การออกแบบเครื่องประกอบการแต่งกาย

Accessories Design

1.1  รู้หลักการเกี่ยวกับความสำคัญของการออกแบบเครื่องประกอบการแต่งกาย  
1.2  เข้าใจการที่ใช้ประเภทสไตล์ในการออกแบบและ แนวโน้มที่ใช้ในการออกแบบ  
1.3  เข้าใจการออกแบบเครื่องประกอบการแต่งกาย
1.4  เข้าใจการผลิตชิ้นงานต้นแบบ
1.5  เข้าใจการนำเสนอการออกแบบเครื่องประกอบการแต่งกาย
1.6  มีทักษะในการออกแบบเครื่องประกอบการแต่งกาย  
เพื่อปรับปรุงกระบวนการเรียนการสอน และเนื้อหาให้เหมาะสมกับสภาวะปัจจุบันสอดคล้องกับมาตรฐานผลการเรียนรู้ที่กำหนด เพื่อให้นักศึกษามีความรู้และทักษะเกี่ยวกับความสำคัญของการออกแบบเครื่องประกอบการแต่งกาย  ที่ใช้ประเภทสไตล์ในการออกแบบ  แนวโน้มที่ใช้ในการออกแบบ  การผลิตชิ้นงานจริง การสร้างต้นแบบและการนำเสนอการออกแบบเครื่องประกอบการแต่งกาย ในรายวิชาอื่นๆ  ที่เกี่ยวข้อง  อย่างมีประสิทธิภาพ มีมาตรฐานสากล
ฝึกปฏิบัติเกี่ยวกับความสำคัญของเครื่องประกอบการแต่งกาย สไตล์ในการออกแบบและแนวโน้มที่ใช้ในการออกแบบ การออกแบบเครื่องประกอบการแต่งกาย การผลิตชิ้นงานต้นแบบ และการนำเสนอการออกแบบเครื่องประกอบการแต่งกาย Practice the importance of accessories design, styles, and trends used in a design; accessories design; prototype making; and presentation for accessories design projects.  
 -    อาจารย์ผู้สอน ประกาศเวลาให้คำปรึกษาภายในชั้นเรียน     -    อาจารย์ผู้สอนจัดเวลาให้คำปรึกษาอย่างน้อย 1 ชั่วโมง / สัปดาห์ 
1.1.1 ซื่อสัตย์สุจริต มีวินัย และมีความรับผิดชอบต่อตนเองและสังคม
1.1.2 มีทัศนคติที่เปิดกว้าง ยอมรับฟังแนวคิดของผู้อื่น
 
1.2.1   ให้ความสำคัญในระเบียบวินัยการเข้าชั้นเรียนให้ตรงเวลา การส่งงานตรงเวลาตลอดจนการแต่งกายที่เป็นตามระเบียบที่เป็นตามระเบียบของมหาวิทยาลัย
1.2.2   ให้ความสำคัญในการสร้างทัศนคติที่เปิดกว้าง ยอมรับฟังแนวคิดของผู้อื่น 1.2.3   บรรยายและยกตัวอย่างเกี่ยวกับเนื้อหาของการออกแบบเครื่องประกอบการแต่งกาย  ในรายวิชามีการแสดงความคิดเห็น  สร้างทัศนคติต่อวิชาชีพงานออกแบบและความยอมรับฟังแนวคิดของผู้อื่น 1.2.4   มอบหมายงานการศึกษาค้นคว้าด้วยตนเองเป็นรายบุคคลและเป็นรายกลุ่ม  
