การออกแบบเครื่องประกอบการแต่งกาย
Accessories Design
1.1 รู้หลักการเกี่ยวกับความสำคัญของการออกแบบเครื่องประกอบการแต่งกาย
1.2 เข้าใจการที่ใช้ประเภทสไตล์ในการออกแบบและ แนวโน้มที่ใช้ในการออกแบบ
1.3 เข้าใจการออกแบบเครื่องประกอบการแต่งกาย
1.4 เข้าใจการผลิตชิ้นงานต้นแบบ
1.5 เข้าใจการนำเสนอการออกแบบเครื่องประกอบการแต่งกาย
1.6 มีทักษะในการออกแบบเครื่องประกอบการแต่งกาย
1.2 เข้าใจการที่ใช้ประเภทสไตล์ในการออกแบบและ แนวโน้มที่ใช้ในการออกแบบ
1.3 เข้าใจการออกแบบเครื่องประกอบการแต่งกาย
1.4 เข้าใจการผลิตชิ้นงานต้นแบบ
1.5 เข้าใจการนำเสนอการออกแบบเครื่องประกอบการแต่งกาย
1.6 มีทักษะในการออกแบบเครื่องประกอบการแต่งกาย
เพื่อปรับปรุงกระบวนการเรียนการสอน และเนื้อหาให้เหมาะสมกับสภาวะปัจจุบันสอดคล้องกับมาตรฐานผลการเรียนรู้ที่กำหนด เพื่อให้นักศึกษามีความรู้และทักษะเกี่ยวกับความสำคัญของการออกแบบเครื่องประกอบการแต่งกาย ที่ใช้ประเภทสไตล์ในการออกแบบ แนวโน้มที่ใช้ในการออกแบบ การผลิตชิ้นงานจริง การสร้างต้นแบบและการนำเสนอการออกแบบเครื่องประกอบการแต่งกาย ในรายวิชาอื่นๆ ที่เกี่ยวข้อง อย่างมีประสิทธิภาพ มีมาตรฐานสากล
ฝึกปฏิบัติเกี่ยวกับความสำคัญของเครื่องประกอบการแต่งกาย สไตล์ในการออกแบบและแนวโน้มที่ใช้ในการออกแบบ การออกแบบเครื่องประกอบการแต่งกาย การผลิตชิ้นงานต้นแบบ และการนำเสนอการออกแบบเครื่องประกอบการแต่งกาย
Practice the importance of accessories design, styles, and trends used in a design; accessories design; prototype making; and presentation for accessories design projects.
- อาจารย์ผู้สอน ประกาศเวลาให้คำปรึกษาภายในชั้นเรียน - อาจารย์ผู้สอนจัดเวลาให้คำปรึกษาอย่างน้อย 1 ชั่วโมง / สัปดาห์
1.1.1 ซื่อสัตย์สุจริต มีวินัย และมีความรับผิดชอบต่อตนเองและสังคม
1.1.2 มีทัศนคติที่เปิดกว้าง ยอมรับฟังแนวคิดของผู้อื่น
1.1.2 มีทัศนคติที่เปิดกว้าง ยอมรับฟังแนวคิดของผู้อื่น
1.2.1 ให้ความสำคัญในระเบียบวินัยการเข้าชั้นเรียนให้ตรงเวลา การส่งงานตรงเวลาตลอดจนการแต่งกายที่เป็นตามระเบียบที่เป็นตามระเบียบของมหาวิทยาลัย
1.2.2 ให้ความสำคัญในการสร้างทัศนคติที่เปิดกว้าง ยอมรับฟังแนวคิดของผู้อื่น 1.2.3 บรรยายและยกตัวอย่างเกี่ยวกับเนื้อหาของการออกแบบเครื่องประกอบการแต่งกาย ในรายวิชามีการแสดงความคิดเห็น สร้างทัศนคติต่อวิชาชีพงานออกแบบและความยอมรับฟังแนวคิดของผู้อื่น 1.2.4 มอบหมายงานการศึกษาค้นคว้าด้วยตนเองเป็นรายบุคคลและเป็นรายกลุ่ม
