรูเพอ่มเติมด้วยตนเองโดยใช้เทคโนโลยีเพื่อการค้นคว้า หาความรู้ และการเรียนรู้ออนไลน์ในรูปแบบต่าง 6. สนับสนุนให้นักศึกษาเข้าร่วมกิจกรรมการแข่งขันด้านทักษะและความสามารถภาษาอังกฤษ ตลอดจนกิจกรรมการแลกเปลี่ยนนักศึกษานานาชาติ
1. สอบกลางภาคและปลายภาค โดยใช้หารสอบข้อเขียน และการสอบปากเปล่า 2. ทดสอบย่อยและการสอบปฏิบัติตามจุดประสงค์การเรียนรู้ในรายวิชา 3. การนำเสนอผลงานและการเขียนรานงานรายบุคคล รายคู่ และรายกลุ่ม 4. การสังเกตจากการอภิปรายกลุ่มและแสดงความคิดเห็น
2. มีทักษะในการนำความรู้มาประยุกต์และปรับเปลี่ยนตามวัฒนธรรมสากล
1. จัดกิจกรรมให้นักศึกาาได้ฝึกปฏิบัติผ่านทางบทบาทสมมติในสถานการ์จำลอง 2. การระดมสมองและอภิปรายโต้แย้งในหัวข้อที่กำหนด 3. จัดกิจกรรมการเรียนรู้ในรายวิชาตามแนว Constructivism (การสร้างความรู้ด้วยตนเอง)     
1. ประเมินตามสภาพจริงจากการผลงานและผลการปฏิบัติของนักศึกษา 2. ประเมินและติดตามกระบวนการปฏิบัติงาน 3. จัดการสัมมนา การอภิปรายกลุ่มและแสดงความคิดเห็น 4. การประเมินตนเอง และการประเมินโดยเพื่อนร่วมชั้นเรียน 5. การประเมินตนเองโดยการสะท้อนความคิดของผู้เรียน เพื่อรร่วมชั้นเรียนหรือคณาจาร
4.1 ทักษะความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและความรับผิดชอบ ที่ต้องพัฒนา 
ใช้ภาษาเพื่อการสื่อสารอย่างมีประสิทธิภาพ และสร้างความสัมพันธ์ที่ดีในสังคมข้ามวัฒนธรรม  แก้ไข
4.2 วิธีการสอน 
1. สอดแทรกความรู้เกี่ยวกับหลักมนุษย์สัมพันธ์และมารยาททางัสงคมที่ดีของวัฒนธรรมต่างๆในเนื้อหารายวิชา 2. จัดให้นักศึกษาได้ทำกิจกรรมเป็นกลุ่มในรายวิชา มุ่งเน้นการเรียนรู้แบบร่วมมือกัน โดยเปลี่ยนบทบาทให้มีโอกาสเป็นทั้งผู้นำและผู้ตาม 3. ส่งเสริมให้นักศึกษาเข้าร่วมกิจกรรมต่างๆทั้งภายในมหาวิทยาลัยและบริการชุมชนเพื่อเรียนรู้กระบวนการกลุ่ม ทักษะสัมพันธ์ ภาวะผู้นำ ให้เกียรติ ตระหนักถึงหน้าที่และสิทธิมนุษย์ 4. ส่งเสริมให้นักึกษาเข้าร่วมกิจกรรมแลกเปลี่ยนภาษาและวัฒนธรรมนานานาชาติ
1. การสังเเกตุพฤติกรรมและบทยาทของนักศึกษาในกระบวนกลุ่ม 2. ประเมินและติดตามกระบวนการเรียนรู้ 3. การสะท้อนคิดต่อกระบวนการกลุ่ม 4. การประเมินตนเอง และการประเมินโดยเพื่อน
5.1 ทักษะการวิเคราะห์เชิงตัวเลข การสื่อสารและการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศ ที่ต้องพัฒนา 
2. นำเสนอข้อมูลได้อย่างมีประสิทธิภาพ 4. ใช้ภาษาอังกฤษ ภาษาไทย  และภาษาต่างประเทศ ในการสื่อสารได้อย่างเหาะสม ตามกาลเทศะของบริบทวัฒนธรรมข้ามชาติ และวัฒนธรรมนานาชาติ
1. การสังเเกตุพฤติกรรมและบทยาทของนักศึกษาในกระบวนกลุ่ม 2. ประเมินและติดตามกระบวนการเรียนรู้ 3. การสะท้อนคิดต่อกระบวนการกลุ่ม 4. การประเมินตนเอง และการประเมินโดยเพื่อน
6.1 ผลการเรียนรู้ด้านทักษะพิสัย 
