วรรณกรรมท้องถิ่น
Local Literature
1.1 เพื่อให้เกิดความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ ความเป็นมาของท้องถิ่น
1.2 เพื่อให้เกิดความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับประเพณีและวัฒนธรรมอันทรงคุณค่าของท้องถิ่นตน ผ่านวรรณกรรม
1.3 เพื่อให้เกิดความตระหนัก และเล็งเห็นคุณค่าของวัฒนธรรม ประเพณีอันดีงามของท้องถิ่นตน
1.4 เพื่อให้สามารถนำองค์ความรู้ที่ได้ไปบูรณาการเข้ากับการศึกษา การประกอบอาชีพและการใช้ชีวิตในสังคมได้
1.2 เพื่อให้เกิดความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับประเพณีและวัฒนธรรมอันทรงคุณค่าของท้องถิ่นตน ผ่านวรรณกรรม
1.3 เพื่อให้เกิดความตระหนัก และเล็งเห็นคุณค่าของวัฒนธรรม ประเพณีอันดีงามของท้องถิ่นตน
1.4 เพื่อให้สามารถนำองค์ความรู้ที่ได้ไปบูรณาการเข้ากับการศึกษา การประกอบอาชีพและการใช้ชีวิตในสังคมได้
2.1 เพื่อปรับกระบวนการรายวิชา วรรณกรรมท้องถิ่น ให้สอดคล้องกับคุณสมบัติบัณฑิตนักปฏิบัติอันพึงประสงค์ของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลล้านนา
2.2 เพื่อให้กระบวนการจัดการเรียนการสอน ในรายวิชา วรรณกรรมท้องถิ่น ให้มีการพัฒนาที่สอดคล้องกับการเรียนรู้ตลอดชีวิตและการประกอบวิชาชีพของผู้เรียนในศตวรรษที่ 21
2.3 เพื่อให้ตระหนักถึงความสำคัญของประวัติศาสตร์ ความเป็นมาของท้องถิ่น และประเพณี วัฒนธรรมอันเป็นมรดกทางวัฒนธรรมของชาติ
2.4 เพื่อพัฒนาศักยภาพของคณาจารย์แผนกวิชาภาษาตะวันออกให้เกิดกระบวนการเรียนรู้ และปรับตนเองเพื่อตอบรับต่อองค์ความรู้ใหม่ สู่การพัฒนาการจัดการเรียนการสอนที่มีประสิทธิภาพ
2.2 เพื่อให้กระบวนการจัดการเรียนการสอน ในรายวิชา วรรณกรรมท้องถิ่น ให้มีการพัฒนาที่สอดคล้องกับการเรียนรู้ตลอดชีวิตและการประกอบวิชาชีพของผู้เรียนในศตวรรษที่ 21
2.3 เพื่อให้ตระหนักถึงความสำคัญของประวัติศาสตร์ ความเป็นมาของท้องถิ่น และประเพณี วัฒนธรรมอันเป็นมรดกทางวัฒนธรรมของชาติ
2.4 เพื่อพัฒนาศักยภาพของคณาจารย์แผนกวิชาภาษาตะวันออกให้เกิดกระบวนการเรียนรู้ และปรับตนเองเพื่อตอบรับต่อองค์ความรู้ใหม่ สู่การพัฒนาการจัดการเรียนการสอนที่มีประสิทธิภาพ
ศึกษาเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ ความเป็นมาของท้องถิ่น รวมถึงประเพณีและวัฒนธรรมอันทรงคุณค่าด้านต่าง ๆ เพื่อให้ผู้เรียนเกิดความตระหนัก และเล็งเห็นคุณค่าของวัฒนธรรม ประเพณีอันดีงามของท้องถิ่นตน ตลอดจนสามารถนำองค์ความรู้ที่ได้ไปบูรณาการเข้ากับการศึกษา การประกอบอาชีพ และการใช้ชีวิตในสังคมได้อย่างมีประสิทธิภาพสูงสุด
Study formats and strategies of effective communication in Thai language; develop systematic thinking and creative communication with the arts of listening and critical reading; be able to speak and write with academic language high quality; be able to integrate Thai language, technology and innovation for lifelong learning; be aware of Thai language use as Thai cultural heritage.
Study formats and strategies of effective communication in Thai language; develop systematic thinking and creative communication with the arts of listening and critical reading; be able to speak and write with academic language high quality; be able to integrate Thai language, technology and innovation for lifelong learning; be aware of Thai language use as Thai cultural heritage.
