ศาสตร์พระราชากับการพัฒนาที่ยั่งยืน

1. รู้พระราชประวัติพระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราชบรมนาถบพิตร (รัชกาลที่ 9) 2. เข้าใจความหมาย หลักคิด หลักวิชา และหลักปฏิบัติของศาสตร์พระราชา 3. รู้เกี่ยวกับโครงการอันเนื่องมาจากพระราชดำริ 4. รู้พระราชประวัติ แนวคิดพระราโชบายของพระบาทสมเด็จพระปรเมนทรรามาธิบดี ศรีสินทรมหาวชิราลงกรณ พระวชิรเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ 10) 5. เข้าใจหลักการเข้าใจ เข้าถึง พัฒนา ประยุกต์ใช้ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงเพื่อ 6. รู้เกี่ยวกับการพัฒนาที่ยั่งยืน 7. น้อมนำศาสตร์พระราชามาประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวัน เพื่อนำไปสู่เป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน

2.1 เพื่อปรับกระบวนการรายวิชาให้สอดคล้องกับคุณสมบัติบัณฑิตนักปฏิบัติอันพึงประสงค์ของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลล้านนา 2.2 เพื่อให้มีความทันสมัย สอดคล้องกับสถานการณ์การเปลี่ยนแปลงของโลกในยุคปัจจุบันทั้งในด้านเศรษฐกิจ สังคมและวัฒนธรรม

ศึกษาเกี่ยวกับ ความหมาย หลักคิด หลักวิชา และหลักปฏิบัติของศาสตร์พระราชา พระราชประวัติพระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราชบรมนาถบพิตร (รัชกาลที่ 9) แนวคิดพระราโชบายของพระบาทสมเด็จพระปรเมนทรรามาธิบดี ศรีสินทรมหาวชิราลงกรณ พระวชิรเกล้าเจ้าอยู่หัว(รัชกาลที่ 10) หลักการเข้าใจ เข้าถึง พัฒนา และการน้อมนำศาสตร์พระราชามาประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวัน เพื่อนำไปสู่เป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน

จัดให้นักศึกษาพบอาจารย์เพื่อขอคำปรึกษาและแนะนำ และสอดแทรกคุณธรรมจริยธรรมให้แก่นักศึกษาสัปดาห์ละ 1 ชั่วโมง และแจ้งให้นักศึกษาทราบในชั่วโมงแรกของการสอน

1 มีจิตสำนึกสาธารณะและตระหนักในคุณค่าของคุณธรรมจริยธรรม 2 มีจรรยาบรรณทางวิชาการหรือวิชาชีพ 3 มีวินัย ขยัน อดทน ตรงต่อเวลาและความรับผิดชอบต่อตนเอง สังคมและสิ่งแวดล้อม 4 เคารพสิทธิในคุณค่าและศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย

1. สอดแทรกและส่งเสริมด้านคุณธรรม จริยธรรมระหว่างการเรียนการสอน 2. ปลูกฝังให้มีระเบียบวินัย โดยเน้นการเข้าชั้นเรียนให้ตรงเวลา 3. ใช้กิจกรรมในการปลูกฝังความรับผิดชอบต่อสังคมและสิ่งแวดล้อม

1. การแสดงออกและการมีส่วนร่วม 2. การส่งรายงานตรงเวลา 3. ความซื่อสัตย์สุจริตในการทำงานที่ได้รับมอบหมายและการสอบ

1 มีความรู้และความเข้าใจทั้งด้านทฤษฎีและหลักการปฏิบัติในเนื้อหาที่ศึกษา 2 สามารถติดตามความก้าวหน้าทางวิชาการและเทคโนโลยีของสาขาวิชาที่ศึกษา 3 สามารถบูรณาการความรู้ทางวิชาชีพกับความรู้ในศาสตร์อื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง

1. กรณีศึกษา 2. ฐานความรู้ 3. อภิปราย สะท้อนคิด 4. เรียนรู้โดยใช้ทีมเป็นฐาน

1. กรณีศึกษา 2. การนำเสนอผลงาน 3. การแสดงออกและการมีส่วนร่วม 4. การอภิปราย 5. โครงงานที่มอบหมาย 6. การสอบ

1. มีทักษะปฏิบัติจากการประยุกต์ความรู้ทั้งทางด้านวิชาการหรือวิชาชีพ
2. มีทักษะในการนำความรู้มาคิดและใช้อย่างมีระบบ