1. ปรับตัวเข้าสู่สังคมการทำงานในบริบทข้ามวัฒนธรรมได้อย่างเหมาะสม
2. นำเสนอข้อมูลได้อย่างมีประสิทธิภาพ 4. ใช้ภาษาอังกฤษ ภาษาไทย  และภาษาต่างประเทศ ในการสื่อสารได้อย่างเหาะสม ตามกาลเทศะของบริบทวัฒนธรรมข้ามชาติ และวัฒนธรรมนานาชาติ
1. การสังเเกตุพฤติกรรมและบทยาทของนักศึกษาในกระบวนกลุ่ม 2. ประเมินและติดตามกระบวนการเรียนรู้ 3. การสะท้อนคิดต่อกระบวนการกลุ่ม 4. การประเมินตนเอง และการประเมินโดยเพื่อน
แผนที่แสดงการกระจายความรับผิดชอบมาตรฐานผลการเรียนรู้จากหลักสู่รายวิชา (Curriculum Mapping)
กลุ่มวิชา
ลำดับ รหัสวิชา ชื่อวิชา
1 BOAEC153 การแปลเพื่อการสื่อสารข้ามวัฒนธรรม
กิจกรรมที่ ผลการเรียนรู้ * วิธีการประเมินผลนักศึกษา สัปดาห์ที่ประเมิน สัดส่วนของการประเมินผล
1 Attendance & participation & Discipline การตรงต่อเวลา ความสม่ำเสมอการเข้าชั้นเรียน การส่งงานตามกำหนด ตลอดภาคการศึกษา 10%
2 ฝึกปฏิบัติการแปล สื่อต่างๆ ที่เกี่ยวข้องการวัฒนธรรม เป็นภาษาไทย-อังกฤษ ภาษาอังกฤษ-ไทย งานเดี่ยว งานกลุ่ม การนำเสนอ 2, 3, 5, 7, 12, 14, 16 40%
3 Midterm & Final Exam ข้อสอบกลางภาค ข้อสอบปลายภาค 9 & 17 25% & 25%
พิม พันธุ์ เวสสะโกศล. (2006). การ ศึกษา การ ใช้ ภาษา ข้าม วัฒนธรรม: การ วิเคราะห์ ภาษา ใน หนังสือ. วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัย ธรรมศาสตร์, 6(2), 62-99.
 
พัชราภา เอื้ออมรวนิช. (2017). การสื่อสารภายใต้มิติความหลากหลายทางวัฒนธรรมตามแนวคิดGeert Hofstede Communication through Multi-Cultural Dimensions of Geert Hofstede. วารสาร วิชาการ มนุษยศาสตร์ และ สังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัย บูรพา, 25(47), 223-240.
 
อร องค์ ชาคร. (2017). กลวิธี การ แปล วรรณกรรม. วารสาร ห้องสมุด สมาคม ห้องสมุด แห่ง ประเทศไทย ฯ, 61(2), 93-109.
 
Holmes, J. S. (Ed.). (2011). The nature of translation: Essays on the theory and practice of literary translation (Vol. 1). Walter de Gruyter.
Gambier, Y., & D'hulst, L. (2018). A History of Modern Translation Knowledge.
 
 
Ko, L., & Chen, P. (Eds.). (2015). Translation and Cross-cultural communication studies in the Asia Pacific. Brill Rodopi.
Ting-Toomey, S., & Chung, L. C. (2005). Understanding intercultural communication (p. 352). New York: Oxford University Press.
Salama-Carr, M. (Ed.). (2007). Translating and interpreting conflict (Vol. 28). Rodopi.
Holmes, J. S. (Ed.). (2011). The nature of translation: Essays on the theory and practice of literary translation (Vol. 1). Walter de Gruyter.
Gambier, Y., & D'hulst, L. (2018). A History of Modern Translation Knowledge.
