การปรับปรุงพันธุ์ผัก

Vegetable Breeding

เมื่อนักศึกษาเรียนรายวิชานี้แล้ว นักศึกษามีสมรรถนะที่ต้องการในด้าน
1) รู้หลักการ เข้าใจ สามารถอธิบายความรู้ หลักการ รวมทั้งทฤษฎีต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับการปรับปรุงพันธุ์พืชโดยเน้นพืชผัก
2) เข้าใจและมีทักษะด้านความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับการปรับปรุงพันธุ์ผัก พันธุ์ผัก พันธุศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับการปรับปรุงพันธุ์พืช และระบบการสืบพันธุ์ของผัก
3) รู้หลักการ เข้าใจ และมีทักษะที่เกี่ยวข้องกับการปรับปรุงพันธุ์ผักที่ผสมตัวเองและผสมข้าม
4) รู้หลักการ เข้าใจและมีทักษะการวางแผนและวิธีการปรับปรุงพันธุ์เฉพาะแต่ละวงศ์ เช่น ถั่ว กระเจี๊ยบ พริกและมะเขือ  กะหล่ำ แตง และข้าวโพดสำหรับบริโภคฝักสด
5) มีทักษะการผสมเกสรโดยธรรมชาติ การผสมข้ามโดยมนุษย์ การควบคุมการผสมเกสรของผักที่ผสมตัวเองและผสมข้ามได้ และการบันทึกลักษณะพันธุ์พืช
6) มีทักษะการปรับปรุงพันธุ์ผักที่ผสมตัวเองและผสมข้าม และเทคโนโลยีการควบคุมคุณภาพเมล็ดพันธุ์หลัก
7) รู้ เข้าใจกระบวนการจัดการพันธุ์พืชใหม่ กฎเกณฑ์ต่างๆ และมีทักษะเกี่ยวกับพระราชบัญญัติพันธุ์พืช พ.ศ. 2518 และ พระราชบัญญัติคุ้มครองพันธุ์พืช พ.ศ. 2542
1) นักศึกษาสามารถใช้สื่อ และเทคโนโลยีสมัยใหม่ในการวิเคราะห์ข้อมูล  และการนำเสนอผลงานที่ได้ทำการทดลอง
2) นักศึกษาสามารถนำความรู้ ทักษะในด้านการปรับปรุงพันธุ์ไปประยุกต์ใช้ในการทำงานจริง
การศึกษาและฝึกปฏิบัติเกี่ยวกับ ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ของระบบสืบพันธุ์ การผสมเกสรโดยธรรมชาติ การผสมข้ามโดยมนุษย์ การควบคุมการผสมเกสร การผลิตเมล็ดจากการผสมพันธุ์เป้าหมายของโปรแกรมปรับปรุงพันธุ์ การวางแผนและวิธีการปรับปรุงพันธุ์เฉพาะไปในแต่ละพืช เช่นพืชผักวงศ์กะหล่ำ พืชผักวงศ์ถั่ว พืชผักวงศ์แตง พืชผักวงศ์พริก-มะเขือเทศ และพืชผักวงศ์ข้าวโพด หญ้า เป็นต้น
Study and practice about botanical characteristics of the reproductive system; natural pollination; crossing by humans; control pollination; seed production of breeding goals of breeding programs; planning and improvement specific to each plant species; Vegetables such as Cruciferous; Fabaceae; Cucurbitaceae; Solanaceae and Graminea or Poaceae etc.
