ภูมิปัญญาท้องถิ่นสิ่งทอและเครื่องประดับ
Local Wisdom of Textile and Jewelry
1.1 รู้และเข้าใจเกี่ยวกับบริบทองค์ความรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่นภาคเหนือด้านสิ่งทอและ เครื่องประดับที่สืบทอดเชื่อมโยงอย่างต่อเนื่องตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน
1.2 รู้และเข้าใจการวิเคราะห์ข้อมูล อันเป็นผลมาจาก ค่านิยม วัฒนธรรม ประเพณีดั้งเดิม สภาพแวดล้อมทางกายภาพ เพื่อให้เกิดความสำนึกในคุณค่าของงานสิ่งทอและ เครื่องประดับอย่างยั่งยืน
1.3 รู้และเข้าใจการนำแนวคิดเศรษฐกิจเชิงสร้างสรรค์มาใช้ในในการสร้างสรรค์งานด้านสิ่งทอและ เครื่องประดับ
1.4 มีทักษะในการนำแนวความคิดและทฤษฎี มาสร้างสรรค์การออกแบบแฟชั่นสิ่งทอและแฟชั่นเครื่องประดับที่มีความเป็นอัตลักษณ์เชิงวัฒนธรรมไทยตามแนวคิดเศรษฐกิจเชิงสร้างสรรค์สู่สากลอย่างยั่งยืน
1.5 มีคุณธรรม จริยธรรม ความรับผิดชอบ และการส่วนร่วมในกิจกรรมการเรียนการสอน
เพื่อให้นักศึกษามีความรู้ความเข้าใจการนำองค์ความรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่นภาคเหนือด้านสิ่งทอและ เครื่องประดับที่สืบทอดเชื่อมโยงอย่างต่อเนื่องตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันนำมาวิเคราะห์ข้อมูล การออกแบบแฟชั่นสิ่งทอและแฟชั่นเครื่องประดับสร้างสรรค์และพัฒนาภายใต้แนวคิดเศรษฐกิจเชิงสร้างสรรค์ (Creative Economy) ตามแนวคิดเศรษฐกิจเชิงสร้างสรรค์สู่สากลอย่างยั่งยืน
ศึกษาเกี่ยวกับบริบทองค์ความรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่นภาคเหนือและเครื่องประดับที่สืบทอดเชื่อมโยงอย่างต่อเนื่องตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันและการวิเคราะห์ข้อมูล อันเป็นผลมาจาก ค่านิยม วัฒนธรรม ประเพณีดั้งเดิม สภาพแวดล้อมทางกายภาพ เพื่อให้เกิดความสำนึกในคุณค่าของงานสิ่งทอและเครื่องประดับอย่างยั่งยืน
2ครั้งต่อสัปดาห์
1.ซื่อสัตย์สุจริต มีวินัย และมีความรับผิดชอบต่อตนเองและสังคม
2.มีจิตอาสา จิตสำนึกสาธารารณะ
3.มีจิตอาสา จิตสำนึกสาธารณะ
2.มีจิตอาสา จิตสำนึกสาธารารณะ
3.มีจิตอาสา จิตสำนึกสาธารณะ
มีความรู้ความเข้าใจการนำองค์ความรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่นภาคเหนือด้านสิ่งทอและ เครื่องประดับที่สืบทอดเชื่อมโยงอย่างต่อเนื่องตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันนำมาวิเคราะห์ข้อมูล สร้างสรรค์ผลงานการออกแบบสร้างสรรค์แฟชั่นสิ่งทอและแฟชั่นเครื่องประดับที่มีความเป็นอัตลักษณ์เชิงวัฒนธรรมไทยตามแนวคิดเศรษฐกิจเชิงสร้างสรรค์สู่สากลอย่างยั่งยืน
