เทคนิคการตกแต่งเสื้อผ้า

Techniques for Clothing Decoration

1.1    รู้หลักการใช้วัสดุอุปกรณ์ การเลือกใช้วัสดุตกแต่ง 1.2     เข้าใจการตกแต่งเสื้อผ้า 1.3     เข้าใจประเภทและวิธีการตกแต่งเสื้อผ้า 1.4     เข้าใจการออกแบบตกแต่งเสื้อผ้า 1.5     มีทักษะในการปฏิบัติการออกแบบตกแต่งเสื้อผ้าและการผลิตชิ้นงานต้นแบบ  
 เพื่อปรับปรุงกระบวนการเรียนการสอน และเนื้อหาให้เหมาะสมกับสภาวะปัจจุบันสอดคล้องกับมาตรฐานผลการเรียนรู้ที่กำหนด เพื่อให้นักศึกษามีความรู้และทักษะเกี่ยวกับการใช้วัสดุอุปกรณ์ การเลือกใช้วัสดุตกแต่ง การตกแต่งเสื้อผ้า ประเภทและวิธีการตกแต่งเสื้อผ้า การออกแบบตกแต่งเสื้อผ้า และการผลิตชิ้นงานต้นแบบในรายวิชาอื่นๆ ที่เกี่ยวข้อง อย่างมีประสิทธิภาพ มีมาตรฐานสากล
ฝึกปฏิบัติเกี่ยวกับการใช้วัสดุอุปกรณ์ การเลือกใช้วัสดุตกแต่ง การตกแต่งเสื้อผ้า ประเภทและวิธีการตกแต่งเสื้อผ้า การออกแบบตกแต่งเสื้อผ้า และการผลิตชิ้นงานต้นแบบ
 Practice materials and accessories used for decoration; material selection for finishing; types and method of clothing decoration; clothing decoration design; prototype making.
 -    อาจารย์ผู้สอน ประกาศเวลาให้คำปรึกษาภายในชั้นเรียน  
 -    อาจารย์ผู้สอนจัดเวลาให้คำปรึกษาอย่างน้อย 1 ชั่วโมง / สัปดาห์
1.1.1 ซื่อสัตย์สุจริต มีวินัย และมีความรับผิดชอบต่อตนเองและสังคม
1.1.2 มีทัศนคติที่เปิดกว้าง ยอมรับฟังแนวคิดของผู้อื่น
สอดแทรกเรื่องคุณธรรม จริยธรรมในการสอน รวมทั้งมีการจัดกิจกรรมส่งเสริมคุณธรรม จริยธรรม สอนความรู้ จรรยาบรรณทางด้านวิชาการและวิชาชีพในรายวิชา สอนให้มีระเบียบวินัย ฝึกให้รู้หน้าที่ในการทำงาน มีความรับผิดชอบต่อตนเอง สังคม และสิ่งแวดล้อม
ประเมินจากการตรวจสอบแผนการสอนในเรื่องของคุณธรรม จริยธรรมในทุกวิชา ประเมินผลจากการดำเนินงานตามแผนการสอน และประเมินจากการสังเกตพฤติกรรม
2.1.2 มีความสามารถในการค้นคว้า แก้ปัญหา และพัฒนาทางด้านศิลปกรรมศาสตร์อย่างเป็นระบบ             
2.1.3 มีความรู้ในทางศิลปะที่สัมพันธ์กับบริบททางสังคม ภูมิปัญญาและวัฒนธรรม
ใช้การเรียนการสอนในหลากหลายรูปแบบ โดยเน้นหลักการทางทฤษฎี และประยุกต์ทางปฏิบัติในสภาพแวดล้อมจริง โดยทันต่อการเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยี ทั้งนี้ให้เป็นไปตามลักษณะของรายวิชาตลอดจนเนื้อหาสาระของรายวิชานั้น ๆ การค้นคว้า แก้ปัญหา และพัฒนาทางด้านการตัดเย็บเสื้อผ้า ตามบริบททางสังคม ภูมิปัญญาและวัฒนธรรม นอกจากนี้ควรจัดให้มีการเรียนรู้จากสถานการณ์จริงโดยการศึกษาดูงานหรือเชิญผู้เชี่ยวชาญที่มีประสบการณ์ตรงมาเป็นวิทยากรพิเศษเฉพาะเรื่อง ตลอดจนการฝึกปฏิบัติงานในสถานประกอบการ
ประเมินจากผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและการปฏิบัติของนักศึกษาด้านต่าง ๆ คือ
              (1)  การทดสอบย่อย
              (2)  การสอบกลางภาคเรียนและปลายภาคเรียน
              (3)  ประเมินจากรายงานที่นักศึกษาจัดทำ
              (4)  ประเมินจากการนำเสนอรายงานในชั้นเรียน
              (5)  ประเมินจากผลงานที่ปฏิบัติ
              (6)  ประเมินจากแผนการดำเนินงานศิลปนิพนธ์ที่นำเสนอ
              (7)  ประเมินจากการฝึกประสบการณ์หรือฝึกปฏิบัติงานในสถานประกอบการ
3.1.1 สามารถค้นคว้า รวบรวม และประเมินข้อมูลจากแหล่งข้อมูลที่หลากหลายอย่างมีวิจารณญาณ 
3.1.4 มีความคิดสร้างสรรค์ และมีปฏิภาณไหวพริบในการสร้างผลงาน 
     ใช้กรณีศึกษา การจัดทำโครงงาน หรือการจัดทำศิลปนิพนธ์ การมอบหมายงานให้นักศึกษาสืบค้นข้อมูลวิเคราะห์ สังเคราะห์ และสรุปข้อมูล การนำเสนองานโดยอภิปรายเดี่ยวหรือกลุ่ม ร่วมแสดงความคิดเห็น
ประเมินตามสภาพจริงจากผลงาน การปฏิบัติงานของนักศึกษา และการนำเสนองาน
4.1.2 มีความรับผิดชอบต่องานของตนเอง และสามารถทำงานร่วมกับผู้อื่นได้อย่างมีประสิทธิภาพ
4.1.3  สามารถแสดงความคิดเห็นอย่างมีเหตุผล ตรงไปตรงมา และเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่าง 
สอดแทรกเรื่องความสำคัญของการมีมนุษยสัมพันธ์ การมีมารยาททางสังคม มอบหมายงานหรือจัดกิจกรรมโดยหมุนเวียนกันทำหน้าที่ผู้นำและผู้ตาม การเคารพสิทธิและการยอมรับความคิดเห็นของผู้อื่น การประสานงานกับบุคคลภายนอก การแสดงความคิดเห็น และการวิพากษ์วิจารณ์งานของผู้อื่น
ประเมินจากพฤติกรรมและการแสดงออกในการนำเสนอรายงานและผลงานกลุ่มในชั้นเรียน และประเมินจากพฤติกรรมที่แสดงออกในการร่วมกิจกรรมต่าง ๆ
5.1.2 สามารถเลือกใช้เทคโนโลยีสารสนเทศในการสืบค้นข้อมูลเพื่อการสร้างสรรค์ผลงานหรือการนำเสนอผลงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ
5.1.3  มีความสามารถในการประยุกต์ใช้ความรู้เชิงตัวเลขหรือเทคโนโลยีที่เหมาะสมสำหรับงานศิลปกรรม  
     จัดกิจกรรมการเรียนรู้ในรายวิชา ให้นักศึกษาได้วิเคราะห์สถานการณ์จำลอง และสถานการณ์เสมือนจริง แล้วนำเสนอการแก้ปัญหาที่เหมาะสม เรียนรู้เทคนิคการประยุกต์เทคโนโลยีสารสนเทศ ให้นักศึกษาค้นคว้างานที่ต้องอาศัยการประมวลผล โดยการใช้ตัวเลขเพื่อการจัดการข้อมูล การนำเสนอที่เหมาะสมกับสภาพของผู้สื่อสาร
ประเมินจากความถูกต้องในการใช้ข้อมูลและตัวเลข การเลือกใช้เครื่องมือทางเทคโนโลยีสารสนเทศที่เหมาะสม ประเมินจากการอธิบาย การนำเสนอ