วันจันทร์ พุธ ศุกร์ เวลา 15.00 - 16.30 น. ห้องฝ่ายกิจการนักศึกษา โทร 081-5952029
E-mail : hs5gtn@hotmail.com เวลา 20.00 - 21.00 น. ทุกวัน
E-mail : hs5gtn@hotmail.com เวลา 20.00 - 21.00 น. ทุกวัน
1. ด้านคุณธรรม จริยธรรมที่ต้องพัฒนา(Ethics and Moral) (ให้กำหนดความรับผิดชอบหลัก/รองหน้าแต่ละข้อเหมือนที่แสดงในแผนที่แสดงการกระจายความรับผิดชอบมาตรฐานผลการเรียนรู้)
1.1 มีจิตสำนึกสาธารณะและตระหนักในคุณค่าของคุณธรรม จริยธรรม
1.2 มีจรรยาบรรณทางวิชาการหรือวิชาชีพ
1.3 มีวินัย ขยัน อดทน ตรงต่อเวลาและความรับผิดชอบต่อตนเอง สังคมและสิ่งแวดล้อม
1.4 เคารพสิทธิในคุณค่าและศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์
1.1 มีจิตสำนึกสาธารณะและตระหนักในคุณค่าของคุณธรรม จริยธรรม
1.2 มีจรรยาบรรณทางวิชาการหรือวิชาชีพ
1.3 มีวินัย ขยัน อดทน ตรงต่อเวลาและความรับผิดชอบต่อตนเอง สังคมและสิ่งแวดล้อม
1.4 เคารพสิทธิในคุณค่าและศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์
1) ให้วิเคราะห์กรณีศึกษาเกี่ยวกับประเด็นทางจริยธรรม โดยใช้ทักษะทางภาษา
2) อภิปรายกลุ่ม
3) ให้มีความรับผิดชอบในงานมอบหมาย และมีความซื่อสัตย์ในการสอบ
4) กำหนดหลักเกณฑ์ต่างๆ เช่น ให้เข้าห้องเรียนตรงเวลา และเข้าเรียนอย่างสม่ำเสมอ
1) พฤติกรรมการเข้าเรียน และส่งงานที่ได้รับมอบหมายตามขอบเขตที่ให้และตรงเวลา
2) มีการอ้างอิงเอกสารที่ได้นำมาทำรายงาน อย่างถูกต้องและเหมาะสม
3) ไม่มีการทุจริตในการสอบ
4) ประเมินผลการนำเสนอผลงานและรายงานมอบหมาย
5 การส่งงานตรงตามเวลา
2. ด้านความรู้ที่ต้องได้รับ(Knowledge)
2.1 มีความรู้และความเข้าใจทั้งด้านทฤษฎีและหลักการปฏิบัติในเนื้อหาที่ศึกษา
2.2 สามารถติดตามความก้าวหน้าทางวิชาการและเทคโนโลยีของสาขาวิชาที่ศึกษา
2.3 สามารถบูรณาการความรู้ที่ศึกษากับความรู้ในศาสตร์อื่นๆ ที่เกี่ยวข้อง
2.1 มีความรู้และความเข้าใจทั้งด้านทฤษฎีและหลักการปฏิบัติในเนื้อหาที่ศึกษา
2.2 สามารถติดตามความก้าวหน้าทางวิชาการและเทคโนโลยีของสาขาวิชาที่ศึกษา
2.3 สามารถบูรณาการความรู้ที่ศึกษากับความรู้ในศาสตร์อื่นๆ ที่เกี่ยวข้อง
1) บรรยายร่วมกับอภิปราย การทำงานกลุ่ม กรณีศึกษา การใช้สื่อมีเดีย การวิเคราะห์งาน และมอบหมายงานที่เกี่ยวข้อง
2) ให้ทำแบบฝึกหัด แบบทดสอบ
3) นักศึกษาไปค้นคว้าเพิ่มเติม จัดทำเป็นรายงาน และนำเสนอรายงานในชั้นเรียน
1) สอบย่อยระหว่างเรียนด้วยแบบทดสอบ
2) ประเมินจากประสิทธิผลของทักษะการสื่อสาร การใช้วิจารณญาณ การใช้ภาษาไทย การศึกษาค้นคว้า การทำรายงาน และงานมอบหมาย
3) ทดสอบกลางภาค และปลายภาค
4) ประเมินจากการมีส่วนร่วมในชั้นเรียน
3. ด้านทักษะทางปัญญาที่ต้องพัฒนา(Cognitive Skills)
3.1 มีทักษะปฏิบัติจากการประยุกต์ความรู้ทั้งทางด้านวิชาการหรือวิชาชีพ
3.2 มีทักษะในการนำความรู้มาคิดและใช้อย่างมีระบบ