Mahayussnan, T. A. N. S. I. T. A., & Sitthitikul, P. (2021). Intercultural communication challenges: a case study of multilingual workplaces in Thailand (Doctoral dissertation, Doctoral dissertation). Thammasat University, Retrieved from http://ethesisarchive. library. tu. ac. th/thesis/2021/TU_2021_6321040260_15883_195 17. pdf).
การประเมินประสิทธิผลของรายวิชาที่จัดทำโดยนักศึกษาได้จากกิจกรรมดังต่อไปนี้ 1.1 การสนทนากลุ่มระหว่างผู้สอนและผู้เรียน 1.2 แบบประเมินผู้สอน และแบบประเมินรายวิชา 1.3 ข้อเสนอแนะที่อาจารย์ผู้สอนได้จากนักศึกษาผ่านช่องทางการสื่อสารต่าง ๆ
-การเก็บข้อมูลเพื่อประเมินการสอนมีกลยุทธ์ดังต่อไปนี้ 2.1 การสังเกตการณ์การสอน 2.2 ผลการเรียนของนักศึกษา 2.3 การทวนสอบผลประเมินการเรียนรู้ 
นำผลประเมินการสอนตามข้อ 2 มาปรับปรุงการสอนโดยการจัดกิจกรรมระดมสมอง และหาข้อมูลเพิ่มเติมในการปรับปรุงการสอนดังนี้ 3.1 สัมมนาการจัดการเรียนการสอน 3.2 ดำเนินการวิจัยเพื่อพัฒนาการเรียนการสอน
4. การทวนสอบมาตรฐานผลสัมฤทธิ์ของนักศึกษาในรายวิชา ในระหว่างกระบวนการสอนรายวิชา มีการทวนสอบผลสัมฤทธิ์ตามที่คาดหวังจากการเรียนรู้ในวิชาจากกิจกรรมต่าง ๆ เช่น การสอบถามนักศึกษา หรือการสุ่มตรวจผลงานของนักศึกษา รวมถึงพิจารณาจากผลการทดสอบย่อย และหลังการออกผลการเรียนรายวิชา มีการทวนสอบผลสัมฤทธิ์โดยรวมได้ดังนี้ 4.1 การทวนสอบการให้คะแนนจากการสุ่มตรวจผลงานของนักศึกษาโดยหัวหน้าสาขาวิชา หรือหัวหน้าสาขา หรือผู้ที่คณะมอบหมาย 4.2 มีการตั้งคณะกรรมการในสาขาวิชา ตรวจสอบผลการประเมินการเรียนรู้ของนักศึกษา โดยตรวจสอบข้อสอบ รายงาน วิธีการให้คะแนนสอบ คะแนนภาคปฏิบัติ และการให้คะแนนพฤติกรรม
5. การดำเนินการทบทวนและวางแผนปรับปรุงประสิทธิผลของรายวิชา นำผลการประเมินและทวนสอบผลสัมฤทธิ์ประสิทธิผลรายวิชา มาวางแผนปรับปรุงการสอนและรายละเอียดของรายวิชาเพื่อให้เกิดคุณภาพมากขึ้นดังนี้ 5.1 ปรับปรุงรายวิชาทุก 3 ปี หรือตามข้อเสนอแนะและผลการทวนสอบมาตรฐานผลสัมฤทธิ์ตามข้อ 4 5.2 เปลี่ยนหรือสลับอาจารย์ผู้สอน เพื่อให้นักศึกษามีมุมมองในเรื่องการประยุกต์ความรู้จากรายวิชานี้ เข้ากับปัญหาที่มาจากงานวิจัยหรือประสบการณ์ของอาจารย์
นำผลการประเมินและทวนสอบผลสัมฤทธิ์ประสิทธิผลรายวิชา มาวางแผนปรับปรุงการสอนและรายละเอียดของรายวิชาเพื่อให้เกิดคุณภาพมากขึ้นดังนี้ 5.1 ปรับปรุงรายวิชาทุก 3 ปี หรือตามข้อเสนอแนะและผลการทวนสอบมาตรฐานผลสัมฤทธิ์ตามข้อ 4 5.2 เปลี่ยนหรือสลับอาจารย์ผู้สอน เพื่อให้นักศึกษามีมุมมองในเรื่องการประยุกต์ความรู้จากรายวิชานี้ เข้ากับปัญหาที่มาจากงานวิจัยหรือประสบการณ์ของอาจารย์