6.1.1 สามารถใช้ทักษะปฏิบัติทางศิลปกรรมศาสตร์ในการสร้างสรรค์ผลงานของตน
ใช้วิธีการสอนด้วยวิธีคัดลอกแบบ ทำตามแบบและใบงาน การใช้กรณีศึกษา โครงงานและศิลปนิพนธ์ สร้างสรรค์ผลงานตามแนวทางของการปฏิบัติงานได้อย่างถูกต้องด้วยตนเอง
ประเมินตามสภาพจริงโดยประเมินจากการปฏิบัติงานและผลงาน
แผนที่แสดงการกระจายความรับผิดชอบมาตรฐานผลการเรียนรู้จากหลักสู่รายวิชา (Curriculum Mapping)
กลุ่มวิชา 1.คุณธรรม จริยธรรม 2. ความรู้ 3. ทักษะทางปัญญา 4. ทักษะความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและความรับผิดชอบ 5. ทักษะการวิเคราะห์ เชิงตัวเลขและการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศ 6. ทักษะพิสัย
ลำดับ รหัสวิชา ชื่อวิชา 1 2 3 1 2 3 4 1 2 3 4 1 2 3 1 2 3 1
1 BAATJ167 เทคนิคการตกแต่งเสื้อผ้า
กิจกรรมที่ ผลการเรียนรู้ * วิธีการประเมินผลนักศึกษา สัปดาห์ที่ประเมิน สัดส่วนของการประเมินผล
1 2.1.1 สอบกลางภาค สอบปลายภาค 9 17 15% 15%
2 3.1.1,3.1.2 ประเมินผลจากผลงานภาคปฏิบัติ ตลอดภาคการศึกษา 50%
3 5.1.1, 6.1.1 การวิเคราะห์กรณีศึกษาค้นคว้า การนำเสนอรายงาน ตลอดภาคการศึกษา 10%
4 1.1.1, 4.2.1,4.2.2 การเข้าชั้นเรียน การทำงานกลุ่ม และผลการทำงาน ทักษะในการสร้างสัมพันธ์และมารยามสังคมที่ดีระหว่างผู้เรียนด้วยกัน ตลอดภาคการศึกษา 10%
1.  กาญจนา ภานุโสภณ. เรียนตัดเสื้อ งามวิไล. กรุงเทพฯ: ศรีสยามการพิมพ์. 2538.
2. จิตรพี ชวาลาวัณย์. ตัดเย็บเสื้อผ้าสตรี. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์, 2549.
3. จิตรพี ชวาลาวัณย์. ตัดเย็บเสื้อผ้าสตรีเบื้องต้น. กรุงเทพฯ: ต้นอ้อแกรมมี่, 2539.
4. เจียรพรรณ โสภโณ. ชุดตำราเรียนตัดเสื้อสตรีนพเก้า. กรุงเทพฯ: ชวนพิมพ์, 2526.
5. ชูศรี อรุณไวกิจ. วิทยาการตัดเสื้อสตรี - เสื้อชาย. กรุงเทพฯ: 9119 เทคนิค, ม.ป.ท.
6. ดวงดาว ท่ามตระกูล. หลักสูตรการตัดเย็บเสื้อผ้า. กรุงเทพฯ:อัมรินทร์พริ้นติ้ง แอการตนด์ พับลิชชิ่ง, 2548.
7. นิตยา นันทตันติ. ตัดเย็บเสื้อผ้าเบื้องต้น. เชียงใหม่: โรงพิมพ์ดาราวรรณเชียงใหม่, 2542.
8. นัยนา มานิตย์. ตำราสอนตัดเสื้อกุลสตรี (ชุดอมตะ). กรุงเทพฯ: บวรสารกรพิมพ์, ม.ป.ท.
9. ปกรณ์ วุฒิยางกูร. คู่มือช่างเสื้อ กรุงเทพมหานคร: พับพิธการพิมพ์, ม.ป.ท.
10. พยุง วงศ์ศศิธร. ตำราตัดเสื้อสตรี เล่มพิเศษ 3. กรุงเทพฯ: อัมรินทร์พริ้นติ้ง แอนด์ พับลิชชิ่ง, ม.ป.ท.
11. เฟื่องฟูรัตน์ มุ่งทวีสินสุข. การสร้างแบบเสื้อผ้าอุตสาหกรรม ระบบเยอรมัน - สตรี, กรุงเทพฯ:
              มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์,  2548.