1.2.2 ให้ความสำคัญในการสร้างทัศนคติที่เปิดกว้าง ยอมรับฟังแนวคิดของผู้อื่น 1.2.3 บรรยายและยกตัวอย่างเกี่ยวกับเนื้อหาของการออกแบบเครื่องประกอบการแต่งกาย ในรายวิชามีการแสดงความคิดเห็น สร้างทัศนคติต่อวิชาชีพงานออกแบบและความยอมรับฟังแนวคิดของผู้อื่น 1.2.4 มอบหมายงานการศึกษาค้นคว้าด้วยตนเองเป็นรายบุคคลและเป็นรายกลุ่ม
1.3.1 การตรงต่อเวลาของนักศึกษาในการเข้าชั้นเรียน การส่งงานตามกำหนดระยะเวลา ที่มอบหมายและการเข้าร่วมกิจกรรม
1.3.2 พิจารณาจากการเข้าร่วมกิจกรรม สร้างทัศนคติที่เปิดกว้าง การแสดงความคิดเห็นต่อผลงาน ยอมรับฟังแนวคิดของผู้อื่นและความใส่ใจของนักศึกษาในการทำงานที่ได้รับมอบหมายและการสอบ
1.3.3 สังเกตพฤติกรรมการเรียนการทำงานกลุ่มและรายบุคคล
2.1.1 มีความสามารถในการค้นคว้า แก้ปัญหา และพัฒนาทางด้านศิลปกรรมศาสตร์อย่างเป็นระบบ
2.1.2 มีความรู้ในทางศิลปะที่สัมพันธ์กับบริบททางสังคม ภูมิปัญญาและวัฒนธรรม
2.1.2 มีความรู้ในทางศิลปะที่สัมพันธ์กับบริบททางสังคม ภูมิปัญญาและวัฒนธรรม
2.2.1 บรรยาย อภิปราย โดยผู้สอนใช้สื่อที่หลายรูปแบบ โดยเน้นหลักการทางทฤษฎี และการปฏิบัติ เพื่อให้เกิดองค์ความรู้ทางการออกแบบ
2.2.2 มอบหมายงานให้ทำการออกแบบค้นคว้า รายบุคคล วิเคราะห์เพื่อแก้ไข ปัญหาผลิตภัณฑ์ โดยนำหลักการทางทฤษฎีมาประยุกต์ผลงานศิลปะได้ตามขั้นตอนอย่างถูกต้อง
2.3.1 การสอบกลางภาคเรียน และปลายภาคเรียน
2.3.2 ประเมินจากผลงานที่ปฏิบัติออกแบบและการนำเสนอผลงานในชั้นเรียน
2.3.3 ประเมินจากรายงานจากการศึกษาดูงาน
3.1.1 สามารถค้นคว้า รวบรวม และประเมินข้อมูลจากแหล่งข้อมูลที่หลากหลายอย่างมีวิจารณญาณ
3.1.2 มีความคิดสร้างสรรค์ และมีปฏิภาณไหวพริบในการสร้างผลงาน
3.1.2 มีความคิดสร้างสรรค์ และมีปฏิภาณไหวพริบในการสร้างผลงาน
3.2.1 มอบหมายงานให้นักศึกษาสืบค้นข้อมูลการออกแบบเครื่องประกอบการแต่งกาย วิเคราะห์ สังเคราะห์และสรุปผล พร้อมทั้งการนำเสนองาน โดยอภิปรายเดี่ยว การร่วมแสดงความคิดเห็น
3.2.2 ส่งเสริมการเรียนรู้รู้จากการแก้ปัญหา การคิดสร้างสรรค์ผลงานตามจุดประสงค์
3.3.1 ประเมินตามสภาพจริงจากผลงาน การปฏิบัติงานการคิดวิเคราะห์ และแก้ไขปัญหา และการนำเสนอผลงาน จากความคิดสร้างสรรค์และมีปฏิภาณไหวพริบในการสร้างผลงาน
4.1.1 มีภาวะผู้นำ เข้าใจบทบาทหน้าที่ของตนเอง รับฟังความคิดเห็นของผู้อื่นและมนุษยสัมพันธ์ที่ดี