1. กรณีศึกษา 2. ฐานความรู้ 3. อภิปราย สะท้อนคิด 4. เรียนรู้โดยใช้ทีมเป็นฐาน

1. กรณีศึกษา 2. การนำเสนอผลงาน 3. การแสดงออกและการมีส่วนร่วม 4. การอภิปราย 5. โครงงานที่มอบหมาย 6. การสอบ

1 มีมนุษยสัมพันธ์และมารยาทสังคมที่ดี 2 มีภาวะความเป็นผู้นำและผู้ตามได้อย่างมีประสิทธิภาพ 3 สามารถทำงานเป็นทีมและสามารถแก้ไขข้อขัดแย้งได้อย่างเหมาะสม 4 สามารถใช้ความรู้ในศาสตร์มาช่วยเหลือสังคมในประเด็นที่เหมาะสม

เรียนรู้โดยใช้ทีมเป็นฐาน

1. กรณีศึกษา 2. การนำเสนอผลงาน 3. การแสดงออกและการมีส่วนร่วม 4. การอภิปราย 5. โครงงานที่มอบหมาย 6. การสอบ

1 สามารถเลือกใช้วิธีการและเครื่องมือสื่อสารที่เหมาะสม 2 สามารถสืบค้น ศึกษาวิเคราะห์และประยุกต์ใช้เทคโนโลยีเพื่อแก้ไขปัญหาอย่างเหมาะสม 3 สามารถใช้ภาษาไทยหรือต่างประเทศในการสื่อสารได้อย่างมีประสิทธิภาพ

1. ฐานความรู้ 2. อภิปราย สะท้อนคิด

1. กรณีศึกษา 2. การนำเสนอผลงาน 3. การแสดงออกและการมีส่วนร่วม 4. การอภิปราย 5. โครงงานที่มอบหมาย 6. การสอบ

-

-

-

1. กรมส่งเสริมคุณภาพสิ่งแวดล้อม กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. (2549). พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวกับการอนุรักษ์ทรัพยากรและสิ่งแวดล้อม. กรุงเทพมหานคร: หจก. อรุณการพิมพ์. 2. กรมส่งเสริมสหกรณ์ กระทรวงเกษตรและสหกรณ์. (2542). โครงการอันเนื่องมาจากพระราชดำริและทฤษฎีใหม่ในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย. 3. กฤติกา เพี้ยนศรี (บก.). (2551). ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงตามแนวพระราชดำริกับการแก้ปัญหาสังคม. ค้นเมื่อ 20 เมษายน 2562, จาก http://www.m-society.go.th/edoc_detail.php?edocid=247 4. กลุ่มงานชีววิถีเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน การไฟฟ้าฝ่ายผลิตแห่งประเทศไทย. (2553). ชีววิถีเพื่อการพัฒนาอย่างยั่งยืนสู่เศรษฐกิจพอเพียง. (พิมพ์ครั้งที่ 33). กรุงเทพมหานคร: กองผลิตสื่อการสื่อสารองค์การฝ่ายสื่อสารองค์การ กฟผ. 5. กลุ่มพัฒนากรอบแนวคิดทางทฤษฎีเศรษฐศาสตร์ ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง. (2546). กรอบแนวคิดทางทฤษฎีเศรษฐศาสตร์ ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง. กรุงเทพฯ .

6. เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2546). ภาพอนาคตและคุณลักษณะของคนไทยที่พึงประสงค์. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. 7. เกษม วัฒนชัย. (2555). การเรียนรู้ที่แท้และพอเพียง. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มติชน 8. คณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ. (2546). แผนยุทธศาสตร์การพัฒนาระบบราชการไทย พ.ศ. 2546-พ.ศ. 2550. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ. 9. คณะกรรมการพิเศษเพื่อประสานงานโครงการอันเนื่องมาจากพระราชดำริ, สำนักงาน. (2542) . ประวัติศาสตร์ศูนย์ศึกษาการพัฒนาอันเนื่องมาจากพระราชดำริ. กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง. 10. คณะกรรมการพิเศษเพื่อประสานงานโครงการอันเนื่องมาจากพระราชดำริ, สำนักงาน..(2556). 4,350 การทรงงานเพื่อประโยชน์สุขแห่งมหาชน. กรุงเทพฯ: บจก. สุขุมวิทมีเดีย มาร์เก็ตติ้ง. 11. โครงการฟื้นฟูลุ่มน้ำตามรอยพ่อ. (2564). การพัฒนาตามหลักกสิกรรมธรรมชาติสู่ระบบเศรษฐกิจพอเพียง.กรุงเทพมหานคร: บริษัท แอทโฟร์พริ้นท์ จำกัด. 12. จารุวรรณ ธรรมวัตร. (2543). ภูมิปัญญาลูกอีสาน. มหาสารคาม: โครงการตำรามนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม. 13. จิรายุ อิศรางกูล ณ อยุธยา. (2553). พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวกับการเพิ่มความสมดุลในการพัฒนา. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สำนักงานทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์. 
14. ชัยวัฒน์ สุทธิรัตน์. (2552). สอนเด็กให้มีจิตสาธารณะ. กรุงเทพฯ: วี พรินท์ (1991) 15. ดร.วิชิตวงศ์ ณ ป้อมเพชร ราชบัณฑิต. (2549). พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวกับปัญหาเศรษฐกิจของประเทศไทย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แสงดาว. 16. ทิศนา แขมณี. (2559). ถอดรหัสปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงสู่การสอนกระบวนการคิด. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. 17. บวรศักดิ์ อุวรรณโณ. (2542). การสร้างธรรมาภิบาล go๐d governance ในสังคมไทย. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์วิญูชน. 18. ประเวศ วะสี. (2550). เศรษฐกิจพอเพียงและประชาสังคม แนวทางพลิกฟื้นเศรษฐกิจสังคม. กรุงเทพฯ:สำนักพิมพ์หมอชาวบ้าน. 19. ปราณี ตันตยาบุตร. (2550). ภูมิปัญญาไทย. กรุงเทพฯ: คณะศิลปศาสตร์และวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์. 20. ปรียานุช ธรรมปียา. (2555). วิกฤติเศรษฐกิจ 2540 กับปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง. กรุงเทพ ฯ : ศูนย์สถานศึกษาพอเพียง มูลนิธิยุวสถิรคุณ. 21. ปิยบุตร หล่อไกรเลิศ. (2547). เศรษฐกิจพอเพียง. กรุงเทพฯ: เอเซียแปซิฟิคส์ พริ้นดิ้ง. 22. ปิยะนุช สินันตา. (2556). ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน. (พิมพ์ครั้งที่ 2). น่าน: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลล้านนา น่าน. 23. พรศักดิ์ ผ่องแผ้ว. (2541). ข้าราชการไทย “ความสำนึกและอุดมการณ์”. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย. 24. พลาดิศัย สิทธิธัญกิจ. (2550). ในหลวงกษัตริย์นักพัฒนา : นวัตกรรมและปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง. กรุงเทพมหานคร: บุ๊คสไมล. 25. พิณนภา แสงสาคร. (2557). ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน. เชียงใหม่: โครงการตำราแผนกวิชาสังคมศาสตร์ สาขาศิลปศาสตร์ คณะบริหารธุรกิจและศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลล้านนา วิทยาเขตภาคพายัพ จังหวัดเชียงใหม่ . 26. มูลนิธิกสิกรรมธรรมชาติ. (2553). พัฒนากสิกรรมธรรมชาติสู่ระบบเศรษฐกิจพอเพียง. กรุงเทพมหานคร:คณะบุคคล เดอะ พับบลิช. 27. มูลนิธิชัยพัฒนา. (2550). เศรษฐกิจพอเพียงและทฤษฎีใหม่. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานมูลนิธิชัยพัฒนา 28. มูลนิธิพระดาบส. (2559). คำสอนพ่อ ประมวลพระบรมราโชวาทและพระราชดำรัสเกี่ยวกับเศรษฐกิจพอเพียง. (พิมพ์ครั้งที่ 13). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์กรุงเทพ 29. ยุทธ ศักดิ์เดชยนต์. (2522). ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับสังคมมนุษย์. (พิมพ์ครั้งที่ 4) . กรุงเทพฯ: อิมปริ้น 30. รงค์ ประพันธ์พงศ์. (2549). เศรษฐกิจพอเพียงและทฤษฎีใหม่. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สถาพรบุ๊คส์ 31. ลัดดาวัลย์ เกษมเนตร และคณะ. (2547). รูปแบบการพัฒนานักเรียนระดับประถมศึกษาให้มีจิตสาธารณะ:การศึกษาระยะยาว. เอกสารประกอบการประชุมวิชาการ. สถาบันวิจัยพฤติกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