1.3.1 พฤติกรรมการเข้าเรียน และส่งงานที่ได้รับมอบหมายตามขอบเขตที่ให้และตรงเวลา
1.รอบรู้ในศาสตร์ทางศิลปกรรม และศาสตร์ที่เกี่ยวข้อง
2.มีความสามารถในการค้นคว้าแก้ปัญหา และพัฒนาทางด้านศิลปกรรมศาสตร์อย่างเป็นระบบ
2.มีความสามารถในการค้นคว้าแก้ปัญหา และพัฒนาทางด้านศิลปกรรมศาสตร์อย่างเป็นระบบ
บรรยาย มอบหมายงานตามความเหมาะสม
2.3.1 สอบกลางภาค สอบปลายภาค ด้วยข้อสอบที่เน้นการวัดหลักการและทฤษฏี
1.สามารถค้นคว้า รวบรวม และประเมินข้อมูลจากแหล่งช้อมูลที่หลากหลายอย่างมีวิจารณญาณ
2.สามารถวิเคราะห์ สังเคราะห์และเสนอแนวทางแก้ไขปัญหาได้อย่างสร้างสรรค์
2.สามารถวิเคราะห์ สังเคราะห์และเสนอแนวทางแก้ไขปัญหาได้อย่างสร้างสรรค์
3.2.1 บรรยายและอธิบายโดยใช้สื่อการสอน
3.2.2 การให้นักศึกษาแลกเปลี่ยนแนวคิดซึ่งกันและกัน
3.2.2 การให้นักศึกษาแลกเปลี่ยนแนวคิดซึ่งกันและกัน
3.3.1 สอบกลางภาค โดยเน้นข้อสอบที่มีการวิเคราะห์และสังเคราะห์
3.3.2 สอบปลายภาค โดยเน้นข้อสอบที่มีการวิเคราะห์และสังเคราะห์
3.3.3 สังเกตพฤติกรรมการทำงานเป็นรายเดี่ยวและรายกลุ่ม
3.3.2 สอบปลายภาค โดยเน้นข้อสอบที่มีการวิเคราะห์และสังเคราะห์
3.3.3 สังเกตพฤติกรรมการทำงานเป็นรายเดี่ยวและรายกลุ่ม
4.1 .1 มีภาวะผู้นำเข้าใจบทบาทหน้าที่ของตนเอง รับฟังความคิดเห็นของผู้อื่นและมนุษย์สัมพันธ์ที่ดี
4.1. 2 มีความรับผิดชอบต่องานของตนเอง และ สามารถทำงานร่วมกับผู้อืนได้อย่ามีประสิทธิภาพ
4.1. 2 มีความรับผิดชอบต่องานของตนเอง และ สามารถทำงานร่วมกับผู้อืนได้อย่ามีประสิทธิภาพ
4.2.1 มอบหมายงานรายเดี่ยว
4.2.2 การนำเสนอผลงานเป็นรายกลุ่มบางครั้ง
4.2.2 การนำเสนอผลงานเป็นรายกลุ่มบางครั้ง
4.3.1 ประเมินผลงานรายเดี่ยว
4.3.2 ประเมินผลงานจากการนำเสนอผลงานการทำงานเป็นรายกลุ่มบางครั้ง
4.3.2 ประเมินผลงานจากการนำเสนอผลงานการทำงานเป็นรายกลุ่มบางครั้ง
1.สามารถสื่อสารด้วยการพูด ฟัง อ่าน เขียน ในการสื่อสารโดยทั่วไปตลอดจนการใช้วิธีสื่อสารทางศิลปกรรม และนำเสนองานได้อย่างมีประสิทธิภาพ
2.สามารถเลือกใช้เทคโนโลยีสารสนเทศในการสืบค้นข้อมูลเพื่อการสร้างสรรค์ผลงานหรือนำเสนอผลงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ
2.สามารถเลือกใช้เทคโนโลยีสารสนเทศในการสืบค้นข้อมูลเพื่อการสร้างสรรค์ผลงานหรือนำเสนอผลงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ
5.2.1 มอบหมายงานให้ศึกษาค้นคว้าด้วยตนเอง จาก หนังสือ วารสาร เอกสาร บทความ งานวิจัยที่ได้มาจากเว็บไซต์ จากแหล่งที่มาข้อมูลที่น่าเชื่อถือและจากการสัมภาษณ์ผู้เชี่ยวชาญ ผู้ทรงคุณวุฒิ