4.1.2 มีความรับผิดชอบต่องานของตนเอง และสามารถทำงานร่วมกับผู้อื่นได้อย่างมีประสิทธิภาพ
4.1.2 มีความรับผิดชอบต่องานของตนเอง และสามารถทำงานร่วมกับผู้อื่นได้อย่างมีประสิทธิภาพ
4.2.1 จัดกิจกรรมการนำความรู้การออกแบบเครื่องประกอบการแต่งกาย การทำงานแต่ละขั้นตอนการปฏิบัติงานร่วมกับผู้อื่น เพื่อเป็นการเชื่อมความสัมพันธ์ที่ดี อย่างมีประสิทธิภาพ
4.2.2 ปลูกฝังให้มีความรับผิดชอบต่อหน้าที่ที่ได้รับ
4.2.3 ส่งเสริมให้นักศึกษากล้าแสดงออกและเสนอความคิดเห็น
4.3.1 ประเมินจากการร่วมจัดกิจกรรมกลุ่ม และการรายงานผลของการจัดกิจกรรม
4.3.2 พิจารณาจากพฤติกรรมการแสดงออกในการเข้าร่วมกิจกรรม ติดตามการทำงานร่วมกับสมาชิกกลุ่มของนักศึกษาเป็นระยะ
4.3.2 พิจารณาจากพฤติกรรมการแสดงออกในการเข้าร่วมกิจกรรม ติดตามการทำงานร่วมกับสมาชิกกลุ่มของนักศึกษาเป็นระยะ
5.1.1 สามารถสื่อสารด้วยการพูด ฟัง อ่าน เขียนในการสื่อสารโดยทั่วไป ตลอดจนใช้วิธีการสื่อสารทางศิลปกรรม และนำเสนองานได้อย่างมีประสิทธิภาพ
5.1.2 สามารถเลือกใช้เทคโนโลยีสารสนเทศในการสืบค้นข้อมูลเพื่อการสร้างสรรค์ผลงานหรือการนำเสนอผลงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ
5.1.2 สามารถเลือกใช้เทคโนโลยีสารสนเทศในการสืบค้นข้อมูลเพื่อการสร้างสรรค์ผลงานหรือการนำเสนอผลงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ
5.2.1 มอบหมายงานให้ศึกษาค้นคว้าองค์ความรู้ การหาข้อมูลจากแหล่งข้อมูลตำรา เอกสารและสื่อสังคม นำมาประยุกต์ใช้เทคโนโลยีสารสนเทศกับงานนำเสนอ ผลงานกับการเรียนการสอนในศตวรรษที่ 21
5.2.2 เลือกใช้รูปแบบของสื่อการนำเสนอรูปแบบวิธีการสื่อสารที่เหมาะสมอย่างมีประสิทธิภาพ
5.2.2 เลือกใช้รูปแบบของสื่อการนำเสนอรูปแบบวิธีการสื่อสารที่เหมาะสมอย่างมีประสิทธิภาพ
5.3.1 ประเมินจากผลการหาข้อมูลที่ถูกต้องจากวิธีการและเลือกใช้เครื่องมือสื่อสาร
5.3.2 ประเมินจากอธิบายเหตุผลและการปฏิบัติงานอย่างเป็นระบบ
5.3.2 ประเมินจากอธิบายเหตุผลและการปฏิบัติงานอย่างเป็นระบบ
6.1.1 สามารถใช้ทักษะปฏิบัติทางศิลปกรรมศาสตร์ในการสร้างสรรค์ผลงานของตน
6.2.1 สร้างสรรค์ผลงานตามแนวทางการปฏิบัติงานตามกระบวนการออกแบบเครื่องประกอบการแต่งกาย การผลิตต้นแบบและใบงานปฏิบัติงานได้อย่างถูกต้อง
6.3.1 ประเมินตามสภาพจริงโดยประเมินจากการปฏิบัติงานและผลงานที่มอบหมาย
6.3.2 สังเกตพฤติกรรมการปฏิบัติงาน