3.1 มีทักษะปฏิบัติจากการประยุกต์ความรู้ทั้งทางด้านวิชาการหรือวิชาชีพ
3.2 มีทักษะในการนำความรู้มาคิดและใช้อย่างมีระบบ
1) บรรยายและอภิปราย การใช้สื่อมีเดียต่างๆ การใช้กรณีศึกษา การแลกเปลี่ยนความคิดเห็นร่วมกันในชั้นเรียน
2) การมอบหมายให้นักศึกษาแสดงทักษะทางภาษาไทย การทำรายงาน ชิ้นงาน และนำเสนอผลการศึกษา
2) การมอบหมายให้นักศึกษาแสดงทักษะทางภาษาไทย การทำรายงาน ชิ้นงาน และนำเสนอผลการศึกษา
1) เก็บคะแนนย่อย โดยเน้นการใช้ทักษะทางภาษาไทยโดยการปฏิบัติจริง
2) สังเกตพฤติกรรมการมีส่วนร่วมในการอภิปรายในชั้นเรียน
2) สังเกตพฤติกรรมการมีส่วนร่วมในการอภิปรายในชั้นเรียน
4. ด้านทักษะความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและความรับผิดชอบที่ต้องพัฒนา(Interpersonal Skills and Responsibility)
4.1 มีมนุษยสัมพันธ์และมารยาทสังคมที่ดี
4.2 มีภาวะความเป็นผู้นำและผู้ตามได้อย่างมีประสิทธิภาพ
4.3 สามารถทำงานเป็นทีมและสามารถแก้ไขข้อขัดแย้งได้อย่างเหมาะสม
4.4 สามารถใช้ความรู้ในศาสตร์มาช่วยเหลือสังคมในประเด็นที่เหมาะสม
4.1 มีมนุษยสัมพันธ์และมารยาทสังคมที่ดี
4.2 มีภาวะความเป็นผู้นำและผู้ตามได้อย่างมีประสิทธิภาพ
4.3 สามารถทำงานเป็นทีมและสามารถแก้ไขข้อขัดแย้งได้อย่างเหมาะสม
4.4 สามารถใช้ความรู้ในศาสตร์มาช่วยเหลือสังคมในประเด็นที่เหมาะสม
1) มอบหมายงานกลุ่มในการศึกษาค้นคว้า
2) มอบหมายงานให้ศึกษาค้นคว้าด้วยตนเอง
2) มอบหมายงานให้ศึกษาค้นคว้าด้วยตนเอง
1) ประเมินจากกระบวนการทำงาน และผลงานกลุ่ม
2) รายงานการศึกษาและชิ้นงานค้นคว้าด้วยตนเอง
3) พฤติกรรมการทำงานเป็นทีม
2) รายงานการศึกษาและชิ้นงานค้นคว้าด้วยตนเอง
3) พฤติกรรมการทำงานเป็นทีม
5. ด้านทักษะการวิเคราะห์เชิงตัวเลข การสื่อสาร และการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศ ที่ต้องพัฒนา (Numerical Analysis, Communication and Information Technology Skills)
5.1 สามารถเลือกใช้วิธีการและเครื่องมือสื่อสารที่เหมาะสม
5.2 สามารถสืบค้น ศึกษา วิเคราะห์ และประยุกต์ใช้เทคโนโลยีเพื่อแก้ไขปัญหาอย่างเหมาะสม
5.3 สามารถใช้ภาษาไทยหรือต่างประเทศในการสื่อสารได้อย่างมีประสิทธิภาพ
5.1 สามารถเลือกใช้วิธีการและเครื่องมือสื่อสารที่เหมาะสม
5.2 สามารถสืบค้น ศึกษา วิเคราะห์ และประยุกต์ใช้เทคโนโลยีเพื่อแก้ไขปัญหาอย่างเหมาะสม
5.3 สามารถใช้ภาษาไทยหรือต่างประเทศในการสื่อสารได้อย่างมีประสิทธิภาพ
1) มอบหมายงานให้ศึกษาค้นคว้าด้วยตนเอง จาก website สื่อการสอน e-learning และทำรายงานโดยเน้นการใช้ข้อมูลจากแหล่งข้อมูลที่น่าเชื่อถือ
2) นำเสนอผลงานโดยใช้รูปแบบและเทคโนโลยีสารสนเทศที่เหมาะสม
1) การจัดทำรายงาน และนำเสนอด้วยสื่อมีเดียและเทคโนโลยี
2) การมีส่วนร่วมในการอภิปราย และวิธีการอภิปราย