32. ศักดิ์ชัย เกียรตินาคิน. (2542). ภูมิปัญญาชาวบ้าน ยาชุดวิเศษในการพัฒนา. วารสารวัฒนธรรมไทย. 36(9) : 2-4. 33. สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร. (2554). ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงกับสังคมไทย. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. 34. สถาบันพระปกเกล้า. (2548). วัดระดับการบริหารจัดการที่ดี. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้าโดยการสนับสนุนของสำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์เสมาธรรม. 35. สถาบันพระปกเกล้า. (2557). ทศธรรม : ตัวชี้วัดการบริหารกิจการบ้านเมืองที่ดี. กรุงเทพมหานคร: พิมพ์ลักษณ์. 36. สมชาย ภคภาสน์วิวัฒน์. (2542). การพัฒนาเศรษฐกิจและการเมืองไทย. กรุงเทพฯ: โครงการจัดพิมพ์คบไฟ. 37. สมพร เทพสิทธา. (2548). เศรษฐกิจพอเพียงตามแนวพระราชดำริ. กรุงเทพฯ: บริษัท ธรรมสาร จำกัด.

1.1 นักศึกษาเป็นผู้ประเมินผลผู้สอน และรายวิชานี้ทางเว็บไซด์ของมหาวิทยาลัย 1.2 นักศึกษาเป็นผู้ประเมินความพึงพอใจในรายวิชานี้ในตอนท้ายของการเรียนการสอนปลายภาคเรียน 1.3 นักศึกษาเป็นผู้ประเมินความพึงพอใจในกิจกรรมต่างๆที่จัดให้ 1.4 นักศึกษาเป็นผู้เสนอแนะกิจกรรมในการเรียนการสอน 1.5 นักศึกษาเป็นผู้ประเมินความพึงพอใจต่อกิจกรรมฐานการเรียนรู

2.1 สังเกตพฤติกรรมความสนใจต่อการเรียนของนักศึกษา (การซักถาม การร่วมอภิปราย การแสดงความคิดเห็น) 2.2 จากกิจกรรมกลุ่มย่อยในชั้นเรียน นอกชั้นเรียน งานมอบหมายในชั่วโมง 2.3 จากการสังเกตความสนใจในการเข้าร่วมกิจกรรม การมีจิตอาสา ความรับผิดชอบ ตรงต่อเวลา 2.4 จากผลการสอบกลางภาคและปลายภาค

3.1 ปรับปรุงเอกสาร ตำราที่ใช้ในการเรียนทุกปีการศึกษาเพื่อแก้ไขเนื้อหาให้มีความทันสมัยอยู่เสมอ 3.2 ให้นักศึกษานำเสนอสิ่งที่ต้องการให้เพิ่มเติมในวิชานี้ 3.3 นำผลการประเมินที่ได้จากนักศึกษามาปรับปรุงพัฒนาให้ดีขึ้น 3.4 ทำวิจัยในชั้นเรียนเพื่อช่วยแก้ปัญหาในเรื่องต่างๆที่มีผลกระทบต่อผู้เรียน

4.1 สังเกตการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมทั้งด้านการเรียน การมีวินัย การเข้าเรียนและการส่งงานตรงต่อเวลา ความรับผิดชอบในงานที่มอบหมาย 4.2 สังเกตการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมด้านอื่นๆ ตามที่ได้เรียนไป ได้แก่ การแต่งกาย บุคลิกภาพ การปรับตัว, พฤติกรรมด้านจริยธรรม ฯลฯ 4.3 ผลการสอบกลางภาคและปลายภาค 4.4 การปรับปรุงพฤติกรรมการทำงานกลุ่ม และวิธีการนำเสนอตามที่ได้รับการแนะนำ

5.1 มีการปรับปรุงเนื้อหาอย่างสม่ำเสมอ ให้ข้อมูลเป็นปัจจุบันทันเหตุการณ์ 5.2 เชิญผู้เชี่ยวชาญเฉพาะด้านมาให้ความรู้ในเรื่องต่างๆ ตามที่นักศึกษาสนใจ 5.3 ปรับปรุงกิจกรรมต่างๆให้มีข้อบกพร่องน้อยลงและมีประสิทธิภาพมากขึ้น 5.4 พัฒนากิจกรรม/โครงการใหม่ๆที่ให้ประโยชน์แก่นักศึกษามาเป็นทางเลือกให้หลากหลายมากขึ้น 5.5 พัฒนาเทคนิคการสอน สื่อเทคโนโลยีการศึกษา ให้ทันสมัย น่าสนใจ และนักศึกษาสามารถเรียนรู้ได้อย่างรวดเร็ว สามารถนำไปปฏิบัติได้จริงในชีวิตประจำวัน