6.3.2 สังเกตพฤติกรรมการปฏิบัติงาน
แผนที่แสดงการกระจายความรับผิดชอบมาตรฐานผลการเรียนรู้จากหลักสู่รายวิชา (Curriculum Mapping)
กลุ่มวิชา | 1.คุณธรรม จริยธรรม | 2. ความรู้ | 3. ทักษะทางปัญญา | 4. ทักษะความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและความรับผิดชอบ | 5. ทักษะการวิเคราะห์ เชิงตัวเลขและการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศ | 6. ทักษะพิสัย | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
ลำดับ | รหัสวิชา | ชื่อวิชา | 1 | 2 | 3 | 1 | 2 | 3 | 4 | 1 | 2 | 3 | 4 | 1 | 2 | 3 | 1 | 2 | 3 | 1 |
1 | BAATJ112 | การออกแบบเครื่องประกอบการแต่งกาย |
กิจกรรมที่ | ผลการเรียนรู้ * | วิธีการประเมินผลนักศึกษา | สัปดาห์ที่ประเมิน | สัดส่วนของการประเมินผล |
---|---|---|---|---|
1 | 2.1.1 | สอบกลางภาค สอบปลายภาค | 9,17 | 15% , 15% |
2 | 3.1.1,3.1.2,6.1 | ประเมินผลจากผลงานภาคปฏิบัติ (การจัดการเรียนเต็มเวลาในชั้นเรียน) | 1-16 | 50% |
3 | 5.1.1, 6.1.1 | การวิเคราะห์กรณีศึกษาค้นคว้า การนำเสนอรายงาน | ตลอดภาคการศึกษา | 10% |
4 | 1.1.1, 4.2.1,4.2.2 | การเข้าชั้นเรียน การทำงานกลุ่ม และผลการทำงาน ทักษะในการสร้างสัมพันธ์และมารยามสังคมที่ดีระหว่างผู้เรียนด้วยกัน | ตลอดภาคการศึกษา | 10% |
1. จารุพรรณ ทรัพย์ปรุง. การออกแบบเครื่องแต่งกาย. กรุงเทพ: โอเดียนสโตร์, 2543.
2. จิตรพี ชวลาวัณย์. การออกแบบเครื่องแต่งกายสมัยใหม่. กรุงเทพ: โอเดียนสโตร์, 2555.
3. เจียมจิต เผือกศรี. การออกแบบเสื้อ. กรุงเทพ: ศูนย์ส่งเสริมวิชาการ, 2550.
4. นาโอกิ วาตานาเบะ. เทคนิคการวาดภาพแฟชั่นร่วมสมัย. กรุงเทพ : สำนักพิมพ์ ดวงกมลพับลิชซิ่ง, 2553. 5. นวลน้อย บุญวงษ์. หลักการออกแบบ. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2539.
6. พรสนอง วงศ์สิงห์ทอง. การออกแบบและพัฒนาแฟชั่นและมัณฑณภัณฑ์. กรุงเทพ: วิสคอมเซ็นเตอร์, 2550.
7. วัชรินทร์ จรุงจิตสุนทร. หลักการและแนวคิดการออกแบบผลิตภัณฑ์. กรุงเทพฯ: แอ๊ปป้า พริ้นติ้ง กรุ๊ป, 2548. หนังสือภาษาต่างประเทศ
8. Bunka Fashion College. Guide to Fashion Design. Japan : Bunka Publishing Bureau, 1991.
9. Steven Thomas Miller. Drawing Fashion Accessories. London : Laurence King, 2012.
2. จิตรพี ชวลาวัณย์. การออกแบบเครื่องแต่งกายสมัยใหม่. กรุงเทพ: โอเดียนสโตร์, 2555.