    3.1 วันจันทร์ พุธ ศุกร์ เวลา 13.00 - 16.30 น. ห้อง อาคารเมล็ดพันธุ์พืช โทร...089-6330887
   3.2  e-mail; januluk@yahoo.com เวลา 8.30 - 16.30 น. ทุกวัน
1.1 มีจิตสำนึกสาธารณะและตระหนักในคุณค่าของคุณธรรม จริยธรรม
1.2 มีจรรยาบรรณทางวิชาการหรือวิชาชีพ
1.3 มีวินัย ขยัน อดทน ตรงต่อเวลาและความรับผิดชอบต่อตนเอง สังคมและสิ่งแวดล้อม
1.4 เคารพสิทธิในคุณค่าและศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์
1. กระบวนการสืบค้น (Inquiry Process)
2. การสอนแบบการตั้งคำถาม (Questioning) 
3. การสอนแบบการอภิปรายกลุ่มย่อย (Small - Group Discussion)
4. การสอนฝึกปฏิบัติการ
5. เทคนิคการเรียนรู้แบบร่วมมือ (Cooperative Learning)
6. การเรียนรู้แบบมีส่วนร่วม (Participatory Learning)
7. การสอนในห้องปฏิบัติการ
8. การสอนแบบบรรยาย
1. งานที่ให้ปฏิบัติตามสภาพจริง
2. การเขียนบันทึก
3. โครงการกลุ่ม
4. การสังเกต
5. การนำเสนองาน
6. แบบทดสอบวัดด้านการปฏิบัติ
2.1 มีความรู้และความเข้าใจทั้งด้านทฤษฎีและหลักการปฏิบัติในเนื้อหาที่ศึกษา
2.2 สามารถติดตามความก้าวหน้าทางวิชาการและเทคโนโลยีของสาขาวิชาที่ศึกษา
1. กระบวนการสืบค้น
2. การสอนแบบการตั้งคำถาม
3. การสอนแบบการจัดการเรียนการสอนที่ใช้เทคโนโลยี
4. การสอนฝึกปฏิบัติการ  
5. การสอนแบบบรรยาย  
6. การสอนแบบปฏิบัติ
1. งานที่ให้ปฏิบัติตามสภาพจริง
2. การเขียนบันทึก
3. โครงการกลุ่ม
4. การสังเกต
5. การนำเสนองาน
6. ข้อสอบอัตนัย
7. แบบทดสอบวัดด้านการปฏิบัติ
3.1 มีทักษะปฏิบัติจากการประยุกต์ความรู้ทั้งทางด้านวิชาการหรือวิชาชีพ
3.2 มีทักษะในการนำความรู้มาคิดและใช้อย่างมีระบบ
1. กระบวนการสืบค้น
2. การสอนแบบการตั้งคำถาม
3. การสอนแบบการจัดการเรียนการสอนที่ใช้เทคโนโลยี
4. การสอนฝึกปฏิบัติการ  
5. การสอนแบบบรรยาย  
6. การสอนแบบปฏิบัติ
1. งานที่ให้ปฏิบัติตามสภาพจริง
2. การเขียนบันทึก
3.โครงการกลุ่ม
4.การสังเกต
5.การนำเสนองาน
6.ข้อสอบอัตนัย
7.แบบทดสอบวัดด้านการปฏิบัติ
4.1  มีมนุษยสัมพันธ์และมารยาทสังคมที่ดี
4.2  มีภาวะความเป็นผู้นำและผู้ตามได้อย่างมีประสิทธิภาพ
4.3 สามารถทำงานเป็นทีมและสามารถแก้ไขข้อขัดแย้งได้อย่างเหมาะสม
4.4  สามารถใช้ความรู้ในศาสตร์มาช่วยเหลือสังคมในประเด็นที่เหมาะสม
1. การสอนฝึกปฏิบัติการ
2. การสอนแบบบรรยาย
3. การสอนแบบปฏิบัติ
1. งานที่ให้ปฏิบัติตามสภาพจริง
2. การเขียนบันทึก
3. โครงการกลุ่ม
4. การสังเกต
5. การนำเสนองาน
6. ข้อสอบอัตนัย
7. แบบทดสอบวัดด้านการปฏิบัติ
5.1 สามารถเลือกใช้วิธีการและเครื่องมือสื่อสารที่เหมาะสม
5.2 สามารถสืบค้น ศึกษา วิเคราะห์ และประยุกต์ใช้เทคโนโลยีเพื่อแก้ไขปัญหาอย่างเหมาะสม
5.3 สามารถใช้ภาษาไทยหรือต่างประเทศในการสื่อสารได้อย่างมีประสิทธิภาพ
1. การแนะนำเทคนิคการสืบค้นข้อมูล
2. การมอบหมายงานด้วยการสืบค้นข้อมูลด้วยเทคโนโลยีสารสนเทศ
3. ใช้  Power point มีการนำเสนอข้อมูลที่เกี่ยวข้องด้วยวาจา
1. งานที่ให้ปฏิบัติตามสภาพจริง
2. โครงการกลุ่ม
3. การสังเกต
4. การนำเสนองาน
5. แบบทดสอบวัดด้านการปฏิบัติ
6.1 สามารถปฏิบัติงานได้ด้วยตนเอง
6.2 สามารถปฏิบัติงานได้อย่างถูกต้องแม่นยำ
6.3 สามารถปฏิบัติงานได้โดยอัตโนมัติเป็นธรรมชาติ
1. ปฏิบัติการในห้องทดลอง
2. ปฏิบัติภาคสนาม
1. งานที่ให้ปฏิบัติตามสภาพจริง
2. การสังเกต
