วิทยาศาสตร์เพื่อสุขภาพ
Science for Health
1. เข้าใจอาหารเพื่อสุขภาพ 2. เข้าใจพืชพิษและสมุนไพรในชีวิตประจำวัน 3. เข้าใจยาและการใช้ยา 4. เข้าใจเครื่องสำอาง 5. เข้าใจโรคที่มีผลกระทบทางสังคมและการป้องกัน 6. เข้าใจการส่งเสริมสุขภาพแบบองค์รวม 7. มีเจตคติที่ดีและถูกต้องในการดูแลสุขภาพ
มีการปรับปรุงเนื้อหาเพิ่มเติมเกี่ยวกับรายละเอียดเนื้อหาของวิชาที่ให้นักศึกษาจำเป็นต้องเรียนรู้เพื่อใช้เป็นพื้นฐานในการดูแลสุขภาพตนเอง ครอบครัว และสังคมต่อไป
ศึกษาเกี่ยวกับ อาหารเพื่อสุขภาพ พืชพิษและสมุนไพรในชีวิตประจำวัน ยาและเครื่องสำอาง โรคที่มีผลกระทบทางสังคมและการป้องกัน และการส่งเสริมสุขภาพแบบองค์รวม
3 ชั่วโมง/สัปดาห์
1.1 คุณธรรม จริยธรรมที่ต้องพัฒนา
- มีจิตสำนึกสาธารณะและตระหนักในคุณค่าของคุณธรรมและจริยธรรม -มีจรรยาบรรณทางวิชาการหรือวิชาชีพ -มีวินัย ขยัน อดทน ตรงต่อเวลาและความรับผิดชอบต่อตนเอง สังคม และสิ่งแวดล้อม - เคารพสิทธิในคุณค่าและศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์
- มีจิตสำนึกสาธารณะและตระหนักในคุณค่าของคุณธรรมและจริยธรรม -มีจรรยาบรรณทางวิชาการหรือวิชาชีพ -มีวินัย ขยัน อดทน ตรงต่อเวลาและความรับผิดชอบต่อตนเอง สังคม และสิ่งแวดล้อม - เคารพสิทธิในคุณค่าและศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์
แนะนำในห้องเรียน ให้นักศึกษาแสดงความคิดเห็นต่อประเด็นที่เตรียมไว้ รับฟังและวิเคราะห์ความคิดเห็นของเพื่อน เพื่อสรุปร่วมกัน อธิบาย ความหมาย ข้อดี ข้อเสีย แบ่งกลุ่มระดมความคิด แนะนำและยกตัวอย่าง บอกระเบียบการเข้าชั้นเรียน แนะนำในห้องเรียน มีสัมมาคารวะให้ความเคารพต่อผู้อาวุโส
- สังเกตพฤติกรรมนักศึกษา - การมีส่วนร่วมในการแสดงความคิดเห็น - สอบข้อเขียน - นำเสนอในชั้นเรียน - ผลการเข้าชั้นเรียน - การส่งงานที่มอบหมายตามเวลา - การทำงานร่วมกับผู้อื่น
2.1 ความรู้ที่ต้องได้รับ
-มีความรู้และความเข้าใจทั้งด้านทฤษฏีและหลักการปฏิบัติในเนื้อหาที่ศึกษา -สามารถติดตามความก้าวหน้าทางวิชาการและเทคโนโลยีของสาขาวิชาที่ศึกษา -สามารถบูรณาการความรู้ที่ศึกษากับความรู้ในศาสตร์อื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง
-มีความรู้และความเข้าใจทั้งด้านทฤษฏีและหลักการปฏิบัติในเนื้อหาที่ศึกษา -สามารถติดตามความก้าวหน้าทางวิชาการและเทคโนโลยีของสาขาวิชาที่ศึกษา -สามารถบูรณาการความรู้ที่ศึกษากับความรู้ในศาสตร์อื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง
สอน อธิบาย ยกตัวอย่างตามวิชาการ ใช้การสอนแบบสื่อสารสองทาง เปิดโอกาสให้นักศึกษามีการตั้งคำถาม หรือแสดงความคิดเห็นที่เกี่ยวข้องกับวิชาการ ในชั้นเรียนในโอกาสต่าง ๆ กำหนดหัวข้อทางวิชาการให้กับนักศึกษาในการค้นคว้าเทคโนโลยีใหม่ ๆ นอกเวลาเรียน อธิบายความเชื่อมโยงของความรู้ในวิชาที่ศึกษากับศาสตร์อื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง โดยระดมความคิดของนักศึกษาในชั้นเรียน แบ่งกลุ่มค้นคว้าข้อมูลและรายงาน
- สอบย่อย - สอบข้อเขียนกลางภาค - สอบข้อเขียนปลายภาค - งานที่มอบหมาย - รายงาน - ผลงานที่นำเสนอ - สอบข้อเขียน - ข้อเสนอความคิดของนักศึกษา และนำเสนอในชั้นเรียน - จัดกิจกรรมนำเสนอผลงานกลุ่มเป็นภาษาตะวันตก/นำผลงานกลุ่มที่เชื่อมโยงกับสาขาสังคม