กิจกรรมที่ | ผลการเรียนรู้ * | วิธีการประเมินผลนักศึกษา | สัปดาห์ที่ประเมิน | สัดส่วนของการประเมินผล |
---|---|---|---|---|
1 | ผลการเรียนรู้ Learning Outcome 1,4 2,3,4 2,3,4 2,3 5 2,3 | การเข้าชั้นเรียน การแสดงความคิดเห็นในชั้นเรียน การมีส่วนร่วม แฟ้มสะสมงาน ชิ้นงาน การปฏิบัติทักษะการสื่อสาร การสอบกลางภาค การนำเสนองาน/การรายงาน การสอบปลายภาค | ทุกสัปดาห์ ทุกสัปดาห์ ทุกสัปดาห์ 8 14 16 | 10% 20% 20% 20% 10% 20% |
เจตนา นาควัชระ. 2542. ทฤษฎีเบื้องต้นแห่งวรรณคดี. กรุงเทพฯ: ศยาม.
ชลดา เรืองรักษ์ลิขิต.2545. วรรณคดีอยุธยาตอนต้น: ลักษณะร่วมและอิทธิพล. กรุงเทพฯ: โครงการ เผยแพร่ผลงานวิชาการ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชูศักดิ์ ภัทรกุลวณิชย์. 2539. เชิงอรรถวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ: มติชน.
ชูศักดิ์ ภัทรกุลวณิชย์. 2558. อ่าน (ไม่) เอาเรื่องรวมบทความวรรณกรรมศึกษาและบทวิจารณ์วรรณกรรมไทยและเทศไทย. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ดวงมน จิตร์จำนงค์.2544. คุณค่าและลักษณะเด่นของวรรณคดีไทยสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ดวงมน จิตร์จำนงค์ และคณะ. 2532. ทอไหมในสายน้ำ 200 ปี วรรณคดีวิจารณ์ไทย. กรุงเทพฯ: พลพันธ์การพิมพ์.
บุญเหลือ เทพยสุวรรณ. 2517. วิเคราะห์รสวรรณคดีไทย. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: ศยาม.
ปฐม หงส์สุวรรณ. 2556. นานมาแล้ว มีเรื่องเล่า นิทาน ตำนาน ชีวิต. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ประทีป ชุมพล. 2558. รากฐานวรรณกรรมภาคใต้. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ประสิทธิ์ ลีปรีชา. 2560. เทพารักษ์ล้านนา จากหอผีสู่รูปปั้นศาลเจ้าและอนุสาวรีย์. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปรามินทร์ เครือทอง. 2558. วรรณคดีขี้สงสัย. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
มนตรี มีเนียม. 2560. วรรณกรรมการแสดง (PERFORMANCE LITERATURE) . กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ยุวพาส์ (ประทีปะเสน) ชัยศิลป์วัฒนา. 2559. เรื่องสั้น บทวิเคราะห์. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
รื่นฤทัย สัจจพันธุ์. 2547. พลังการวิจารณ์: วรรณศิลป์. กรุงเทพฯ: ประพันธ์สาส์น.
รื่นฤทัย สัจจพันธุ์. 2559. ชวน "อ่าน" ชวน "คิด" พินิจวรรณกรรมร่วมสมัย. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
รื่นฤทัย สัจจพันธุ์. 2560. อ่านวรรณกรรม GEN Z. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
รื่นฤทัย สัจจพันธุ์. 2561. นัยในวรรณกรรม . กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วิทย์ ศิวะศริยานนท์. 2514. วรรณคดีและวรรณคดีวิจารณ์. พระนคร: กรุงเทพการพิมพ์.