3. การนำเสนองาน
แผนที่แสดงการกระจายความรับผิดชอบมาตรฐานผลการเรียนรู้จากหลักสู่รายวิชา (Curriculum Mapping)
กลุ่มวิชา 1.คุณธรรมจริยธรรม 2.ความรู้ 3. ทักษะทางปัญญา 4. ทักษะความสัมพันธ์ 5. ทักษะการวิเคราะห์ 6. ทักษะด้านพิสัย
ลำดับ รหัสวิชา ชื่อวิชา 1.คุณธรรมจริยธรรม 2.ความรู้ 3.ทักษะทางปัญญา 4.ทักษะความสัมพันธ์ระหว่างบุคลและความรับผิดชอบ 5.ทักษะการวิเคราะห์ เชิงตัวเลขและการใช้ เทคโนโลยีสารสนเทศ 6.ด้านทักษะ พิสัย
1 21035306 การปรับปรุงพันธุ์ผัก
กิจกรรมที่ ผลการเรียนรู้ * วิธีการประเมินผลนักศึกษา สัปดาห์ที่ประเมิน สัดส่วนของการประเมินผล
1 2.1,2.2,3.1,3.2 การทดสอบย่อย (Quiz) 1-17 25%
2 1.1,2.1,2.3,3.2,3.3 การสอบกลางภาค 9 25 %
3 1.1, 2.1,2.3,3.2,3.3 การสอบปลายภาค 17 25 %
4 1.1, 1.2, 1.4 การประเมินพฤติกรรมด้านคุณธรรม จริยธรรม 1-17 10 %
5 1.3,4.3 การประเมินพฤติกรรมด้านความรับผิดชอบ 1-17 10%
6 4.1,4.2,4.3 การประเมินด้านความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและความรับผิดชอบในการทำงานกลุ่ม โดยนักศึกษาสมาชิกกลุ่ม 9, 17 5 %
กรมวิชาการเกษตร.  2527. การนำพันธุ์และการรวบรวมพันธุ์พืชในประเทศไทย.เอกสารวิชาการ เล่มที่ 8
ความก้าวหน้าของการปรับปรุงพันธุ์พืช. กรมวิชาการเกษตร : 364 – 376.
กรมวิชาการเกษตร. 2557. สำนักวิจัยพัฒนาเทคโนโลยีชีวภาพ กลุ่มวิจัยพัฒนาธนาคารเชื้อพันธุ์พืชและ
          จุลินทรีย์.
http://www.doa.go.th/biotech/index.php?optiom=com_content&view=article&id=66&ltemid=124 เข้าถึง 30 พฤษภาคม 2557)
กมล เลิศรัตน์. 2531. เอกสารวิชาการ เรื่องหลักการปรับปรุงพันธุ์ผัก. มหาวิทยาลัยขอนแก่น. จ. ขอนแก่น. 28 น.
กมล เลิศรัตน์  อรสา ดิสถาพร  สุชีลา เตชะวงค์เสถียร และ วีระ ภาคอุทัย. 2544. ผักในประเทศไทย
          :สถานภาพของการผลิต การตลาด และการวิจัย. สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย : 89 – 93.
กฤษฎา สัมพันธารักษ์. 2521. การปรับปรุงพันธุ์แตงโม. ภาควิชาพืชไร่นา. คณะเกษตร
          มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. 40 น.
                . 2528. การปรับปรุงพันธุ์พืช. ไทยวัฒนาพานิช. กรุงเทพฯ. 203 น.
                . 2530. การปรับปรุงพันธุ์ข้าวโพดหวาน. ภาควิชาพืชไร่นา. คณะเกษตร
          มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. 74 น.
                . 2531. การปรับปรุงพันธุ์ข้าวโพดหวานและฝักอ่อน. ภาควิชาพืชไร่นา. คณะเกษตร
มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. 90 น.
                . 2531. การปรับปรุงพันธุ์แตงกวา. ภาควิชาพืชไร่นา. คณะเกษตร
          มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. 47 น.
                . 2531. การปรับปรุงพันธุ์มะเขือเทศ. ภาควิชาพืชไร่นา. คณะเกษตร
          มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. 57 น.
                .. ม.ป.ป. การปรับปรุงพันธุ์พริก. ภาควิชาพืชไร่นา. คณะเกษตร
          มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. 79 น.
                . 2544 . การปรับปรุงพันธุ์พืชความหลากหลายของแนวคิด. ภาควิชาพืชไร่นา. คณะเกษตร มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, กรุงเทพฯ. 272 น.