5.2.2 นำเสนอโดยรูปแบบและเทคโนโลยีที่เหมาะสมต่อผลงานของนักศึกษา
5.2.2 นำเสนอโดยรูปแบบและเทคโนโลยีที่เหมาะสมต่อผลงานของนักศึกษา
ประเมินผลงานรายเดี่ยว ประเมินผลงานจากการนำเสนอผลงานการทำงานเป็นรายกลุ่มบางครั้ง
มอบหมายงานให้ศึกษาค้นคว้าด้วยตนเอง จาก หนังสือ วารสาร เอกสาร บทความ งานวิจัยที่ได้มาจากเว็บไซต์ จากแหล่งที่มาข้อมูลที่น่าเชื่อถือและจากการสัมภาษณ์ผู้เชี่ยวชาญ ผู้ทรงคุณวุฒิ
มอบหมายงานรายเดี่ยว การนำเสนอผลงาน
แผนที่แสดงการกระจายความรับผิดชอบมาตรฐานผลการเรียนรู้จากหลักสู่รายวิชา (Curriculum Mapping)
กลุ่มวิชา | 1. ด้านคุณธรรมจริยธรรม | 2. ด้านความรู้ | 3. ด้านทักษะทางปัญญา | 4. ด้านทักษะความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและความรับผิดชอบ | 5. ด้านทักษะการวิเคราะห์เชิงตัวเลขการสื่อสารและการใช้เทคโนโลยี | 6. ทักษะพิสัย | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
ลำดับ | รหัสวิชา | ชื่อวิชา | 1 | 2 | 3 | 1 | 2 | 3 | 4 | 1 | 2 | 3 | 4 | 1 | 2 | 3 | 1 | 2 | 3 | 1 | 2 | 3 |
1 | BAATJ103 | ภูมิปัญญาท้องถิ่นสิ่งทอและเครื่องประดับ |
กิจกรรมที่ | ผลการเรียนรู้ * | วิธีการประเมินผลนักศึกษา | สัปดาห์ที่ประเมิน | สัดส่วนของการประเมินผล |
---|---|---|---|---|
1 | คุณธรรมและจริยะธรรม | การเข้าชั้นเรียน การแต่งกาย | ตลอดภาคการศึกษา | 10% |
2 | ด้านทักษะทางปัญญา | การปฏิบัติงานรายเดี่ยวและรายกลุ่มตอนนำเสนอผลงาน | ตลอดภาคการศึกษา | 70% |
3 | ด้านความรู้ | สอบกลางภาค สอบปลายภาค | 9 17 | 10% 10% |
4 |
เกสร สุนทรศรี. งานเสื้อผ้าและการแต่งกาย, 2541.
ดนัย เรียบสกุล.การพัฒนากระบวนการออกแบบชุดประจำชาติไทย สำหรับการนำเสนอระดับนานาชาติ .บทความวิจัย.วารสารไทยคดีศึกษา.กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์,2556.
ทวีศักดิ์ มูลสวัสดิ์.การศึกษาเพื่อพัฒนารูปแบบเครื่องประดับพลอยเนื้ออ่อนของวิสาหกิจชุมชนกาญจนบุรี เพื่อขยายโอกาสทางธุรกิจ.รายงานการวิจัยฉบับย่อ,2554.
นิตยา นวลศิริ. ผ้าทอพื้นบ้านภาคเหนือ.
นพวรรณ หมั้นทรัพย์. ออกแบบเบื้องต้น. เชียงใหม่ :บริษัทนครฟิลม์อินเตอร์กรุฟจำกัด, 2551.
ผกา คุโรวาท. ประวัติเครื่องแต่งกาย. กรุงเทพฯอมรการพิมพ์, 2535.
พวงทองเจือ เขียดทอง. การออกแบบสัญลักษณ์. กรุงเทพฯ : สิปประภา, 2542.
ศูนย์สร้างสรรค์การออกแบบ. ความคิดสร้างสรรค์ในไทย. งานสัมมนา กรุงเทพฯ, 9 มิย. 51.