3.1 ทักษะทางปัญญา ที่ต้องพัฒนา
- มีทักษะการปฏิบัติจากการประยุกต์ความรู้ทั้งทางด้านวิชาการหรือวิชาชีพ - มีทักษะในการนำความรู้มาคิดและใช้อย่างเป็นระบบ
- มีทักษะการปฏิบัติจากการประยุกต์ความรู้ทั้งทางด้านวิชาการหรือวิชาชีพ - มีทักษะในการนำความรู้มาคิดและใช้อย่างเป็นระบบ
ฝึกทักษะ ตามหัวข้อทางวิชาการ ให้นักศึกษาได้ปฏิบัติ ทำกิจกรรมบทบาทสมมติ การมอบหมายงานให้นักศึกษา ทำแบบฝึกหัด และนำเสนอ กำหนดสถานการณ์ให้นักศึกษาแก้ปัญหา
-ทดสอบย่อย -วิเคราะห์แนวคิดทางวิชาการ -ประเมินจากการแสดงออก -ประเมินผล/แบบฝึกหัด และการนำเสนอ -ลำดับขั้นตอนในการแก้ปัญหา
4.1 ทักษะความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและความรับผิดชอบ ที่ต้องพัฒนา
-มีมนุษยสัมพันธ์และมารยาททางสังคมที่ดี -มีภาวะความเป็นผู้นำและผู้ตามได้อย่างมีประสิทธิภาพ -สามารถทำงานเป็นทีมและสามารถแก้ไขข้อขัดแย้งได้อย่างเหมาะสม -สามารถใช้ความรู้ในศาสตร์มา ช่วยเหลือสังคมในประเด็น ที่เหมาะสม
-มีมนุษยสัมพันธ์และมารยาททางสังคมที่ดี -มีภาวะความเป็นผู้นำและผู้ตามได้อย่างมีประสิทธิภาพ -สามารถทำงานเป็นทีมและสามารถแก้ไขข้อขัดแย้งได้อย่างเหมาะสม -สามารถใช้ความรู้ในศาสตร์มา ช่วยเหลือสังคมในประเด็น ที่เหมาะสม
กำหนดประเด็นให้นักศึกษาวิเคราะห์และหาข้อสรุปเป็นข้อตกลงร่วมกันของห้อง มอบหมายรายงานกลุ่ม และรายบุคคล กำหนดความรับผิดชอบของนักศึกษาแต่ละคนในการทำงานกลุ่มอย่างชัดเจน ให้มีการเปลี่ยนกลุ่มทำงานตามกิจกรรมที่มอบหมายเพื่อให้นักศึกษาทำงานร่วมกับผู้อื่นโดยไม่ยึดติดกับเฉพาะเพื่อนที่ใกล้ชิด ให้มีการแข่งขันระหว่างห้องเพื่อให้เกิดการรวมกลุ่มใหญ่และฝึกการแก้ปัญหา ให้นักศึกษาคิดโครงการ/กิจกรรมเผยแพร่ ความรู้สู่สังคม
สังเกตพฤติกรรมนักศึกษา ให้นักศึกษาประเมินสมาชิกในกลุ่มทั้งด้านทักษะความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและด้านความรับผิดชอบ วิเคราะห์บทบาทความรับผิดชอบของนักศึกษาที่มีต่อกลุ่มขณะทำงาน/กิจกรรม ผลการจัดกิจกรรม
สังเกตพฤติกรรมนักศึกษา ให้นักศึกษาประเมินสมาชิกในกลุ่มทั้งด้านทักษะความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและด้านความรับผิดชอบ วิเคราะห์บทบาทความรับผิดชอบของนักศึกษาที่มีต่อกลุ่มขณะทำงาน/กิจกรรม ผลการจัดกิจกรรม
แนะนำในห้องเรียน แนะนำให้นักศึกษาและวิธีการใช้พอ สังเขป ฝึกให้นักศึกษาได้แสดงความคิดเห็นและฝึกการนำเสนอข้อมูล ปรับแก้และแนะนำการใช้ภาษาที่ถูกต้องทันทีเมื่อพบข้อบกพร่อง
สังเกตจากการเลือกใช้เครื่องมือสื่อสาร คุณภาพผลงานที่ได้รับมอบหมาย
การพัฒนาทักษะการใช้ภาษาโดยรวมของห้อง
แผนที่แสดงการกระจายความรับผิดชอบมาตรฐานผลการเรียนรู้จากหลักสู่รายวิชา (Curriculum Mapping)
กลุ่มวิชา | 1. คุณธรรม จริยธรรม | 2. ความรู้ | 3. ด้านทักษะทางปัญญา | 4. ทักษะความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและความรับผิดชอบ | 5. ด้านทักษะการวิเคราะห์เชิงตัวเลข การสื่อสาร และการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศ | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