                . 2546 . ปรับปรุงพันธุ์พืช : พื้นฐาน วิธีการ และแนวคิด. ภาควิชาพืชไร่นา.
คณะเกษตร มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, กรุงเทพฯ. 237 น.
จานุลักษณ์ ขนบดี. 2541. การผลิตเมล็ดพันธุ์ผัก. พิมพ์ครั้งที่ 2  สำนักพิมพ์โอเดียนสโตร์ กรุงเทพ. 183 น.
                . 2554. การผลิตเมล็ดพันธุ์ผัก. สำนักงานพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งชาติ. 46 น.
                . 2554. การปลูกผักแนวเกษตรอินทรีย์. พิมพ์ครั้งที่ 3 สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ. 30 น.
จานุลักษณ์ ขนบดี ปิยะวดี เจริญวัฒนะ และ สมพิศ  สามิภักดิ์ . 2557. รายงานการวิจัย พัฒนา
และวิศวกรรม ฉบับสมบูรณ์ โครงการหน่วยบริหารจัดการเชื้อพันธุกรรมผักวงศ์แตง
ระยะที่ 4. สำนักงานพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งชาติ. 71 น.
จานุลักษณ์ ขนบดี มุกดา สุขสวัสดิ์ จินันทนา จอมดวง อัญชลี สงวนพงษ์ พรนิภา เลิศศิลป์มงคล
ทิพวรรณ มานนท์ และจิรภา พงษ์จันตา. 2550. ฟักทอง: การผลิตเมล็ดพันธุ์และการใช้ประโยชน์
พิมพ์ครั้งที่ 1 สำนักพิมพ์โอเดียนสโตร์. กรุงเทพ. 120 น.
เจริญศักดิ์ โรจนฤทธิ์พิเชษฐ์ และ พีระศักดิ์ ศรีนิเวศน์. 2529. การปรับปรุงพันธุ์พืชเศรษฐกิจของ
ประเทศไทย. กลุ่มหนังสือเกษตร.  381 น.
มณีฉัตร นิกรพันธุ์. 2546. การปรับปรุงพันธุ์และผลิตเมล็ดพันธุ์ผักลูกผสม. คณะเกษตรศาสตร์
มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. 254 น.
พีระศักดิ์ ศรีนิเวศน์ จินดา จันทร์อ่อน และชยาพร วัฒนศิริ. 2541. การปรับปรุงพันธุ์และการขยายพันธุ์ .
          สาขาวิชาส่งเสริมการเกษตร พิมพ์ครั้งที่ 2. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช, กรุงเทพฯ. 432 น.
ไพศาล เหล่าสุวรรณ. 2526. หลักการปรับปรุงพันธุ์พืช. ภาควิชาพืชศาสตร์ คณะทรัพยากรธรรมชาติ
มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, สงขลา. 303 น.
นพพร สายัมพล. 2543. เทคนิคการปรับปรุงพันธุ์พืช. ภาควิชาพืชไร่นา คณะเกษตร
          มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, กรุงเทพฯ. 261 น.
ราชบัณฑิตยสถาน. 2541. ศัพท์พฤกษศาสตร์ อังกฤษ – ไทย ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพฯ. 366 น.
สุทัศน์ ศรีวัฒนพงศ์. 2545. เทคโนโลยีชีวภาพกับความปลอดภัยทางชีวภาพ. ใน  การสัมมนาทางวิชาการ เรื่อง “ Biodiversity and Biosafety” ณ โรงแรมมารวย การ์เด้น กรุงเทพ ระหว่าง 11 – 12 กรกฎาคม 2545. 6 น.
สุทัศน์ ศรีวัฒนพงศ์. 2553. การปรับปรุงพันธุ์พืช. ภาควิชาพืชไร่นา. คณะเกษตร
          มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. 259 น.
สถาบันวิจัยพืชสวน. 2541. พืชสวนพันธุ์ดีและเทคโนโลยีที่เหมาะสม. สถาบันวิจัยพืชสวน
กรมวิชาการเกษตร จตุจักร กรุงเทพฯ. 71 – 103.
สำนักงานพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งชาติ. 2557. บทบาทของ สวทช ในการพัฒนาอุตสาหกรรม
          เมล็ดพันธุ์.
http://www.nstda.or.th/industry/seed-industry, เข้าถึง 30 พฤษภาคม 2559
 
 
 
 
ภาษาต่างประเทศ
Decoteau Dennis R. 2000. Vegetable Crops. Upper Saddle River, NJ : Prentice Hall.
          p  1–11.