3. เจียมจิต เผือกศรี. การออกแบบเสื้อ. กรุงเทพ: ศูนย์ส่งเสริมวิชาการ, 2550.
4. นาโอกิ วาตานาเบะ. เทคนิคการวาดภาพแฟชั่นร่วมสมัย. กรุงเทพ : สำนักพิมพ์ ดวงกมลพับลิชซิ่ง, 2553. 5. นวลน้อย บุญวงษ์. หลักการออกแบบ. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2539.
6. พรสนอง วงศ์สิงห์ทอง. การออกแบบและพัฒนาแฟชั่นและมัณฑณภัณฑ์. กรุงเทพ: วิสคอมเซ็นเตอร์, 2550.
7. วัชรินทร์ จรุงจิตสุนทร. หลักการและแนวคิดการออกแบบผลิตภัณฑ์. กรุงเทพฯ: แอ๊ปป้า พริ้นติ้ง กรุ๊ป, 2548. หนังสือภาษาต่างประเทศ
8. Bunka Fashion College. Guide to Fashion Design. Japan : Bunka Publishing Bureau, 1991.
9. Steven Thomas Miller. Drawing Fashion Accessories. London : Laurence King, 2012.
ไม่มี
เว็บไซต์ ที่เกี่ยวกับหัวข้อในการทำรายงาน
การประเมินประสิทธิผลรายวิชานี้ ที่จัดทำโดยนักศึกษา ได้จัดกิจกรรมในการนาแนวคิดและความเห็น จากนักศึกษาได้ดังนี้
1.1 การสนทนาระหว่างผู้สอนและผู้เรียน
1.2 แบบประเมินผู้สอน และแบบประเมินรายวิชาตามข้อกำหนดของมหาวิทยาลัย
ในการเก็บข้อมูลเพื่อประเมินการสอน ได้มีกลยุทธ์ ดังนี้ 2.1 การสังเกตพฤติกรรมการเรียนของนักศึกษา 2.2 การอภิปรายของผู้เรียนต่อเนื้อหาที่เรียน 2.3 การทวนสอบผลประเมินการเรียนรู้
หลังจากผลการประเมินการสอนในข้อ 2 จึงมีการปรับปรุงการสอน โดยการหาข้อมูลเพิ่มเติมในการปรับปรุงการสอน ดังนี้ 3.1 ทบทวนเนื้อหา และวิธีการสอนให้สอดคล้องกับเกณฑ์กำหนด 3.2 หาแนวทาง และวิธีการสอนที่เหมาะสมกับสภาวะปัจจุบัน
ในระหว่างกระบวนการสอนรายวิชา มีการทวนสอบผลสัมฤทธิ์ในรายหัวข้อ ตามที่คาดหวังจากการเรียน รู้ในวิชา โดยมีการทวนสอบผลสัมฤทธิ์รวมในวิชาได้ดังนี้ 4.1 การทวนสอบผลการให้คะแนนนักศึกษาตามเกณฑ์ของมหาวิทยาลัย 4.2 การประเมินผลสัมฤทธิ์ตามมาตรฐานผลการเรียนรู้ 6 ด้าน
จากผลการประเมินและทวนสอบผลสัมฤทธิ์ประสิทธิผลรายวิชา ได้มีการวางแผนการปรับปรุงการสอน และรายละเอียดวิชา เพื่อให้เกิดคุณภาพมากขึ้น ดังนี้ 5.1 ปรับปรุงรายวิชาทุกปีตามผลการทวนสอบมาตรฐานผลสัมฤทธิ์ตามข้อ 4 5.2 การประชุมกรรมการประจาหลักสูตรเพื่อพิจารณาปรับปรุงประสิทธิผลรายวิชา