1.3.1    การตรงต่อเวลาของนักศึกษาในการเข้าชั้นเรียน  การส่งงานตามกำหนดระยะเวลา    ที่มอบหมายและการเข้าร่วมกิจกรรม  1.3.2    พิจารณาจากการเข้าร่วมกิจกรรม สร้างทัศนคติที่เปิดกว้าง  การแสดงความคิดเห็นต่อผลงาน ยอมรับฟังแนวคิดของผู้อื่นและความใส่ใจของนักศึกษาในการทำงานที่ได้รับมอบหมายและการสอบ 1.3.3   สังเกตพฤติกรรมการเรียนการทำงานกลุ่มและรายบุคคล
2.1.1 มีความสามารถในการค้นคว้า แก้ปัญหา และพัฒนาทางด้านศิลปกรรมศาสตร์อย่างเป็นระบบ
2.1.2 มีความรู้ในทางศิลปะที่สัมพันธ์กับบริบททางสังคม ภูมิปัญญาและวัฒนธรรม
2.2.1   บรรยาย อภิปราย โดยผู้สอนใช้สื่อที่หลายรูปแบบ โดยเน้นหลักการทางทฤษฎี และการปฏิบัติ เพื่อให้เกิดองค์ความรู้ทางการออกแบบ 2.2.2   มอบหมายงานให้ทำการออกแบบค้นคว้า รายบุคคล  วิเคราะห์เพื่อแก้ไข   ปัญหาผลิตภัณฑ์ โดยนำหลักการทางทฤษฎีมาประยุกต์ผลงานศิลปะได้ตามขั้นตอนอย่างถูกต้อง
2.3.1   การสอบกลางภาคเรียน และปลายภาคเรียน 2.3.2   ประเมินจากผลงานที่ปฏิบัติออกแบบและการนำเสนอผลงานในชั้นเรียน 2.3.3   ประเมินจากรายงานจากการศึกษาดูงาน
3.1.1 สามารถค้นคว้า รวบรวม และประเมินข้อมูลจากแหล่งข้อมูลที่หลากหลายอย่างมีวิจารณญาณ
3.1.2  มีความคิดสร้างสรรค์ และมีปฏิภาณไหวพริบในการสร้างผลงาน 
3.2.1   มอบหมายงานให้นักศึกษาสืบค้นข้อมูลการออกแบบเครื่องประกอบการแต่งกาย  วิเคราะห์  สังเคราะห์และสรุปผล  พร้อมทั้งการนำเสนองาน  โดยอภิปรายเดี่ยว การร่วมแสดงความคิดเห็น 3.2.2  ส่งเสริมการเรียนรู้รู้จากการแก้ปัญหา การคิดสร้างสรรค์ผลงานตามจุดประสงค์  
3.3.1 ประเมินตามสภาพจริงจากผลงาน  การปฏิบัติงานการคิดวิเคราะห์ และแก้ไขปัญหา และการนำเสนอผลงาน  จากความคิดสร้างสรรค์และมีปฏิภาณไหวพริบในการสร้างผลงาน
4.1.1 มีภาวะผู้นำ เข้าใจบทบาทหน้าที่ของตนเอง รับฟังความคิดเห็นของผู้อื่นและมนุษยสัมพันธ์ที่ดี
4.1.2 มีความรับผิดชอบต่องานของตนเอง และสามารถทำงานร่วมกับผู้อื่นได้อย่างมีประสิทธิภาพ
4.2.1  จัดกิจกรรมการนำความรู้การออกแบบเครื่องประกอบการแต่งกาย การทำงานแต่ละขั้นตอนการปฏิบัติงานร่วมกับผู้อื่น เพื่อเป็นการเชื่อมความสัมพันธ์ที่ดี อย่างมีประสิทธิภาพ  4.2.2  ปลูกฝังให้มีความรับผิดชอบต่อหน้าที่ที่ได้รับ 4.2.3  ส่งเสริมให้นักศึกษากล้าแสดงออกและเสนอความคิดเห็น
4.3.1 ประเมินจากการร่วมจัดกิจกรรมกลุ่ม และการรายงานผลของการจัดกิจกรรม
4.3.2 พิจารณาจากพฤติกรรมการแสดงออกในการเข้าร่วมกิจกรรม ติดตามการทำงานร่วมกับสมาชิกกลุ่มของนักศึกษาเป็นระยะ