รจนา ชื่นศิริกุลชัย. การสร้างนักออกแบบกลุ่มวิสาหกิจชุมชนให้มีความเป็นอัตลักษณ์ล้านนาต่อการพัฒนาแฟชั่นในระบบเศรษฐกิจเชิงสร้างสรรค์ รายงานการวิจัย.สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ, 2557.
รจนา ชื่นศิริกุลชัย.ผลิตภัณฑ์เคหะสิ่งทอสีธรรมชาติจากว่านยาอูเนะสู่ตลาดญี่ปุ่น. รายงานการวิจัย.สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ. 2559.
รจนา ชื่นศิริกุลชัย. นวัตกรรมสีฟ้าธรรมชาติจากเมล็ดคอคอเด๊าะต่อการออกแบบผลิตภัณฑ์ของที่
ระลึกและแฟชั่นสู่ตลาดสากล. สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ (วช.) 2559.
oursewares.mju.ac.th:81/e-learning49/ca519/Chapter1/unit1.htm
ดนัย เรียบสกุล.การพัฒนากระบวนการออกแบบชุดประจำชาติไทย สำหรับการนำเสนอระดับนานาชาติ .บทความวิจัย.วารสารไทยคดีศึกษา.กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์,2556.
ทวีศักดิ์ มูลสวัสดิ์.การศึกษาเพื่อพัฒนารูปแบบเครื่องประดับพลอยเนื้ออ่อนของวิสาหกิจชุมชนกาญจนบุรี เพื่อขยายโอกาสทางธุรกิจ.รายงานการวิจัยฉบับย่อ,2554.
นิตยา นวลศิริ. ผ้าทอพื้นบ้านภาคเหนือ.
นพวรรณ หมั้นทรัพย์. ออกแบบเบื้องต้น. เชียงใหม่ :บริษัทนครฟิลม์อินเตอร์กรุฟจำกัด, 2551.
ผกา คุโรวาท. ประวัติเครื่องแต่งกาย. กรุงเทพฯอมรการพิมพ์, 2535.
พวงทองเจือ เขียดทอง. การออกแบบสัญลักษณ์. กรุงเทพฯ : สิปประภา, 2542.
ศูนย์สร้างสรรค์การออกแบบ. ความคิดสร้างสรรค์ในไทย. งานสัมมนา กรุงเทพฯ, 9 มิย. 51.
รจนา ชื่นศิริกุลชัย. การสร้างนักออกแบบกลุ่มวิสาหกิจชุมชนให้มีความเป็นอัตลักษณ์ล้านนาต่อการพัฒนาแฟชั่นในระบบเศรษฐกิจเชิงสร้างสรรค์ รายงานการวิจัย.สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ, 2557.
รจนา ชื่นศิริกุลชัย.ผลิตภัณฑ์เคหะสิ่งทอสีธรรมชาติจากว่านยาอูเนะสู่ตลาดญี่ปุ่น. รายงานการวิจัย.สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ. 2559.
รจนา ชื่นศิริกุลชัย. นวัตกรรมสีฟ้าธรรมชาติจากเมล็ดคอคอเด๊าะต่อการออกแบบผลิตภัณฑ์ของที่
ระลึกและแฟชั่นสู่ตลาดสากล. สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ (วช.) 2559.