Bosland P.W. and E.J. Votava. 2000. Peppers : Vegetable and Spice Capsicums. CABI
          Publishing. USA. 204 p
Maynard D. N. and G. J. Hochmuth. 2007. Knott’s Handbook for Vegetable Growers,
          Fifth Edition. John Wiley & Sons, Inc. 621 p.
Mayo, O. 1987. The Theory of Plant Breeding. Claredon Press. Oxford. 334 p.
Yamaguchi, M. 1983. World Vegetable. AVI Publishing, Co., New York. 415 p.
Simon P.W., Gabelman W.H., Franklin D.F. 1991. Henry A. Jones (1889 – 1981). Hort Sci. 26(9) : 1115 – 1118.
Whitaker T.W. 1979. The breeding of vegetable crops : Highlights of the past seventy – five years. Hort Sci. 14(3) : 359 – 363.
Yamaguchi Mas. 1983. World Vegetables. AVI Publishing Company. P 19 – 22.
 
Bassett Mark J. Breeding Vegetable Crops. 1986. The AVI Publishing Company, Inc. 584 p.
Sleper, D. A. and J. M. Poehlman, 2006. Breeding Field Crops, Fifth Edition. Blackwell
          Publishing . 424 p
http://journal.ashspublications.org/
http://hortsci.ashspublications.org/
http://ag-ebook.lib.ku.ac.th/index.php/component/content/article/484
http://www.doa.go.th/pvp/
http://www.nstda.or.th/industry/seed-industry
http://www.rspg.or.th/
http://extension.missouri.edu/sare/documents/ knottshandbook2012.pdf
http://www.nofany.org/sites/default/files/BreedingOrganicVegetables-2011.pdf
 
ให้นักศึกษาทุกคนประเมินประสิทธิผลของรายวิชา ซึ่งรวมถึง วิธีการสอน การจัดกิจกรรมใน และนอกห้องเรียน สิ่งสนับสนุนการเรียนการสอน ซึ่งมีผลกระทบต่อการเรียนรู้ และผลการเรียนรู้ที่ได้รับและเสนอแนะเพื่อการปรับปรุงรายวิชา ด้วยระบบคอมพิวเตอร์ของมหาวิทยาลัย
ประเมินโดยสาขาวิชาแต่งตั้งคณะกรรมการประเมิน หรือจากการสังเกตการสอนโดยอาจารย์ในสาขาวิชา หรือ การสัมภาษณ์ตัวแทนนักศึกษา
สาขาวิชากำหนดให้อาจารย์ผู้สอนทบทวนและปรับปรุงกลยุทธ์และวิธีการสอนจากผลการประเมินประสิทธิภาพของรายวิชา แล้วจัดทำรายงานรายวิชาตามรายละเอียดที่ สกอ. กำหนดเมื่อสอนจบภาคการศึกษา นอกจากนี้สาขาวิชากำหนดให้อาจารย์ผู้สอนเข้ารับการฝึกอบรมกลยุทธ์การสอนหรือการวิจัยเพื่อพัฒนาการเรียนการสอน  และมีการประชุมอาจารย์ทั้งสาขาวิชาเพื่อหารือปัญหาการเรียนรู้ของนักศึกษาและร่วมกันหาแนวทางแก้ไข
สาขาวิชามีคณะกรรมการประเมินการสอนทำหน้าที่ทวนสอบผลสัมฤทธิ์ของนักศึกษาในรายวิชาโดยการสุ่มประเมินข้อสอบและความเหมาะสมของการให้คะแนน ทั้งคะแนนดิบและระดับคะแนน ของรายวิชา 60% ของรายวิชาทั้งหมดในความรับผิดชอบของสาขาวิชา ภายในรอบเวลาหลักสูตร
สาขาวิชามีระบบการทบทวนประสิทธิผลของรายวิชา โดนพิจารณาจากผลการประเมินการสอนโดยนักศึกษา ผลการประเมินโดยคณะกรรมการประเมินการสอนของภาควิชา การรายงานรายวิชาโดยอาจารย์ผู้สอน หลังการทบทวนประสิทธิผลของรายวิชา อาจารย์ผู้สอนรับผิดชอบในการทบทวนเนื้อหาที่สอนและ   กลยุทธ์การสอนที่ใช้ และนำเสนอแนวทางในการปรับปรุงและพัฒนาในรายงานผลการดำเนินการของรายวิชา เสนอต่อหัวหน้าสาขาวิชา เพื่อนำเข้าที่ประชุมอาจารย์ประจำหลักสูตรพิจารณาให้ความคิดเห็นและสรุปวางแผนพัฒนาปรับปรุงสำหรับใช้ในปีการศึกษาถัดไป