5.1.1 สามารถสื่อสารด้วยการพูด ฟัง อ่าน เขียนในการสื่อสารโดยทั่วไป ตลอดจนใช้วิธีการสื่อสารทางศิลปกรรม และนำเสนองานได้อย่างมีประสิทธิภาพ
5.1.2 สามารถเลือกใช้เทคโนโลยีสารสนเทศในการสืบค้นข้อมูลเพื่อการสร้างสรรค์ผลงานหรือการนำเสนอผลงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ
5.2.1   มอบหมายงานให้ศึกษาค้นคว้าองค์ความรู้  การหาข้อมูลจากแหล่งข้อมูลตำรา เอกสารและสื่อสังคม   นำมาประยุกต์ใช้เทคโนโลยีสารสนเทศกับงานนำเสนอ ผลงานกับการเรียนการสอนในศตวรรษที่ 21
5.2.2   เลือกใช้รูปแบบของสื่อการนำเสนอรูปแบบวิธีการสื่อสารที่เหมาะสมอย่างมีประสิทธิภาพ   
5.3.1 ประเมินจากผลการหาข้อมูลที่ถูกต้องจากวิธีการและเลือกใช้เครื่องมือสื่อสาร  
5.3.2 ประเมินจากอธิบายเหตุผลและการปฏิบัติงานอย่างเป็นระบบ 
6.1.1 สามารถใช้ทักษะปฏิบัติทางศิลปกรรมศาสตร์ในการสร้างสรรค์ผลงานของตน
6.2.1   สร้างสรรค์ผลงานตามแนวทางการปฏิบัติงานตามกระบวนการออกแบบเครื่องประกอบการแต่งกาย  การผลิตต้นแบบและใบงานปฏิบัติงานได้อย่างถูกต้อง 
6.3.1  ประเมินตามสภาพจริงโดยประเมินจากการปฏิบัติงานและผลงานที่มอบหมาย
6.3.2  สังเกตพฤติกรรมการปฏิบัติงาน  
แผนที่แสดงการกระจายความรับผิดชอบมาตรฐานผลการเรียนรู้จากหลักสู่รายวิชา (Curriculum Mapping)
กลุ่มวิชา 1.คุณธรรม จริยธรรม 2. ความรู้ 3. ทักษะทางปัญญา 4. ทักษะความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและความรับผิดชอบ 5. ทักษะการวิเคราะห์ เชิงตัวเลขและการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศ 6. ทักษะพิสัย
ลำดับ รหัสวิชา ชื่อวิชา 1 2 3 1 2 3 4 1 2 3 4 1 2 3 1 2 3 1
1 BAATJ112 การออกแบบเครื่องประกอบการแต่งกาย
กิจกรรมที่ ผลการเรียนรู้ * วิธีการประเมินผลนักศึกษา สัปดาห์ที่ประเมิน สัดส่วนของการประเมินผล
1 2.1.1 สอบกลางภาค สอบปลายภาค 9,17 15% , 15%
2 3.1.1,3.1.2,6.1 ประเมินผลจากผลงานภาคปฏิบัติ (การจัดการเรียนเต็มเวลาในชั้นเรียน) 1-16 50%
3 5.1.1, 6.1.1 การวิเคราะห์กรณีศึกษาค้นคว้า การนำเสนอรายงาน ตลอดภาคการศึกษา 10%
4 1.1.1, 4.2.1,4.2.2 การเข้าชั้นเรียน การทำงานกลุ่ม และผลการทำงาน ทักษะในการสร้างสัมพันธ์และมารยามสังคมที่ดีระหว่างผู้เรียนด้วยกัน ตลอดภาคการศึกษา 10%
1. จารุพรรณ  ทรัพย์ปรุง.  การออกแบบเครื่องแต่งกาย.  กรุงเทพ: โอเดียนสโตร์,  2543.