12. วณิชา เพชรสุวรรณ. โครงงานตัดเย็บเสื้อผ้า. กรุงเทพฯ: อักษรเจริญทัศน์, 2533.
13. วนิทร สอนพรินทร์. การทำแบบตัดและเทคนิคการตัดเย็บเสื้อผ้า. กรุงเทพฯ: เกียรติกรการพิมพ์,  2005.
14. วารุณี วงษา. ศัพท์พื้นฐานการตัดเย็บเสื้อผ้า. กรุงเทพฯ: มิตรสยาม, 2534.
15. วาสนา สว่างคำ. ตำราตัดเสื้อสตรี. กรุงเทพฯ, 3530.
16. รสสุคนธ์ พราหมณ์เสน่ห์. ตำราตัดเสื้อสตรีฉบับก้าวหน้า. กรุงเทพฯ: วงศ์สว่างการพิมพ์, ม.ป.ท.
17. ศรีกาญจนา พลอาสา. การตัดเย็บเสื้อผ้าสำเร็จรูปเชิงอุตสาหกรรม. กรุงเทพฯ: สร้างสรรค์บุ๊คส์, 2540.
18. Bina Abling and Kathleen Maggio. Integrating Draping, Drafting, & Drawing.   ed.
              New  York:  Fairchilol  Publication,  2009. 
19. Hollen Normar and Kundel J. Carolyn, Pattern Marking.   ed. USA: Macmillasn, 1993.
20. Metric Pattern Cutting.   ed. Great Britain: The University Press, 1992.
21. Rohr, M. Pattern Drafting & Grading. Rev  ed. Montclair, N.J. : Rohr, 1992.
ไม่มี
เว็บไซต์ ที่เกี่ยวกับหัวข้อในการทำรายงาน
การประเมินประสิทธิผลรายวิชานี้ ที่จัดทำโดยนักศึกษา ได้จัดกิจกรรมในการนาแนวคิดและความเห็น จากนักศึกษาได้ดังนี้

 การสนทนาระหว่างผู้สอนและผู้เรียน

     1.2  แบบประเมินผู้สอน และแบบประเมินรายวิชาตามข้อกำหนดของมหาวิทยาลัย
 ในการเก็บข้อมูลเพื่อประเมินการสอน ได้มีกลยุทธ์ ดังนี้
2.1 การสังเกตพฤติกรรมการเรียนของนักศึกษา
2.2 การอภิปรายของผู้เรียนต่อเนื้อหาที่เรียน
2.3 การทวนสอบผลประเมินการเรียนรู้
         หลังจากผลการประเมินการสอนในข้อ 2 จึงมีการปรับปรุงการสอน โดยการหาข้อมูลเพิ่มเติมในการปรับปรุงการสอน ดังนี้
     3.1 ทบทวนเนื้อหา และวิธีการสอนให้สอดคล้องกับเกณฑ์กำหนด
     3.2 หาแนวทาง และวิธีการสอนที่เหมาะสมกับสภาวะปัจจุบัน
       ในระหว่างกระบวนการสอนรายวิชา มีการทวนสอบผลสัมฤทธิ์ในรายหัวข้อ ตามที่คาดหวังจากการเรียน รู้ในวิชา โดยมีการทวนสอบผลสัมฤทธิ์รวมในวิชาได้ดังนี้
4.1 การทวนสอบผลการให้คะแนนนักศึกษาตามเกณฑ์ของมหาวิทยาลัย
4.2 การประเมินผลสัมฤทธิ์ตามมาตรฐานผลการเรียนรู้ 6 ด้าน
     จากผลการประเมินและทวนสอบผลสัมฤทธิ์ประสิทธิผลรายวิชา ได้มีการวางแผนการปรับปรุงการสอน และรายละเอียดวิชา เพื่อให้เกิดคุณภาพมากขึ้น ดังนี้
5.1 ปรับปรุงรายวิชาทุกปีตามผลการทวนสอบมาตรฐานผลสัมฤทธิ์ตามข้อ 4
5.2 การประชุมกรรมการประจาหลักสูตรเพื่อพิจารณาปรับปรุงประสิทธิผลรายวิชา