ศิราพร ณ ถลาง, บรรณาธิการ. 2557. ไวยากรณ์ของนิทาน การศึกษานิทานเชิงโครงสร้าง . กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศิราพร ณ ถลาง. 2557. ทฤษฎีคติชนวิทยา วิธีวิทยาในการวิเคราะห์ตำนาน- -นิทานพื้นบ้าน. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุจิตรา จงสถิตวัฒนา. 2548. เจิมจันทน์กังสดาล ภาษาวรรณศิลป์ในวรรณคดีไทย. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุเทพ ไชยขันธุ์. 2556. ผู้ไท ลูกแถน ความเป็นมาคนอีสาน ภาคพิเศษ. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เสฐียรโกเศศ. 2517. การศึกษาวรรณคดีแง่วรรณศิลป์. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์คุรุสภา.
อิราวดี ไตลังคะ. 2549. ศาสตร์และศิลป์แห่งการเล่าเรื่อง. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ชลดา เรืองรักษ์ลิขิต.2545. วรรณคดีอยุธยาตอนต้น: ลักษณะร่วมและอิทธิพล. กรุงเทพฯ: โครงการ เผยแพร่ผลงานวิชาการ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชูศักดิ์ ภัทรกุลวณิชย์. 2539. เชิงอรรถวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ: มติชน.
ชูศักดิ์ ภัทรกุลวณิชย์. 2558. อ่าน (ไม่) เอาเรื่องรวมบทความวรรณกรรมศึกษาและบทวิจารณ์วรรณกรรมไทยและเทศไทย. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ดวงมน จิตร์จำนงค์.2544. คุณค่าและลักษณะเด่นของวรรณคดีไทยสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ดวงมน จิตร์จำนงค์ และคณะ. 2532. ทอไหมในสายน้ำ 200 ปี วรรณคดีวิจารณ์ไทย. กรุงเทพฯ: พลพันธ์การพิมพ์.
บุญเหลือ เทพยสุวรรณ. 2517. วิเคราะห์รสวรรณคดีไทย. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: ศยาม.
ปฐม หงส์สุวรรณ. 2556. นานมาแล้ว มีเรื่องเล่า นิทาน ตำนาน ชีวิต. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ประทีป ชุมพล. 2558. รากฐานวรรณกรรมภาคใต้. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ประสิทธิ์ ลีปรีชา. 2560. เทพารักษ์ล้านนา จากหอผีสู่รูปปั้นศาลเจ้าและอนุสาวรีย์. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปรามินทร์ เครือทอง. 2558. วรรณคดีขี้สงสัย. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
มนตรี มีเนียม. 2560. วรรณกรรมการแสดง (PERFORMANCE LITERATURE) . กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ยุวพาส์ (ประทีปะเสน) ชัยศิลป์วัฒนา. 2559. เรื่องสั้น บทวิเคราะห์. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
รื่นฤทัย สัจจพันธุ์. 2547. พลังการวิจารณ์: วรรณศิลป์. กรุงเทพฯ: ประพันธ์สาส์น.
รื่นฤทัย สัจจพันธุ์. 2559. ชวน "อ่าน" ชวน "คิด" พินิจวรรณกรรมร่วมสมัย. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
รื่นฤทัย สัจจพันธุ์. 2560. อ่านวรรณกรรม GEN Z. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
รื่นฤทัย สัจจพันธุ์. 2561. นัยในวรรณกรรม . กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วิทย์ ศิวะศริยานนท์. 2514. วรรณคดีและวรรณคดีวิจารณ์. พระนคร: กรุงเทพการพิมพ์.
ศิราพร ณ ถลาง, บรรณาธิการ. 2557. ไวยากรณ์ของนิทาน การศึกษานิทานเชิงโครงสร้าง . กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศิราพร ณ ถลาง. 2557. ทฤษฎีคติชนวิทยา วิธีวิทยาในการวิเคราะห์ตำนาน- -นิทานพื้นบ้าน. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุจิตรา จงสถิตวัฒนา. 2548. เจิมจันทน์กังสดาล ภาษาวรรณศิลป์ในวรรณคดีไทย. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุเทพ ไชยขันธุ์. 2556. ผู้ไท ลูกแถน ความเป็นมาคนอีสาน ภาคพิเศษ. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เสฐียรโกเศศ. 2517. การศึกษาวรรณคดีแง่วรรณศิลป์. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์คุรุสภา.