2.  จิตรพี  ชวลาวัณย์.  การออกแบบเครื่องแต่งกายสมัยใหม่.  กรุงเทพ: โอเดียนสโตร์,  2555.
3.  เจียมจิต  เผือกศรี.  การออกแบบเสื้อ.  กรุงเทพ: ศูนย์ส่งเสริมวิชาการ,  2550.
4.  นาโอกิ  วาตานาเบะ.  เทคนิคการวาดภาพแฟชั่นร่วมสมัย. กรุงเทพ : สำนักพิมพ์ ดวงกมลพับลิชซิ่ง,  2553. 5.  นวลน้อย  บุญวงษ์.  หลักการออกแบบ.  กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย,  2539.
6.  พรสนอง  วงศ์สิงห์ทอง.  การออกแบบและพัฒนาแฟชั่นและมัณฑณภัณฑ์.  กรุงเทพ: วิสคอมเซ็นเตอร์,  2550.
7.  วัชรินทร์  จรุงจิตสุนทร.  หลักการและแนวคิดการออกแบบผลิตภัณฑ์.  กรุงเทพฯ: แอ๊ปป้า พริ้นติ้ง กรุ๊ป, 2548.   หนังสือภาษาต่างประเทศ
8.  Bunka Fashion College.  Guide to Fashion Design.  Japan : Bunka Publishing Bureau,  1991.
9.  Steven Thomas Miller.  Drawing Fashion Accessories.  London : Laurence King, 2012.  
 ไม่มี
เว็บไซต์ ที่เกี่ยวกับหัวข้อในการทำรายงาน  
การประเมินประสิทธิผลรายวิชานี้ ที่จัดทำโดยนักศึกษา ได้จัดกิจกรรมในการนาแนวคิดและความเห็น จากนักศึกษาได้ดังนี้ 1.1  การสนทนาระหว่างผู้สอนและผู้เรียน  1.2  แบบประเมินผู้สอน และแบบประเมินรายวิชาตามข้อกำหนดของมหาวิทยาลัย
ในการเก็บข้อมูลเพื่อประเมินการสอน ได้มีกลยุทธ์ ดังนี้ 2.1 การสังเกตพฤติกรรมการเรียนของนักศึกษา 2.2 การอภิปรายของผู้เรียนต่อเนื้อหาที่เรียน 2.3 การทวนสอบผลประเมินการเรียนรู้
หลังจากผลการประเมินการสอนในข้อ 2 จึงมีการปรับปรุงการสอน โดยการหาข้อมูลเพิ่มเติมในการปรับปรุงการสอน ดังนี้      3.1 ทบทวนเนื้อหา และวิธีการสอนให้สอดคล้องกับเกณฑ์กำหนด      3.2 หาแนวทาง และวิธีการสอนที่เหมาะสมกับสภาวะปัจจุบัน 
 ในระหว่างกระบวนการสอนรายวิชา มีการทวนสอบผลสัมฤทธิ์ในรายหัวข้อ ตามที่คาดหวังจากการเรียน รู้ในวิชา โดยมีการทวนสอบผลสัมฤทธิ์รวมในวิชาได้ดังนี้ 4.1 การทวนสอบผลการให้คะแนนนักศึกษาตามเกณฑ์ของมหาวิทยาลัย 4.2 การประเมินผลสัมฤทธิ์ตามมาตรฐานผลการเรียนรู้ 6 ด้าน
  จากผลการประเมินและทวนสอบผลสัมฤทธิ์ประสิทธิผลรายวิชา ได้มีการวางแผนการปรับปรุงการสอน และรายละเอียดวิชา เพื่อให้เกิดคุณภาพมากขึ้น ดังนี้ 5.1 ปรับปรุงรายวิชาทุกปีตามผลการทวนสอบมาตรฐานผลสัมฤทธิ์ตามข้อ 4 5.2 การประชุมกรรมการประจาหลักสูตรเพื่อพิจารณาปรับปรุงประสิทธิผลรายวิชา