ลำดับ | รหัสวิชา | ชื่อวิชา | 1.1 | 1.2 | 1.3 | 1.4 | 2.1 | 2.2 | 3.1 | 3.2 | 4.1 | 4.2 | 4.3 | 5.1 | 5.2 | 5.3 |
1 | GEBSC105 | วิทยาศาสตร์เพื่อสุขภาพ |
กิจกรรมที่ | ผลการเรียนรู้ * | วิธีการประเมินผลนักศึกษา | สัปดาห์ที่ประเมิน | สัดส่วนของการประเมินผล |
---|---|---|---|---|
1 | 2.1,2.3,3.2 | การทดสอบย่อย 4 ครั้ง | 1-15 | 10% |
2 | 1.2,3.1,2.1,2.4,3.1,3.2 | งานกลุ่ม ผลงานที่ได้รับมอบหมายส่วนบุคคล | 1-15 | 15% 15% |
3 | 1.1,1.2,2.1,2.4,3.1,3.2 | สอบกลางภาค | 8 | 25% |
4 | 1.1,1.2,2.1,2.4,3.1,3.2 | สอบปลายภาค | 17 | 25% |
5 | 1.1,1.3,1.4,4.1,4.2,4.3 | การประเมินพฤติกรรมด้านคุณธรรม จริยธรรม การประเมินพฤติกรรมด้านความรับผิดชอบ การประเมินตนเองของนักศึกษา พฤติกรรมด้านคุณธรรม จริยธรรม และความรับผิดชอบ การประเมินด้านความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและความรับผิดชอบในการทำงานกลุ่ม โดยนักศึกษาสมาชิกกลุ่ม | 1-15 | 10% |
พวรรณ เรืองขจร.(2550) สุขภาพส่วนบุคคลและชุมชน. หจก.ภาพพิมพ์.กรุงเทพ อรัญญา มโนสร้อย.(2549) เครื่องสำอางเล่มที่1. โอเอสพริ้นติ้งเฮ้าส์.กรุงเทพ เริงนภรณ์ โม้พวง, (2557) เอกสารคำสอนวิชา วิทยาศาสตร์เพื่อสุขภาพ. คณะวิทยาศาสตร์และ เทคโนโลยีการเกษตร มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลล้านนา พิษณุโลก, 157 หน้า เริงนภรณ์ โม้พวง . (2558) เคมีกับชีวิต. บริษัทโฟกัส จำกัด.พิษณุโลก. 268 หน้า ไมตรี สุทธิจิตต์.(2551) สารพิษรอบตัว. ดวงกมลพับลิชซิ่ง.กรุงเทพ Wilson, Kathleen J.W. & Waugh, Anne. (1996) Anatomy and Physiology in ltealth and Illness. 8th ed. Churchill Livingstone. Hongkong.
ไม่มีข้อมูล
http://www.anamai.moph.go.th
ให้นักศึกษาทุกคนประเมินประสิทธิผลของรายวิชา ซึ่งรวมถึงวิธีการสอน การจัดกิจกรรมในและนอกห้องเรียน สิ่งสนับสนุนการเรียนการสอน ซึ่งมีผลกระทบต่อการเรียนรู้ ผลการเรียนรู้ที่ได้รับ และเสนอแนะเพื่อการปรับปรุงรายวิชา ด้วยระบบคอมพิวเตอร์ของมหาวิทยาลัย
การประเมินการสอน โดยคณะกรรมการประเมินการสอนที่แต่งตั้งโดยภาควิชา จากการสังเกตขณะสอน และการสัมภาษณ์ตัวแทนนักศึกษา
แผนกวิชากำหนดให้อาจารย์ผู้สอนทบทวนปรับปรุงกลยุทธ์และวิธีการสอนจากผลการประเมินประสิทธิผลของรายวิชา มีการประชุมอาจารย์ในแผนกวิชาเพื่อหารือปัญหาการเรียนรู้ของนักศึกษาและร่วมกันหาแนวทางแก้ไข
แผนกวิชามีคณะกรรมการประเมินการสอนทำหน้าที่ทบทวนผลสัมฤทธิ์ของนักศึกษาในรายวิชา โดยการสุ่มประเมินข้อสอบและความเหมาะสมของการให้คะแนน ทั้งคะแนนดิบและระดับคะแนนของรายวิชา 60% ของรายวิชาทั้งหมดในความรับผิดชอบของแผนกวิชา ภายในรอบเวลาหลักสูตร
แผนกวิชามีระบบการทบทวนประสิทธิผลของรายวิชา โดยพิจารณาจากผลการประเมินการสอนโดยนักศึกษา ผลการประเมินโดยคณะกรรมการประเมินการสอนของแผนกวิชา การรายงานรายวิชาโดยอาจารย์ผู้สอน หลักการทบทวนประสิทธิผลของรายวิชา อาจารย์ผู้สอนรับผิดชอบในการทบทวนเนื้อหาที่สอนและกลยุทธ์การสอนที่ใช้ และเสนอแนวทางในการปรับปรุงและพัฒนาในรายงานผลการดำเนินการของรายวิชา เสนอต่อหัวหน้าแผนกวิชา เพื่อนำเข้าที่ประชุมอาจารย์ประจำหลักสูตรพิจารณา ให้ความคิดเห็นและสรุปวางแผนพัฒนาปรับปรุงสำหรับใช้ในปีการศึกษาต่อไป