oursewares.mju.ac.th:81/e-learning49/ca519/Chapter1/unit1.htm
ไม่มี
เว็บไซต์ ที่เกี่ยวกับหัวข้อในการทำรายงาน
การประเมินประสิทธิผลรายวิชานี้ที่จัดทำโดยนักศึกษา ได้จัดกิจกรรมในการนำแนวคิดและความเห็นจากนักศึกษาไว้ดังนี้
1.1 การสนทนากลุ่มระหว่างผู้สอนและผู้เรียน
แบบประเมินผู้สอน และแบบประเมินรายวิชา
1.1 การสนทนากลุ่มระหว่างผู้สอนและผู้เรียน
แบบประเมินผู้สอน และแบบประเมินรายวิชา
ในการเก็บข้อมูลเพื่อประเมินการสอน ได้มีกลยุทธ์ ดังนี้
2.1 การสังเกตการณ์พฤติกรรม ปฏิกิริยา การแสดงออก ท่าทาง ความสนใจ ของนักศึกษาที่มีต่อการเรียนในรายวิชานี้
2.2 ผลการเรียนรู้ของนักศึกษา ในภาคทฤษฎีและผลงานที่ปฎิบัติ
2.3 การทวนสอบผลประเมินการเรียนรู้
2.1 การสังเกตการณ์พฤติกรรม ปฏิกิริยา การแสดงออก ท่าทาง ความสนใจ ของนักศึกษาที่มีต่อการเรียนในรายวิชานี้
2.2 ผลการเรียนรู้ของนักศึกษา ในภาคทฤษฎีและผลงานที่ปฎิบัติ
2.3 การทวนสอบผลประเมินการเรียนรู้
หลังจากผลการประเมินการสอนในข้อ 2 จึงมีการปรับปรุงการสอน โดยการจัดกิจกรรมในการระดมสมอง และหาข้อมูลเพิ่มเติมในการปรับปรุงการสอน ดังนี้
3.1 สนทนากลุ่มการจัดการเรียนการสอน
3.1 สนทนากลุ่มการจัดการเรียนการสอน
ในระหว่างกระบวนการสอนรายวิชา มีการทวนสอบผลสัมฤทธิ์ในรายหัวข้อ ตามที่คาดหวังจากการเรียนรู้ในวิชา ได้จาก การสอบถามนักศึกษา หรือการสุ่มตรวจผลงานของนักศึกษา รวมถึงพิจารณาจากผลการ ทดสอบย่อย และหลังการออกผลการเรียนรายวิชา มีการทวนสอบผลสัมฤทธิ์โดยรวมในวิชาได้ดังนี้
4.1 การทวนสอบการให้คะแนนจากการตรวจผลงานของนักศึกษาโดยมีที่ผู้เชี่ยวชาญด้านการออกแบบแฟชั่น ได้ให้คะแนนจากผลงานต้นแบบ
4.2 มีการตั้งคณะกรรมการในสาขาวิชา ตรวจสอบผลการประเมินการเรียนรู้ของนักศึกษา โดยตรวจสอบข้อสอบ วิธีการให้คะแนนสอบ และการให้คะแนนพฤติกรรม
4.1 การทวนสอบการให้คะแนนจากการตรวจผลงานของนักศึกษาโดยมีที่ผู้เชี่ยวชาญด้านการออกแบบแฟชั่น ได้ให้คะแนนจากผลงานต้นแบบ
4.2 มีการตั้งคณะกรรมการในสาขาวิชา ตรวจสอบผลการประเมินการเรียนรู้ของนักศึกษา โดยตรวจสอบข้อสอบ วิธีการให้คะแนนสอบ และการให้คะแนนพฤติกรรม
จากผลการประเมิน และทวนสอบผลสัมฤทธิ์ประสิทธิผลรายวิชา ได้มีการวางแผนการปรับปรุงการสอนและรายละเอียดวิชา เพื่อให้เกิดคุณภาพมากขึ้น ดังนี้
5.1 ปรับปรุงรายวิชาทุก 3 ปี หรือตามข้อเสนอแนะและผลการทวนสอบมาตรฐานผลสัมฤทธิ์ตามข้อ 4
5.2 เปลี่ยนหรือสลับอาจารย์ผู้สอน เพื่อให้นักศึกษามีมุมมองในเรื่องการประยุกต์ความรู้นี้กับปัญหาที่มาจากงานวิจัยของอาจารย์
5.1 ปรับปรุงรายวิชาทุก 3 ปี หรือตามข้อเสนอแนะและผลการทวนสอบมาตรฐานผลสัมฤทธิ์ตามข้อ 4
5.2 เปลี่ยนหรือสลับอาจารย์ผู้สอน เพื่อให้นักศึกษามีมุมมองในเรื่องการประยุกต์ความรู้นี้กับปัญหาที่มาจากงานวิจัยของอาจารย์