อิราวดี ไตลังคะ. 2549. ศาสตร์และศิลป์แห่งการเล่าเรื่อง. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ให้นักศึกษาประเมินประสิทธิผลของรายวิชา ได้แก่ วิธีการสอน สิ่งสนับสนุนการเรียนการสอน ซึ่งมีผลกระทบต่อการเรียนรู้ และผลการเรียนรู้ ที่ได้รับ พร้อมข้อเสนอแนะเพื่อการปรับปรุง โดยผ่านกิจกรรมดังนี้
1) การสนทนากลุ่มระหว่างผู้สอนกับผู้เรียน
2) ให้นักศึกษาประเมินพัฒนาการของตนเองโดยเปรียบเทียบความรู้ ทักษะในการประมวล/คิด
วิเคราะห์ก่อนและหลังการเรียนรายวิชานี้
3) แบบประเมินผู้สอน และแบบประเมินรายวิชา
1) การสนทนากลุ่มระหว่างผู้สอนกับผู้เรียน
2) ให้นักศึกษาประเมินพัฒนาการของตนเองโดยเปรียบเทียบความรู้ ทักษะในการประมวล/คิด
วิเคราะห์ก่อนและหลังการเรียนรายวิชานี้
3) แบบประเมินผู้สอน และแบบประเมินรายวิชา
อาจารย์ผู้สอนประเมินการสอนของตนเอง ดูผลการเรียนของนักศึกษา และทำรายงานสรุปพัฒนาการของนักศึกษาปัญหา อุปสรรค และแนวทางแก้ไขหรือการเปลี่ยนแปลง/ปรับปรุงรายวิชา
1) ให้อาจารย์ผู้สอนทบทวนและปรับปรุงกลยุทธ์และวิธีการสอนจากผลการประเมินประสิทธิภาพ
ของรายวิชา ปรับปรุงรายละเอียดของรายวิชาให้ทันสมัย แล้วจัดทำรายงานเมื่อสอนจบภาคเรียน
2) กำหนดให้อาจารย์ผู้สอนเข้ารับการฝึกอบรมกลยุทธ์การสอน หรือการวิจัยเพื่อพัฒนาการเรียน
การสอน
3) สัมมนาการจัดการเรียนการสอน เพื่อร่วมกันหาแนวทาง หรือวางแผนการปรับปรุงพัฒนารายวิชา
4) การวิจัยในและนอกชั้นเรียน
ของรายวิชา ปรับปรุงรายละเอียดของรายวิชาให้ทันสมัย แล้วจัดทำรายงานเมื่อสอนจบภาคเรียน
2) กำหนดให้อาจารย์ผู้สอนเข้ารับการฝึกอบรมกลยุทธ์การสอน หรือการวิจัยเพื่อพัฒนาการเรียน
การสอน
3) สัมมนาการจัดการเรียนการสอน เพื่อร่วมกันหาแนวทาง หรือวางแผนการปรับปรุงพัฒนารายวิชา
4) การวิจัยในและนอกชั้นเรียน
มีการตั้งคณะกรรมการในสาขาวิชาตรวจสอบผลการประเมินการเรียนรู้ของนักศึกษา โดยตรวจสอบชิ้นงาน ข้อสอบย่อย ข้อสอบกลางภาคปลายภาค รายงาน วิธีการให้คะแนนสอบ และการให้คะแนนพฤติกรรม
จากผลการทบทวนสอบมาตรฐานผลสัมฤทธิ์ของนักศึกษาในรายวิชา (ข้อ 4) กลุ่มอาจารย์ผู้สอน
ทบทวนเนื้อหาและกลยุทธ์การสอน แล้วนำเสนอแนวทางปรับปรุงและพัฒนารายวิชา เพื่อเสนอต่อที่ประชุมกลุ่มอาจารย์ประจำหลักสูตรพิจารณาสรุปและวางแผนพัฒนาหลักสูตรรายวิชาเพื่อนำเสนอภาควิชา / คณะ
ทบทวนเนื้อหาและกลยุทธ์การสอน แล้วนำเสนอแนวทางปรับปรุงและพัฒนารายวิชา เพื่อเสนอต่อที่ประชุมกลุ่มอาจารย์ประจำหลักสูตรพิจารณาสรุปและวางแผนพัฒนาหลักสูตรรายวิชาเพื่อนำเสนอภาควิชา / คณะ